Interpretacja The One I Love - R.E.M.

Interpretacja piosenki "The One I Love" autorstwa R.E.M. zagłębia się w jeden z najbardziej mylących i przewrotnie intrygujących utworów w historii rocka alternatywnego. Wydany jako singiel 24 sierpnia 1987 roku, a następnie zamieszczony na albumie Document (którego premiera miała miejsce 1 września 1987 roku), utwór szybko stał się pierwszym hitem R.E.M. w Top 10 w Stanach Zjednoczonych, osiągając 9. miejsce na liście Billboard Hot 100. Jego chwytliwa melodia i powtarzający się refren sprawiły, że piosenka była powszechnie odtwarzana w radiu i błędnie interpretowana jako szczere wyznanie miłości.

Jednakże, jak wielokrotnie podkreślali sami członkowie zespołu, a zwłaszcza wokalista Michael Stipe, prawdziwe znaczenie utworu jest znacznie mroczniejsze i cyniczne. W wywiadzie dla magazynu Musician w styczniu 1988 roku, Stipe określił piosenkę jako "niewiarygodnie brutalną" i dodał, że "bardzo jasno mówi o wykorzystywaniu ludzi w kółko". Wcześniej, w 1987 roku, w rozmowie z Rolling Stone, Stipe przyznał, że wolał, by ludzie myśleli, że to piosenka miłosna, ale w głębi duszy wiedział, że jest inaczej. Później, w 1992 roku, w wywiadzie dla Q magazine, ujawnił, że początkowo nie chciał nawet nagrywać tego utworu, uważając go za "zbyt brutalny" i "okropny", z obawy, że ktoś mógłby odebrać go osobiście.

Centralnym punktem, który demaskuje fałszywą romantyczność, jest linijka "A simple prop to occupy my time" (w późniejszej wersji "Another prop has occupied my time"). Słowo "prop" (rekwizyt) drastycznie dehumanizuje obiekt "miłości", sprowadzając go do roli przedmiotu, tymczasowego zajęcia, pustego wypełniacza czasu. To nie jest miłość w tradycyjnym sensie, lecz kalkulacja, manipulacja, emocjonalna obojętność ukryta pod płaszczykiem sentymentalizmu. Podmiot liryczny nie tyle kocha, ile używa drugiej osoby, a gdy ta przestaje być użyteczna, zostaje porzucona dla kolejnego "rekwizytu".

Gwałtowne, powtarzające się okrzyki "Fire!!!" w refrenie, w połączeniu z chłodnym wokalem Michaela Stipe'a, początkowo mogą wydawać się niezrozumiałe, a nawet budzić strach. Jednak końcowa partia, z dodanym w nawiasie tekstem "(You're going down on your own now)", rozwiewa wszelkie wątpliwości. To nie jest wezwanie do walki czy namiętności, lecz zimne oświadczenie porzucenia. Słowa śpiewane w tle przez basistę Mike’a Millsa, "She's coming down on her own, now", dodatkowo podkreślają ten motyw – osoba zostaje pozostawiona sama sobie, bez wsparcia, w chwili upadku. Dźwięk ten jest niemalże triumfalnym, choć okrutnym, pożegnaniem z kimś, kto przestał być potrzebny.

Piosenka "The One I Love" stała się jednym z najbardziej znanych przykładów utworu, którego popularność wynikała z masowego niezrozumienia tekstu. Ludzie dedykowali ją ukochanym, ignorując cyniczną brutalność przekazu, skupiając się jedynie na powtarzającej się frazie "This one goes out to the one I love". Ten paradoks świetnie oddaje geniusz R.E.M. – zdolność do tworzenia muzyki o pozornie prostej strukturze, która jednocześnie skrywa głębokie, często niepokojące, znaczenia. Utwór z albumu Document, wydanego w 1987 roku, który był pierwszym krążkiem zespołu współprodukowanym przez R.E.M. i Scotta Litta, stanowił przełom w karierze grupy, wprowadzając ich z uniwersyteckich rozgłośni radiowych do mainstreamu. Zespół, znany z enigmatycznych tekstów Stipe'a, tym razem zaoferował coś, co na powierzchni było proste, a w głębi – diabolicznie przewrotne.

"The One I Love" to nie hymn miłości, lecz studium manipulacji, obojętności i egoizmu, które rezonuje z trudnymi aspektami ludzkich relacji. Pokazuje, jak łatwo pozory mogą mylić i jak potężne emocje, ukryte w muzyce, mogą zostać zinterpretowane zupełnie na opak, stając się uniwersalnym, choć błędnie zrozumianym, manifestem romantyzmu.