Interpretacja utworu „Piss” Pantery to podróż w głąb intensywnego gniewu i frustracji skierowanej w stronę konkretnego typu osoby – próżnego, bezużytecznego i irytującego indywiduum, które zasługuje jedynie na pogardę. Tekst piosenki, przesycony brutalnymi metaforami, maluje obraz kogoś, kto „połowicznie przeżył większość swojego życia”, nie robiąc nic poza „staniem” i „gadaniem, bo jest mały”. To portret człowieka o zerowej wartości, który buduje swoją legendę jedynie we własnym umyśle, będąc jednocześnie „samolubnym prokrastynatorem” i „poszukiwaczem uwagi, który nie ma nic do zaoferowania”. Pantera, znana z bezkompromisowego podejścia do tekstów i muzyki, oddaje w „Piss” esencję wściekłości wobec hipokryzji i pustej zarozumiałości.

Centralnym motywem utworu jest deklaracja fizycznej konfrontacji i dosłownego usunięcia tej niechcianej postaci z otoczenia. Słowa „Zostawiłbym go fizycznie okaleczonego / Bez nogi, żeby stał” oraz „Wyrzuciłbym te śmieci / Bo taki karzeł jest jak mocz na wietrze” jasno wyrażają chęć ukarania i zniszczenia. Wyrażenie „piss in the wind” (mocz na wietrze) jest tu kluczowe – symbolizuje coś bezwartościowego, co rozprasza się i nie ma żadnego znaczenia ani wpływu. Phil Anselmo z furią recytuje te wersy, podkreślając, że jego „pięść byłaby rozstrzygająca”, a on sam „nie został wychowany na głupca”, gotów „skopać mu tyłek za darmo”. To bezpośredni wyraz pogardy dla tych, którzy myślą, że są kimś, podczas gdy w rzeczywistości są „legitymizacyjnie bezwartościowi”.

Interesującą ciekawostką na temat „Piss” jest fakt, że utwór ten został nagrany podczas sesji do kultowego albumu „Vulgar Display of Power” z 1992 roku, ale ostatecznie nie znalazł się na jego oryginalnej liście. Pozostał „zagubionym utworem” przez dwadzieścia lat, zanim został odnaleziony przez perkusistę Vinniego Paula podczas przygotowań do reedycji albumu z okazji jego 20. rocznicy. Paul stwierdził w wywiadzie, że piosenka „nie pasowała wtedy” do reszty materiału, więc została „odłożona na półkę i zapomniana”. Odkrycie to było o tyle znaczące, że – jak sam Vinnie Paul podkreślił – był to „jedyny nieodkryty, kompletny utwór Pantery, jaki kiedykolwiek istniał”. Jego premiera odbyła się 11 kwietnia 2012 roku na gali Revolver Golden Gods Awards, gdzie zadebiutował teledysk do utworu.

Mimo że „Piss” nie trafił na pierwotne wydanie „Vulgar Display of Power”, jego brzmienie i tematyka są niezaprzeczalnie spójne z duchem tamtej epoki Pantery. Utwór uderza z charakterystycznym dla zespołu „groove’em”, jest „chwytliwy i brutalny”. Wokal Phila Anselmo, choć niektórzy fani zauważają pewną jednorodność w jego stylu z okresu groove metalu, tutaj wydaje się „lepszy niż zwykle”, „bardziej bezpośredni” w oddawaniu nastroju gniewu wobec „idiotycznej osoby”. Co więcej, riff z utworu „Piss” został później wykorzystany w innym kawałku Pantery, „Use My Third Arm”, z albumu „Far Beyond Driven” z 1994 roku, co potwierdził sam Phil Anselmo, zaznaczając, że riff ten pochodził z pierwotnych sesji do „Piss”. To świadczy o kreatywnym recyklingu pomysłów w Panterze i o tym, jak niektóre fragmenty muzyczne znajdowały swoje miejsce w twórczości zespołu, nawet jeśli oryginalne utwory pozostawały niedokończone lub nieopublikowane.

Tekstowo, zwłaszcza w drugim akapicie, Pantera kontynuuje swój atak na bezwartościową jednostkę. Opisywanie jej jako „goniącego za sukcesem, który nic nie osiągnął” oraz „legendy w swoim własnym umyśle” podkreśla głęboką ironię i brak szacunku. Słowa takie jak „Ktoś musiał mu obciąć jaja / Albo wytrzeć dupę z jego życia” to ekstremalnie wulgarne i dosadne wyrażenia pogardy, sugerujące kastrację ambicji i godności. Jest to persona, która zawsze sama się zaprasza, a potem „zostaje w tyle”. Całość stanowi mocny komentarz do ludzkiej postawy, która polega na pozorowaniu wartości i znaczenia, podczas gdy w rzeczywistości jest pusta i godna jedynie odrzucenia. Pantera w „Piss” dostarcza surowej, nieocenzurowanej furii, będącej odzwierciedleniem frustracji wobec osób, które nie wnoszą nic pozytywnego, a jedynie roszczą sobie prawo do uwagi i szacunku. To idealny przykład tego, dlaczego twórczość Pantery rezonowała z milionami fanów metalu – za jej bezkompromisową szczerość i autentyczny gniew.