Interpretacja utworu „500+” Arka Satana to podróż w głąb satyry społecznej, która z niezwykłą bezkompromisowością obnaża patologie i absurdalne konsekwencje programu socjalnego „Rodzina 500+”, wprowadzonego w Polsce 1 kwietnia 2016 roku przez rząd Prawa i Sprawiedliwości. Początkowo świadczenie to przysługiwało na drugie i kolejne dzieci, a od lipca 2019 roku objęło wszystkie dzieci do 18. roku życia, niezależnie od dochodów rodziny. Arek Satan – sam pseudonim artysty jest już symboliczną deklaracją – zdaje się przyjmować rolę prowokatora, który zza maski „szatańskiej” perspektywy wyśmiewa i piętnuje postawy, które, jego zdaniem, program 500+ mógł niestety promować.

Piosenka jest zbudowana wokół figury kobiety, której życie zdaje się kręcić wokół uzyskiwania świadczeń socjalnych i konsumpcji. Już pierwsze wersy: „Spłodzę se płoda, spłodzę bękarta, Mam wielki luz, bo 500+ dała Beata” od razu uderzają w sarkastyczny ton. „Beata” to oczywiście nawiązanie do Beaty Szydło, ówczesnej premier, która była twarzą programu. Artysta, wkładając te słowa w usta bohaterki, krytykuje postawę instrumentalnego traktowania prokreacji, sprowadzanej do kalkulacji finansowej. Szokująca linijka „A jeszcze lepiej, urodzić Downa, Bo wtedy wpadną 4 koła, nie pół kafla” to absolutny szczyt tej cynicznej groteski. Jest to bolesne i celowo przesadzone uderzenie w to, jak daleko, w skrajnych przypadkach, może posunąć się instrumentalizacja życia i niepełnosprawności dla zysku, a także gorzka krytyka systemu, który (nawet jeśli nieumyślnie) mógł tworzyć takie „zachęty”.

Kolejne fragmenty utworu wzmacniają ten obraz. Bohaterka „chodzi ciągle najebana” i wydaje pieniądze z 500+ na „iPad'a” i „iPhone'a”, zamiast na podstawowe potrzeby rodziny czy nawet własny rozwój. Wersy „Po co sprzątać półki w TESCO, Lepiej zrobić nowe dziecko” oraz „Po co sprzątać półki w Lidl-u, I sprowadzać Ukraińców” to wyraz pogardy dla pracy i jednocześnie karykatura ksenofobicznych nastrojów, które towarzyszyły dyskusjom o rynku pracy i migracji zarobkowej w Polsce. Piosenka sugeruje, że dla niektórych świadczenie socjalne stało się usprawiedliwieniem dla bierności zawodowej, a nawet podstawą do gardzenia pracą, którą wykonują imigranci.

Refren „Daj mi 500+ / Tyle nie dał Tusk / Po chuj płacić ZUS / Już nie spuszczaj się do ust” podkreśla polityczny wymiar utworu. Kontrast między rządami Prawa i Sprawiedliwości (reprezentowanymi przez program 500+) a poprzednią koalicją (reprezentowaną przez Donalda Tuska) jest wyraźny. Wyrażenie „Po chuj płacić ZUS” to zaś bezpośredni atak na system ubezpieczeń społecznych i podważanie idei wspólnoty, w której każdy powinien wnosić swój wkład. Ostatnie, wulgarne frazy refrenu celowo wprowadzają element szoku, dodatkowo podkreślając upadek norm społecznych i obyczajowych, które artysta zdaje się sygnalizować.

