Interpretacja Nie zapomnę - Oskar Cyms

Utwór Oskara Cymsa zatytułowany „Nie zapomnę” to głęboko poruszająca ballada, która maluje obraz niezwykle intensywnego doświadczenia straty i niemożności pogodzenia się z czyimś odejściem. Już pierwsze wersy – „Nadal nie potrafię zapomnieć / I chyba już nie umiem bez Twoich rad / Wszystko we mnie mówi o Tobie - o Tobie” – wprost ukazują stan podmiotu lirycznego, który tkwi w uścisku wspomnień i nie potrafi uwolnić się od myśli o utraconej osobie. To nie tylko pamięć, ale wręcz symbiotyczna zależność, gdzie rady i obecność tej osoby były filarem codzienności.

Piosenka jest wyrazem głębokiego żalu i tęsknoty, ujętej w prostych, a jednocześnie przejmujących metaforach. Obraz „Stołu od dawna takiego samego / To czemu przy nim więcej miejsc” to potężny symbol pustki i miejsca, które zostało, a które powinno być zajęte. Sugeruje to, że choć fizycznie nic się nie zmieniło w otoczeniu, to brak bliskiej osoby sprawił, że wszystko stało się inne, większe, bardziej puste. Nadzieja wyrażona w słowach „Może kiedyś jeszcze odpowiesz / Poczekam” jest niczym innym jak rozpaczliwą próbą utrzymania kontaktu z kimś, kto już nie może odpowiedzieć, a zarazem aktem wierności i oczekiwania, które, choć irracjonalne, stanowi formę uporania się z brakiem.

W kontekście genezy utworu, Oskar Cyms w wywiadach często podkreślał osobisty charakter tej piosenki. Jak sam przyznał, utwór „Nie zapomnę” jest dla niego „emocjonalnym pamiętnikiem” i dotyka „bardzo intymnych wspomnień” związanych z trudnym czasem w jego życiu. Artysta otwarcie mówił, że piosenka dedykowana jest jego zmarłemu dziadkowi, co nadaje tekstowi dodatkowego wymiaru autentyczności i bolesnej szczerości. Ta informacja sprawia, że rozumienie tekstu staje się jeszcze bardziej osobiste i uniwersalne zarazem – opowiada o uniwersalnym doświadczeniu żałoby po bliskiej osobie, często po członku rodziny, który był oparciem i przewodnikiem.

Wspomniany „nagły brak” oraz lament, że „każda chwila, w której byłaś obok miała trwać / Jeszcze”, doskonale oddają poczucie niesprawiedliwości i żal za tym, co zostało odebrane zbyt wcześnie. To pragnienie zatrzymania czasu, a wręcz jego oszukania – „Chciałbym oszukać z Tobą czas” – jest sercem bólu po stracie. Podmiot liryczny oddałby „wszystko” za powrót tej osoby, za możliwość cofnięcia zegara i przeżycia tych chwil jeszcze raz. Szczególnie poruszające są wersy „Zobacz nie jestem sam / Nie musisz się już bać”, które mogą być interpretowane jako próba ukojenia zmarłej osoby, zapewnienia jej, że jej bliscy sobie radzą, albo też jako wewnętrzny dialog, w którym podmiot liryczny sam próbuje przekonać się, że mimo straty ma w sobie siłę, by nie poddać się rozpaczy, ale wciąż widzi i czuje obecność.

Niezwykłą cechą utworu jest powtarzające się odniesienie do „brakujących słów” i trudności z zasypianiem. To podkreśla rolę zmarłej osoby nie tylko jako towarzysza, ale i powiernika, źródła mądrości i pocieszenia. Brak jej głosu, jej rad, jej obecności jest tak dojmujący, że wpływa na najbardziej podstawowe czynności, takie jak sen. Oskar Cyms w jednym z wywiadów wspomniał, że pisanie tego utworu było dla niego formą terapii, sposobem na przetworzenie żalu i podzielenie się nim z innymi, którzy mogą czuć podobnie. Ta szczerość sprawiła, że piosenka zyskała szerokie grono słuchaczy, którzy utożsamili się z jej emocjonalnym przekazem.

Refren „Nie zapomnę / Nie zapomnę ich / Nie zapomnę / Bez nich trudno zasnąć” jest centralnym punktem kompozycji, stanowiącym deklarację wiecznej pamięci. Podmiot liryczny nie chce zapomnieć, wręcz prosi o pomoc w zachowaniu tych wspomnień: „Proszę pomóż mi nie zapomnieć”. To paradoksalne życzenie, ponieważ często chcielibyśmy zapomnieć o bólu, jednak tutaj ból jest nierozerwalnie związany z pamięcią o ukochanej osobie. Zapomnienie oznaczałoby utratę jej całkowicie, a tego właśnie podmiot liryczny się boi. Zamiast tego, woli pielęgnować nawet bolesne wspomnienia, by zachować cząstkę tej osoby przy sobie.

„Nie zapomnę” to utwór niezwykle osobisty, a jednocześnie uniwersalny w swoim przekazie o żałobie, miłości i wiecznej pamięci. Osobiste doświadczenia Oskara Cymsa sprawiły, że piosenka wybrzmiewa z niezwykłą autentycznością, dotykając strun empatii u słuchaczy, którzy również zmagają się z podobnymi stratami. Jest to utwór, który pozwala na catharsis i zrozumienie, że w obliczu odejścia bliskiej osoby, pielęgnowanie wspomnień, nawet tych bolesnych, jest aktem miłości i wierności.