Interpretacja Best i can - Queensryche

Utwór "Best I Can" zespołu Queensrÿche, pochodzący z ich multiplatynowego albumu Empire wydanego w 1990 roku, to prawdziwy hymn o niezłomnej woli i determinacji w obliczu niewyobrażalnych przeciwności losu. Chociaż na pierwszy rzut oka może wydawać się to po prostu optymistyczną rockową piosenką o dążeniu do sukcesu, jej głębsze przesłanie ujawnia się dzięki komentarzom twórców. Chris DeGarmo, główny autor tekstu i muzyki do tego utworu, wyjaśnił w wywiadzie dla magazynu Kerrang w czerwcu 1990 roku, że piosenka opowiada o "młodym chłopcu, który w dzieciństwie uległ tragicznie wypadkowi i musi przezwyciężyć swoje upośledzenia, aby coś osiągnąć w życiu i pokonać to, co inni postrzegają jako kalectwo. To piosenka, w zasadzie, o pokonywaniu wszelkich przeciwności". W podobnym tonie wypowiedział się wokalista Geoff Tate w listopadzie 2010 roku, podkreślając, że utwór powstał z myślą o "osobach niepełnosprawnych i ich determinacji w dążeniu do celów". Dodał, że wielu ludzi z poważnymi niepełnosprawnościami przyjęło tę piosenkę jako "pieśń mobilizującą do działania, inspirującą ich do realizacji celów i podążania we właściwym kierunku".

Tekst rozpoczyna się od niezwykle przejmującej sceny: "A child alone in daddy's room / The gun was hidden here / No one home to catch me when I fall". Ten początek, jak precyzował Geoff Tate w grudniu 1990 roku, "dotyka kontroli broni, ale tak naprawdę jest historią małego chłopca, który zostaje postrzelony i sparaliżowany". To tragiczne wydarzenie, które naznaczyło życie bohatera w dzieciństwie, staje się punktem wyjścia dla opowieści o jego wewnętrznej walce i metamorfozie. Następnie widzimy "A young man now in a private chair / I've seen the world through a bitter stare / But my dream is still alive / I'm going to be the best I can". Te wersy jasno ukazują, że bohater, mimo swojego fizycznego ograniczenia, nie poddaje się goryczy. Jego marzenia są żywe, a determinacja w dążeniu do samorealizacji – nieugięta.

Kolejne zwrotki to manifest ambicji i pracy nad sobą. "I want to be a busy man / I want to see a change in the future / I'm gonna make the best of what I have" – to słowa, które oddają pragnienie aktywnego i pełnego życia. Marzenie o "pisaniu dla magazynu" i byciu "najlepszym, jakiego kiedykolwiek widzieli" odzwierciedla dążenie do doskonałości w wybranej dziedzinie. Powtarzające się refreny "I won't let go, gonna make the grade / No, I won't let go / To be the best man, the best man that I can" stają się mantrą wytrwałości, podkreślając nieustającą walkę i odmowę poddania się.

W tekście pojawia się również postać "Back street hoop star", która symbolizuje sukces osiągnięty pomimo skromnego pochodzenia – "You were the wonder / Of the crumbling neighborhood". Ta postać przypomina bohaterowi, że jego własna wola przetrwała tragedię, dając mu "nadzieję i nowy początek". To wzmocnienie wewnętrznej siły, czerpane z obserwacji innych, którzy pokonali trudności.

Najbardziej poruszające są fragmenty, które opisują wewnętrzną podróż bohatera: "Step by step I dream the plan / From my chair to walking man / This constant dream is on my mind" oraz "I won't be torn between / The man in the chair / And man that's in my dream / I'm going to melt the two men into one". Te wersy są esencją utworu, ukazując nie tylko fizyczne pragnienie powrotu do sprawności, ale także mentalną integrację swojej obecnej tożsamości z wyśnionym ja. Bohater dąży do jedności, do scalenia swojej przeszłości i obecności z przyszłymi aspiracjami, co stanowi ostateczne zwycięstwo nad ograniczeniami.

"Best I Can" to utwór otwierający album Empire, który był sukcesem komercyjnym dla Queensrÿche. Piosenka, będąca kompozycją Chrisa DeGarmo, jest przykładem ewolucji zespołu w kierunku bardziej "zorientowanego na piosenki podejścia, które jest bardziej art rockiem, a mniej metalem", z tekstami poruszającymi kwestie społeczne i fizyczne niepełnosprawności. Jej uniwersalne przesłanie inspiruje słuchaczy od dziesięcioleci, a jeden z użytkowników Reddita przytoczył, że dzięki tekstowi piosenki, a w szczególności wersom o pisaniu do magazynu, sam został pisarzem dla periodyku, a nawet przeprowadził wywiad z Geoffem Tate'em. To świadectwo, jak potężny wpływ mogą mieć słowa i muzyka, przekuwając osobistą tragedię w uniwersalny symbol niezłomności i wiary w siebie.