Piosenka odnosi się również do gorącej debaty aborcyjnej w Polsce. Wersy „Po co mi kondom, na chuj spirala, Wywalam piankę na plemniki, niech spierdala. Nie będzie skrobał, profesor Chazan, To polityka pro-rodzinna dla Szatana!” są niezwykle ostrym komentarzem. Profesor Bogdan Chazan, były dyrektor warszawskiego Szpitala Świętej Rodziny, stał się w Polsce postacią symboliczną w kontekście klauzuli sumienia i odmowy wykonania aborcji, nawet w przypadkach ciężkich wad płodu. Sam profesor przyznał w wywiadzie z Tomaszem Terlikowskim dla tygodnika „Do Rzeczy”, wydanym 11 sierpnia 2014 roku, że w przeszłości dokonał około 500 aborcji, ale zmienił swoje poglądy i stał się gorącym zwolennikiem ochrony życia. W kontekście utworu Arka Satana, jego nazwisko staje się synonimem restrykcyjnej polityki aborcyjnej, która w połączeniu z programem 500+ jest ironicznie nazywana „polityką pro-rodzinną dla Szatana!”. To sformułowanie jest celowo bluźniercze i ma na celu podkreślenie, że w oczach bohatera piosenki, a być może i artysty, taka polityka jest szkodliwa i moralnie dwuznaczna.

Wersy hip-hopowej zwrotki: „Ten program to nie żadne rozdawnictwo, Masz coś naprzeciwko, dziwko, na chatę wjedzie Ci sama Beata Szydło” stanowią kpiarskie powtórzenie oficjalnej narracji rządowej, która podkreślała, że 500+ to inwestycja w rodzinę, a nie rozdawnictwo. Groźba „na chatę wjedzie Ci sama Beata Szydło” to satyryczne nawiązanie do wizerunku byłej premier, która aktywnie promowała program. Artysta wyśmiewa tu agresywną obronę programu przez władzę i próbuje skarykaturować jej polityczną retorykę.

Fragment „Oto Polska wstaje z kolan, powstaje ród pradawnych Słowian, Dosyć już robienia loda, lepiej dzieci rób, nie leżysz jak kłoda” to ostra parodia patriotyczno-nacjonalistycznej narracji, popularnej w polskiej polityce. Hasło „Polska wstaje z kolan” było często używane przez ówczesną partię rządzącą. Artysta ironicznie łączy ten patos z prymitywnym apelem do zwiększenia dzietności, redukując rolę kobiety do funkcji reprodukcyjnej. Trzy punkty: „Raz! Musisz sobie znaleźć chłopca, Dwa! Musisz nabić się na bolca, Trzy! Z tamtym chłopcem spłodzić brząca, i już możesz kupić 10 litrów BOLS'a” to brutalnie prosta instrukcja, która w hiperboliczny sposób przedstawia sprowadzanie wartości prokreacji do mechanicznego spełnienia warunków otrzymania świadczenia, kończąc się na banalnej nagrodzie w postaci alkoholu.

W piosence pojawia się również odniesienie do Natalii Przybysz: „Chciała też Natalia Przybysz, no to było nie usuwać, teraz nie ma!”. Natalia Przybysz, w wywiadzie dla „Wysokich Obcasów” z 22 października 2016 roku, publicznie opowiedziała o swojej aborcji, której dokonała na Słowacji, motywując ją m.in. brakiem miejsca w mieszkaniu. Jej wyznanie wywołało w Polsce ogromną burzę i stało się symbolem liberalnego podejścia do aborcji, kontrastującego z konserwatywną polityką państwa. W tekście Arka Satana, jej historia jest używana jako argument w karykaturalnym dyskursie, sugerującym, że gdyby nie dokonała aborcji, również mogłaby korzystać ze świadczeń. To celowo prowokacyjne i cyniczne uderzenie w osobistą decyzję artystki, mające na celu sprowokowanie refleksji nad hipokryzją i podwójnymi standardami w publicznej debacie.

Podsumowując, „500+” Arka Satana to utwór głęboko krytyczny i satyryczny, który poprzez ekstremalną hiperbolę i wulgarny język, stara się zwrócić uwagę na negatywne zjawiska społeczne, które artysta wiąże z programem 500+ i szerszym kontekstem politycznym Polski. Nie jest to dosłowne poparcie dla postaw przedstawionych w piosence, lecz raczej gorzka diagnoza społeczeństwa i alarmujące pytanie o moralne i etyczne konsekwencje pewnych decyzji politycznych. Artysta nie boi się używać języka szoku, aby sprowokować do myślenia i dyskusji o tym, co dzieje się za fasadą oficjalnych deklaracji.