Interpretacja Triumph of the Will - Rahowa

Utwór „Triumph of the Will” kanadyjskiego zespołu Rahowa (skrót od Racial Holy War, czyli Rasowa Święta Wojna) stanowi wyraźny manifest ideologiczny, osadzony w kontekście białej supremacji i rasistowskiego ruchu Creativity (Kreatywność). Zespół, założony przez George'a Burdiego, używającego również pseudonimu George Eric Hawthorne, był jednym z czołowych wykonawców muzyki "hate-rock" w latach 90.. Tytuł piosenki, „Triumph of the Will” (Triumf Woli), jest bezpośrednim odniesieniem do słynnego nazistowskiego filmu propagandowego Leni Riefenstahl z 1935 roku, co jednoznacznie wskazuje na polityczne i ideologiczne konotacje utworu. Piosenka pochodzi z debiutanckiego albumu zespołu z 1993 roku, zatytułowanego „Declaration of War” (Deklaracja Wojny).

Tekst rozpoczyna się od słów: „I can hear the rumble on the streets / I can see the look in our eyes / I’m more convinced with every person that I meet / We don’t believe the jewish lies” (Słyszę grzmot na ulicach / Widzę to spojrzenie w naszych oczach / Jestem coraz bardziej przekonany z każdą osobą, którą spotykam / Nie wierzymy w żydowskie kłamstwa). Wstęp ten sygnalizuje poczucie rosnącej świadomości i jedności wśród adresatów przesłania, którzy odrzucają narrację określaną jako „żydowskie kłamstwa”. Jest to jawne odniesienie do antysemickiej propagandy, stanowiącej fundament ideologii promowanej przez Rahowa i ruch Creativity, który postrzega Żydów jako głównych wrogów białej rasy.

Kolejna zwrotka kontynuuje ten motyw, budując wizję nadchodzącego „nowego świtu”: „I can see us coming on / I can see the brand new dawn / WHITE MAN! Stand, march and kill! / I always knew we’d have our day – / Triumph of the will!” (Widzę, jak nadchodzimy / Widzę ten nowy świt / BIAŁY CZŁOWIEKU! Powstań, maszeruj i zabijaj! / Zawsze wiedziałem, że nadejdzie nasz dzień – / Triumf woli!). Fragment ten to bezkompromisowe wezwanie do bezpośredniej akcji i przemocy, skierowane do „białego człowieka”. Określenie „nowy świt” odzwierciedla mesjanistyczne i apokaliptyczne elementy ideologii Racial Holy War, która przewiduje globalny konflikt rasowy mający na celu przywrócenie dominacji białych. Powtórzenie frazy „Triumph of the will!” po wezwaniu do „marszu i zabijania” podkreśla determinację i bezwzględność w dążeniu do realizacji tej wizji.

Trzecia część tekstu opisuje narastający impet i cel walki: „We’re marching, we’re gaining in our might / We’re standing up for our racial nation / Picking up the torch of ancestral fight / And the taste of victory fills us with elation” (Maszerujemy, rośniemy w siłę / Stajemy w obronie naszej rasowej nacji / Podnosimy pochodnię walki przodków / A smak zwycięstwa napełnia nas uniesieniem). To podkreślenie zbiorowego, fizycznego działania („maszerujemy”) oraz odniesienie do „rasowej nacji” i „walki przodków” silnie rezonuje z nacjonalistycznymi i etnicznymi motywami, typowymi dla ruchów białej supremacji. Sugeruje historyczną kontynuację i legitymizację obecnego konfliktu jako odwiecznej walki o przetrwanie i dominację. „Smak zwycięstwa” to wizja przyszłego triumfu, która ma motywować do dalszych działań.

Ostatnia zwrotka wprowadza kluczowy element ideologii Creativity: „Creativity will win our war / We’ll regain the glory of before / Nothing’s gonna stop this religious creed / ’Cause creativity is all we need” (Kreatywność wygra naszą wojnę / Odzyskamy dawną chwałę / Nic nie powstrzyma tego religijnego credo / Bo kreatywność to wszystko, czego potrzebujemy). W tym kontekście słowo „Creativity” (Kreatywność) nie odnosi się do ogólnego pojęcia twórczości, lecz jest bezpośrednim odniesieniem do ruchu religijnego Creativity, znanego również jako World Church of the Creator. Ruch ten, założony przez Bena Klassena, głosi wyższość białej rasy i wzywa do „Rasowej Świętej Wojny” (RaHoWa) przeciwko „niższym rasom” i Żydom. W ten sposób piosenka wprost deklaruje, że ta specyficzna „religia” i jej doktryna są siłą napędową zwycięstwa, która doprowadzi do odzyskania „dawnej chwały” i nie zostanie powstrzymana.

George Burdi, frontman Rahowa, był nie tylko muzykiem, ale także aktywnym działaczem białej supremacji. Był liderem kanadyjskiego oddziału World Church of the Creator i założycielem Resistance Records, wytwórni płytowej, która stała się największym dystrybutorem muzyki rasistowskiej w Ameryce Północnej. Kariera Burdiego zakończyła się, gdy w 1995 roku został skazany za napaść, która miała miejsce po koncercie Rahowa w Ottawie w 1993 roku, kiedy to aktywistka antyrasistowska Alicia Reckzin została zraniona. Po odbyciu kary Burdi twierdził, że wyrzekł się rasizmu, założył zespół Novacosm z członkami różnych ras i ożenił się z kobietą pochodzenia wschodnioindyjskiego. Jednak późniejsze doniesienia z 2017 roku sugerują, że powrócił do promowania ekstremistycznych poglądów i tworzenia białej nacjonalistycznej muzyki pod projektem Überfolk. Te fakty biograficzne George'a Burdiego dodają warstwę złożoności do dziedzictwa utworu, ukazując, jak głęboko był on zakorzeniony w ideologii nienawiści, którą później rzekomo porzucił, by następnie do niej powrócić.

Podsumowując, „Triumph of the Will” to agresywny manifest, który wykorzystuje retorykę wojenną i rasową, wzywając do przemocy i globalnego konfliktu w imię supremacji białej rasy i doktryny Creativity. Tekst, wraz z kontekstem zespołu i jego lidera, odzwierciedla dążenie do rewolucji rasowej i ustanowienia „nowego porządku” opartego na nienawiści i wykluczeniu.