„Rób co chcesz...” Paktofoniki to utwór, który z biegiem lat stał się jednym z najbardziej ikonicznych i wielowymiarowych świadectw polskiego hip-hopu, stanowiąc boleśnie szczerą refleksję nad ludzkimi wyborami, wartościami i konsekwencjami. Pochodząca z legendarnego albumu Kinematografia (wydanego 18 grudnia 2000 roku) piosenka jest esencją bezkompromisowego podejścia zespołu do opowiadania o rzeczywistości, wkładania „całego wnętrza” w tekst, a nie handlowania produktem.

Utwór rozpoczyna się od uderzającej wstawki, która od razu wprowadza słuchacza w gęstą atmosferę osobistego dramatu i rozgoryczenia. Dialog między mężczyzną a płaczącą dziewczyną, gdzie pada kwestia „Chcę smoka...”, nie jest przypadkowy. Jak ujawnił Fokus, słowo „Smok” to jego ksywka, a cała scena to autentyczne nagranie rozmowy z dziewczyną, która go zdradziła, a następnie próbowała prosić o przebaczenie. Rahim, słysząc nagranie z dyktafonu, zasugerował, by włączyć je do utworu. Ten surowy, pełen emocji wstęp, w którym pojawiają się oskarżenia o bycie „szmatą” i utratę szacunku do siebie, buduje fundament pod rozważania o moralności i wartościach, które przewijają się przez całą kompozycję.

Wers Magika, otwierający rapowe części utworu, maluje ponury obraz świata, który „schodzi na psy”, a wraz z nim ludzie, goniący za „kasą, pozycją, dupami”, zatracając prawdziwe wartości. Magik, znany z głębokiej wrażliwości i szybkiego, intensywnego tworzenia tekstów, przestrzega przed hipokryzją i powierzchownością. Metaforyczne „szydercze oczka, uśmiech Mona Lisy” doskonale oddają fałsz otaczający narratora. Jego rada „rób co chcesz, pod uwagę bierz możliwości, przyczynowo skutkowe zależności, byle nie pójść na dno” to esencja odpowiedzialności za własne wybory. Magik, jak przystało na jednego z najbardziej oryginalnych przedstawicieli polskiego hip-hopu, zdaje się apelować o autentyczność i świadome kierowanie swoim życiem, nim będzie za późno, zanim „próżny kłamczuch wyzionął ducha”.

Fokus, w swojej zwrotce, kontynuuje cyniczną i dosadną narrację o relacjach międzyludzkich, zwłaszcza w kontekście seksualności i mediów. Mówi o „głupich dupach”, łatwym seksie i pułapkach, jakie niosą ze sobą powierzchowne znajomości. Jego wersy „spójrz, ej, na jej ruchy, ujrzyj jak się męczy, weź ulżyj jej, sprawdź, jak jęczy pod tobą. Takie potem nie płaczą, to dobrze. Owszem, właśnie dałeś zgwałcić się kobrze” są ostrym komentarzem na temat manipulacji i braku szacunku. Wzmianka o magazynach typu CKM i Cosmo, „gdzie ściema na ściemie”, sugeruje krytykę mediów, które kreują fałszywe wzorce i oczekiwania, prowadzące do rozczarowań. Historia jego osobistego rozczarowania, którą wspomina w wywiadzie („Nastąpiła kobieta, która rzuciła mnie jak zużytą ścierkę. Odbiło się to na kolejnej”), stanowi kontekst dla tego gorzkiego spojrzenia. Konkluzja „Wierz w co chcesz, rób co chcesz, dupcz co chcesz, zresztą, ja mogę gadać, a ty i tak pójdziesz złą ścieżką” to wyraz rezygnacji i przekonania o ludzkiej tendencji do popełniania tych samych błędów.

Rahim natomiast skupia się na bólu rozczarowania po zdradzie i naiwności, która prowadzi do zranienia. „Zadurzony po uszy swe o każdej porze to pozytywne flow, wszystko inne w tło...” – to obraz początkowej fascynacji, która szybko przeradza się w gorzką lekcję. Jego zwrotka opisuje sytuację, w której „słodkie akcje” i obietnice „życia wiernie” kończą się zdradą. „Rozczarowany? A przyrzekała żyć wiernie / Na chatę wpada, siada, opowiada / W cieniu zdrada?! Och, to przesada!” – te słowa doskonale oddają szok i niedowierzanie. Ostateczne odrzucenie tłumaczeń i prośba o „pedałowanie przez życie” oraz powtarzające się „Rób co chcesz, myś, niczego nie żałuj” to nie tyle zachęta do swobody, co gorzkie stwierdzenie akceptacji konsekwencji własnych wyborów. To podsumowanie, że każdy jest kowalem własnego losu i ponosi odpowiedzialność za swoje czyny, zarówno te dobre, jak i te, które prowadzą do cierpienia.

Całość utworu „Rób co chcesz...” jest przestrogą przed naiwnością i brakiem świadomości. Skity kończące utwór, będące kontynuacją początkowego dialogu, z bezwzględnym „Mnie to już nie obchodzi, że ciebie boli, bo ja cię mam już w dupie. Możesz iść do domu, dziękuję. Było mi miło z tobą spędzić 2 lata. Do widzenia, dobranoc”, podkreślają ostateczność podjętych decyzji i bezpowrotną utratę zaufania. Piosenka, obok „Jestem Bogiem”, znalazła się w filmie „Powiedz to, Gabi” z 2003 roku, co świadczy o jej kulturowym znaczeniu i sile przekazu. „Rób co chcesz...” to nie tylko rap, to kawałek życia, autentyczna opowieść o braterstwie, miłości, zdradzie i konsekwencjach, która wciąż rezonuje ze słuchaczami, zmuszając do refleksji nad własnymi wyborami i postawami.