Interpretacja Raz po raz (straszą nas) - Perfect

Piosenka "Raz po raz (straszą nas)" zespołu Perfect, pochodząca z ich siódmego albumu studyjnego XXX wydanego w 2010 roku, stanowi poruszającą refleksję nad kondycją współczesnego człowieka i otaczającego go świata. Tekst utworu, autorstwa cenionego tekściarza Bogdana Olewicza, z muzyką skomponowaną przez Dariusza Kozakiewicza, uderza w czułą strunę, opowiadając o lękach, ale i o niegasnącej nadziei. Singel ukazał się 24 września 2010 roku, a album XXX szybko zyskał status Złotej Płyty, debiutując na szczycie list sprzedaży. Grzegorz Markowski, wokalista Perfectu, podkreślał w wywiadach uczciwość i różnorodność kompozycji na tej płycie, a Dariusz Kozakiewicz wyrażał satysfakcję z tego, że mimo trudności w lansowaniu przebojów, piosenka zdobyła uznanie.

Utwór rozpoczyna się od introspekcji, gdzie podmiot liryczny rozważa indywidualne ścieżki życiowe: "Każde z nas swoje ścieżki ma, Wydeptane i sprawdzone od lat". To poczucie ugruntowania, stabilności, jest jednak szybko konfrontowane z niepokojem o tych, którzy "chodzą bokiem", sugerując odmienność, może zagubienie, a może świadomy sprzeciw wobec utartych schematów. Dalej, pragnienie prostego, zielonego życia, w harmonii z naturą – "Dom grzać słońcem i deszczówkę z chmur pić" – zderza się z dojmującą myślą o potrzebie walki o lepszy świat. To pytanie: "Kto ma ochotę o świat lepszy się bić?" wybrzmiewa jako wyzwanie rzucone w twarz bierności lub zmęczeniu.

Refren, tytułowe "Raz po raz straszą nas", jest centralnym punktem piosenki. Oddaje on wszechobecny lęk i pesymistyczne wizje końca, które są nam nieustannie serwowane – "Mówią wprost, że to finał. Rok może pięć komet deszcz i szlus". Te słowa odzwierciedlają poczucie globalnego zagrożenia, czy to w kontekście ekologicznym, społecznym, czy egzystencjalnym. Jednakże, tekst nie popada w całkowitą rezygnację. Pojawia się iskra nadziei, która przebija przez mrok: "Chyba że tęgi łeb myli się i kurtyna w dół zamiast spaść w górę mknie do gwiazd". To odrzucenie fatalizmu, wiara w możliwość pozytywnego zwrotu akcji, wbrew wszelkim przeciwnościom.

W kolejnych zwrotkach podmiot liryczny kwestionuje źródła własnych przekonań i globalnej narracji: "Może ja jadłem inny chleb, Może księgi czytywałem nie te". To poszukiwanie prawdy i stawianie pod znakiem zapytania informacji płynących z "ekranu", które kreują "świat na głowie" jako jedyny możliwy scenariusz. W obliczu obaw, że "nasz ład właśnie mija" i to my, ludzie, jesteśmy źródłem wszelkiego zła – "Bo całe zło krew i pot to my" – pojawia się jednak mocny akcent optymizmu. Wyrażenie "Chyba mam lepszy wzrok niezły plan się rozwija. Znów łączy nas tęczy most" jest niezwykle ważne. Oznacza ono wiarę w wewnętrzną siłę, w zdolność dostrzegania pozytywnych rozwiązań i w budowanie więzi, które mogą przezwyciężyć podziały i zagrożenia. "Tęczy most" symbolizuje tu pojednanie, nadzieję i nowy początek, który jest wynikiem wspólnego wysiłku i dobrej woli.

Most piosenki oddaje wewnętrzny dylemat podmiotu lirycznego: "Gdy o tym myślę w głowie zamęt mam. Śmiać się czy też włosy rwać". To rozterka między rezygnacją a radością życia, między akceptacją chaosu a pragnieniem buntu. Ostatecznie jednak to muzyka staje się ucieczką i źródłem siły: "Muzykę słyszę ciało rusza w tan. I tak mogę wieki trwać". W tym fragmencie tkwi esencja twórczości Perfectu – ich muzyka, mimo często refleksyjnych tekstów, zawsze niosła ze sobą energię i witalność, zdolną do podtrzymywania ducha. Piosenka "Raz po raz (straszą nas)" to zatem nie tylko diagnoza lęków współczesności, ale przede wszystkim hymn o niezłomności ludzkiego ducha, o potrzebie poszukiwania światła w mroku i o tym, że nawet w obliczu apokaliptycznych wizji, zawsze istnieje szansa na to, że kurtyna, zamiast opaść, w górę mknie do gwiazd.