Tekst piosenki „Teen Kasia” Quebonafide to niezwykle ekspresyjna i wielowymiarowa podróż przez świat artysty, naznaczony kontrastami, prowokacją i introspekcją. Utwór, wydany niespodziewanie 19 grudnia 2020 roku po sukcesie albumu „Romantic Psycho”, który osiągnął status potrójnej platyny, jest opisany jako „sentymentalna podróż do starszych numerów rapera”.

Już w pierwszych linijkach Quebonafide uderza kontrowersją, zestawiając swoje wychowanie z popularnymi wzorcami: „Ciebie wychowały Psy z Lindą i King Kong / Mnie wychowała Teen Kasia and blue dildo”. Ten fragment jest kluczowy dla zrozumienia utworu i od razu przyciągnął uwagę, a jednocześnie wywołał prawne konsekwencje. Okazuje się, że tytułowa Teen Kasia to polska aktorka filmów dla dorosłych, a „blue dildo” to bezpośrednie nawiązanie do jednej z jej popularniejszych produkcji. To zestawienie, pozornie szokujące, ma na celu podkreślenie niekonwencjonalnego środowiska, które ukształtowało artystę, w kontraście do bardziej „tradycyjnych” wzorców popkultury, jak filmy z Bogusławem Lindą. Sam Quebonafide, znany również jako Kuba Grabowski, twierdził, że utwór był apoteozą (pochwałą), a nie zamiarem obrażenia kogokolwiek. Mimo to, Teen Kasia (Barbara Uściłko) pozwała rapera do sądu za wykorzystanie jej wizerunku, co Quebo zresztą skomentował w utworze Maty „Papuga”. Proces zakończył się w październiku 2022 roku całkowitym oddaleniem powództwa aktorki.

Raper nie stroni od określania siebie jako „weirdo”, z „wilgocią w sercu” i doświadczeniami „zasypiania w piekle”, co wskazuje na pewną formę alienacji, wrażliwości i trudnej przeszłości. Metafora „nie mogę się najeść, tak jak gówniarz z bulimią” może symbolizować jego nienasycony apetyt na sukces, doświadczenia, lub nieustanne poszukiwanie czegoś, co wypełni wewnętrzną pustkę.

W warstwie sportowej Quebonafide nawiązuje do agresywnych i niekonwencjonalnych postaci takich jak Nick Kyrgios i Denis Shapovalov, mówiąc: „Wchodzi nowy Kyrgios, teraz pokażę im ziemny tenis / Serwujemy podkręcone jak mój człowiek Denis”. To deklaracja pewności siebie, oryginalności i determinacji w rapowym świecie, gdzie chce udowodnić swoją wartość i talent tym, którzy go nie doceniają – „trollom”.

Refren: „Skurwielu, mógłbym już tylko leżeć / Dla zamkniętych głów jestem drugim Mezem / Dla moich lwów szykuję wieczerzę / RP zaspokoiło głód, a to dopiero meze, grrah!” jest manifestem sukcesu i pewnego rodzaju znużenia. Porównanie do Meza, polskiego rapera często krytykowanego przez hip-hopowe środowisko, jest ironiczną puentą – Quebo celowo prowokuje, sugerując, że dla „zamkniętych głów” jego sukces może być niezrozumiały lub postrzegany jako komercyjny. Jednocześnie podkreśla swoją lojalność wobec fanów („moich lwów”) i zapowiada dalsze osiągnięcia, wskazując, że „Romantic Psycho” (RP) to dopiero „meze” (przystawka) przed prawdziwym daniem.

Druga zwrotka kontynuuje obrazowanie życia na krawędzi: „Na trackach się odsłaniam tak jak Roy Jones”, co nawiązuje do otwartego, odważnego stylu boksera. „Robię bańkę, nim zdążysz powiedzieć 'Rolls Royce'” mówi o błyskawicznym dorobku finansowym. Odniesienia do popkultury, takie jak budowanie Oscorp jak Harry Osborn (symbolizacja budowania imperium, nawet z nutą mroku), czy flow jak Jackass (nieokiełznane, łamiące zasady) wzmacniają wizerunek artysty, który nie boi się iść pod prąd. Zestawienie „Quesadilla, Tołstoj, pierwszy polski boysband” to humorystyczna i absurdalna gra słów, która doskonale oddaje eklektyzm jego twórczości.

Osobiste i brutalnie szczere wyznania o „ulicy Chłodnej” i „rzucaniu dwóch stów”, czy podróżach od „Vegas, potem Oakland / Najpierw Petra, potem Stonehenge” do liczenia pieniędzy, ukazują transformację z lokalnego rapera w globalną gwiazdę, która doświadcza zarówno ciemnych, jak i jasnych stron sławy i bogactwa. Zakończenie wersów o „wykałaczkach w mordzie” po „Olis” (oliwkach) i „dłubaniu w zębach po każdym numerze” to samoświadomy, ironiczny komentarz na temat kosztów intensywnego życia i twórczości. Wers „Wizualizacje jak na Windows Media Playerze” to natomiast nostalgiczny i lekko autoironiczny akcent, podsumowujący jego wewnętrzny świat i prostotę, z jaką mimo złożoności, oddaje swoje wizje.

„Teen Kasia” to doskonały przykład stylu Quebonafide, który łączy w sobie brutalną szczerość, popkulturowe referencje, osobiste demony i triumf, a wszystko to podane w formie, która prowokuje, zmusza do myślenia i pozostaje w pamięci.