Interpretacja Murzyn Song - QOLOmalakian

Piosenka "Murzyn Song" autorstwa QOLOmalakian to utwór, który z miejsca budzi silne emocje i prowokuje do głębokiej refleksji, głównie ze względu na swój kontrowersyjny tytuł oraz treści. Przy braku publicznie dostępnych wywiadów z artystą QOLOmalakian czy oficjalnych wypowiedzi dotyczących genezy i przesłania tej konkretnej piosenki, interpretacja musi opierać się przede wszystkim na analizie samego tekstu, osadzonej w szerszym kontekście społeczno-kulturowym, zwłaszcza w odniesieniu do języka polskiego.

Pierwsza zwrotka utworu koncentruje się na obsesyjnym wręcz wyliczaniu atrybutów, które zostają przypisane do czerni: "Mam czarną skórę, mam czarne stopy, mam czarną bluzkę, czarne rajstopy, mam czarne oczy, białka już nie, mam czarną kawę i czarny chleb, mam czarne włosy, mam czarne łachy, czarne mam uszy, czarne mam pachy, nawet mam czarne buty sportowe, co były białe jak były nowe." Ta litania "czarnych" elementów tworzy obraz totalnego zanurzenia w tę barwę, która symbolicznie może oznaczać nie tylko kolor skóry, ale także stan bycia, identyfikację, a nawet opresję czy społeczne naznaczenie. Podmiot liryczny zdaje się być pochłonięty przez tę "czerń", która przenika jego ciało, ubiór, a nawet codzienne przedmioty, takie jak kawa czy chleb. Kluczowe jest tu zdanie "mam czarne oczy, białka już nie", które sugeruje utratę czegoś naturalnie białego, a więc czystego, niewinnego, czy po prostu różnorodnego. Wszystko staje się jednorodne, sprowadzone do jednego mianownika. Jeszcze bardziej wymowne jest stwierdzenie o butach sportowych, które "były białe jak były nowe", a teraz są czarne. Może to symbolizować utratę pierwotnej niewinności, zmianę pod wpływem doświadczeń, brudu świata, albo po prostu nieuchronne naznaczenie przez otoczenie, które narzuca określoną tożsamość. To zanurzenie w czerń może być odczytane jako artystyczne przedstawienie procesu "odczłowieczania" lub sprowadzania jednostki do jednego, dominującego koloru, który staje się jej całą definicją.

Prawdziwie wstrząsające i kontrowersyjne są jednak kolejne dwie zwrotki: "Murzyni jedzą ludzi a ludzie przez to giną, murzyni to żydzi a wszystko przez żydów!" oraz "Murzyni jedzą ludzi a ludzie jedzą żydów, murzyni to ci żydzi co ludzie ich zjadają". Słowo "Murzyn" w języku polskim, choć historycznie używane w neutralnym kontekście od XIV wieku, współcześnie jest przez wielu uznawane za obraźliwe i obarczone bagażem negatywnych konotacji. Badacze języka, tacy jak Rada Języka Polskiego, odradzają jego stosowanie, wskazując na jego pejoratywny wydźwięk, związany z frazeologizmami takimi jak "sto lat za Murzynami" czy "Murzyn zrobił swoje, Murzyn może odejść", które budują skojarzenia z zacofaniem, niewolnictwem i podrzędnością. Użycie tego terminu w tytule i tekście piosenki QOLOmalakian natychmiast wywołuje dyskomfort i zwraca uwagę na problem rasizmu.

Co więcej, artysta idzie znacznie dalej, łącząc w tekście dwie grupy, które na przestrzeni historii były obiektem brutalnych prześladowań i niesprawiedliwych stereotypów: osoby czarnoskóre i Żydów. Stwierdzenie "Murzyni jedzą ludzi" to potworna dehumanizacja, przypisująca im cechy dzikie i kanibalistyczne, co jest klasycznym elementem rasistowskiej propagandy. Następnie, zdanie "murzyni to żydzi a wszystko przez żydów!" wprowadza element antysemickiej teorii spiskowej, sugerując, że Żydzi są ukrytym źródłem wszelkich problemów, lub że są tożsame z "Murzynami" w negatywnym kontekście. Piosenka zdaje się tu odwoływać do absurdalnych i nienawistnych stereotypów, które przez wieki były używane do demonizowania tych grup. To groteskowe połączenie i wzajemne obarczanie winą za abstrakcyjne "jedzenie ludzi" ukazuje spiralę nienawiści, gdzie ofiary stają się oprawcami, a tożsamość miesza się w chaosie uprzedzeń. Cała ta sekwencja może być interpretowana jako celowa prowokacja lub satyrna karykatura języka nienawiści, mająca na celu obnażenie absurdalności i wewnętrznej sprzeczności mowy nienawiści. Artysta, powtarzając i mieszając ze sobą te krzywdzące stereotypy, być może dąży do uwydatnienia ich bezsensowności i tego, jak łatwo umysł ogarnięty uprzedzeniami gubi się w logice.

Kluczowe dla interpretacji całej pieśni jest jednak ostatnie zdanie: "nie... pomyliłem się...". Ta nagła pauza i korekta po tak jaskrawym ciągu nienawistnych i bezsensownych oskarżeń może być odczytana na kilka sposobów. Może to być moment otrzeźwienia, artystyczny sposób na zdystansowanie się od wypowiedzianych wcześniej słów i podkreślenie, że były one częścią przedstawienia absurdalnego toku myślenia. Może to być również forma ironicznego komentarza, sugerującego, że nawet w nienawistnym dyskursie istnieje pewna niekonsekwencja, która ostatecznie prowadzi do jego demaskacji. Ta linia może służyć jako katharsis, symbolizujące, że podmiot liryczny – lub społeczeństwo, które reprezentuje – w końcu zdaje sobie sprawę z bezsensu i destrukcyjności nienawistnych stereotypów, nawet jeśli ta świadomość jest efemeryczna i wyrażona jedynie subtelnym "nie... pomyliłem się...".

Brak jakichkolwiek wypowiedzi QOLOmalakian na temat "Murzyn Song" sprawia, że intencje artysty pozostają w sferze domysłów. Piosenka, poprzez ekstremalne użycie języka i zestawienie bolesnych stereotypów, zmusza słuchacza do konfrontacji z własnymi uprzedzeniami i refleksem nad tym, jak łatwo słowa mogą stać się narzędziem dehumanizacji i siania nienawiści. To utwór, który stawia niewygodne pytania i nie oferuje łatwych odpowiedzi, pozostawiając odbiorcę z poczuciem szoku i potrzebą własnego rozstrzygnięcia, czy to, co usłyszał, było krytyką nienawiści, czy jej manifestacją. Bez głosu artysty, to właśnie to "nie... pomyliłem się..." staje się jedyną wskazówką, która daje nadzieję na intencję demaskatorską, a nie afirmatywną wobec przedstawionych treści.