Interpretacja Było, minęło - Sanah

Utwór Sanah, Było, minęło, to melancholijna podróż przez labirynt niespełnionych obietnic i nieodwracalnych zmian, ubrana w poetyckie obrazy i charakterystyczną dla artystki wrażliwość. Piosenka, pochodząca z jej debiutanckiego albumu Królowa dram wydanego w 2020 roku, doskonale wpisuje się w klimat całej płyty, która często eksploruje tematy miłości, straty i wewnętrznych dylematów.

Od pierwszych taktów, powtarzające się frazy "Nigdy nie dałeś znać, nie powiedziałeś słowa / Mogłeś tu obok być i czule mnie całować" kreślą obraz głębokiego żalu i niewypowiedzianego pragnienia bliskości. To refreniczne wyznanie staje się mantrą, podkreślając brak komunikacji, który doprowadził do rozstania lub niezrealizowanego związku. Podmiot liryczny nie tyle oskarża, co konstatuje fakt, z gorzką świadomością, że utracona szansa była na wyciągnięcie ręki. Uczucia te są tak intensywne, że prowadzą do "krzyku i płaczu", który jednak pozostaje ukryty, niewypowiedziany, co potęguje wrażenie wewnętrznego cierpienia i samotności.

W drugiej zwrotce Sanah posługuje się surrealistycznymi, niemal baśniowymi obrazami, aby wyrazić chaos i przewrócony porządek świata po utracie. "Śnieg spadł w lipcu, nie w grudniu / Północny mróz jest na południu" to metaforyczne odwrócenie naturalnego cyklu, symbolizujące, jak bardzo świat podmiotu lirycznego został wytrącony z równowagi. "Autobus rok już się spóźnia / Ty też dziś byłbyś za późno" wskazuje na nieodwracalność czasu i zdarzeń – pewne momenty po prostu przepadły, a powrót do nich jest niemożliwy, co jest kluczowym elementem utworu. Dalej następuje bolesne uświadomienie sobie zmian: "Kawa smakuje inaczej / Masz inny zaczes, no raczej / Mój głos to alt, już nie sopran / I ciebie też już nie spotkam". Zmiana głosu z sopranu na alt może symbolizować dojrzewanie, utratę niewinności lub po prostu czas, który zmienił podmiot liryczny, tak jak zmienił utraconą osobę. Ta świadomość, że oboje ewoluowali w różnych kierunkach, ostatecznie pieczętuje niemożność powrotu.

Piosenka zadebiutowała jako pierwsza piosenka na płycie Królowa dram, co nadaje jej szczególne znaczenie jako wprowadzenia do świata emocji artystki. Sanah, właściwie Zuzanna Grabowska, jest znana ze swojego unikalnego stylu, łączącego elementy popu z poezją śpiewaną i klasycznym wykształceniem muzycznym. Jej teksty często bywają bardzo osobiste, co sprawia, że utwory takie jak Było, minęło rezonują z szeroką publicznością, która utożsamia się z uniwersalnymi doświadczeniami miłości i straty.

W trzeciej zwrotce powracają wspomnienia idealizowanej przeszłości: "Byliśmy pod boską egidą / Nad morzem, stawem i pod lipą / Tam splotły się nasze ręce / Tuż przy warszawskiej Syrence". Te obrazy budują idylliczny pejzaż miłości, umiejscowionej w konkretnych, bliskich sercu miejscach, jak warszawska Syrenka, co dla wielu słuchaczy może wywołać sentyment do młodości i pierwszych uczuć. Jednak szybko następuje powrót do teraźniejszości, która brutalnie kontrastuje z sielanką. "Dziś Wisła biegiem dalej płynie / Titanic znów leci w kinie" to kolejne metaforyczne stwierdzenie o niepowstrzymanym upływie czasu i powtarzających się dramatach. "Titanic" jako symbol, w kontekście relacji, może oznaczać coś, co było monumentalne i wydawało się niezatapialne, a jednak zatonęło. Pomimo tego, życie toczy się dalej: "I słońce mnie słodko muska / W zastępstwie za twoje usta". To wzruszające zakończenie zwrotki, gdzie podmiot liryczny znajduje pocieszenie w naturze, choć wciąż z tęsknotą wspomina dotyk ukochanej osoby. Słońce, niczym łagodny substytut, przypomina o utraconej czułości.

Było, minęło to utwór, który doskonale oddaje emocjonalną głębię twórczości Sanah. Jest to piosenka o pogodzeniu się z tym, co minęło, ale jednocześnie o noszeniu w sobie echa tych przeżyć. Nie jest to rozpaczliwy lament, lecz raczej spokojna refleksja osoby, która z dystansem spogląda na przeszłość, świadoma jej nieodwracalności, ale wciąż odczuwająca jej delikatne, bolesne piętno. To swoiste pożegnanie z nadzieją na powrót, naznaczone melancholią, ale i siłą, by iść dalej, nawet jeśli ukryty "krzyk i płacz" wciąż towarzyszy.