Fragment tekstu piosenki:
But I'm in the trees, I'm in the breeze
My footsteps on the ground
You'll see my face in every place
But you can't catch me now
But I'm in the trees, I'm in the breeze
My footsteps on the ground
You'll see my face in every place
But you can't catch me now
„Can’t Catch Me Now” Olivii Rodrigo to piosenka, która wykracza poza zwykłe rozliczenie z dawnym kochankiem, stając się potężnym hymnem zemsty i niezłomnej obecności. Utwór, wydany 3 listopada 2023 roku, został stworzony na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu „Igrzyska Śmierci: Ballada ptaków i węży” („The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes”). Olivia Rodrigo, będąca fanką serii, napisała tę piosenkę wspólnie z Danem Nigro, czerpiąc inspirację z postaci Lucy Gray Baird, głównej bohaterki prequela. Jest to dla niej pewne wyzwanie, ponieważ jej wcześniejsze utwory, takie jak te z albumów „Sour” czy „Guts”, były zazwyczaj bardzo osobiste i dziennikarskie w charakterze. Tym razem Rodrigo podjęła się „pracy z postacią”, wkładając jednak w utwór również cząstkę siebie, podziwiając odporność Lucy Gray.
Początkowe wersy, „There's blood on the side of the mountain / There's writing all over the wall” (Na zboczu góry jest krew / Na ścianie jest napis), natychmiast wprowadzają w atmosferę minionych konfliktów i niezatartych śladów. Są to obrazy, które nawiązują do intensywnych wydarzeń i walki, być może symbolizując ranę zadaną w przeszłości, której dowody są wciąż widoczne i niezaprzeczalne. „Shadows of us are still dancin’ / In every room and every hall” (Cienie nas wciąż tańczą / W każdym pokoju i każdej sali) sugerują wszechobecność wspomnień o minionym związku, które prześladują miejsca, w których niegdyś istniała wspólna historia. Metafora „snow fallin' over the city / You thought that it would wash away / The bitter taste of my fury / And all of the messes you made” (Śnieg pada na miasto / Myślałeś, że zmyje / Gorzki smak mojej furii / I wszystkie bałagany, które zrobiłeś) odnosi się bezpośrednio do nazwiska i motta rodziny Snow – „Snow lands on top” (Śnieg zawsze spada na wierzch), co oznacza, że zawsze chcą być na szczycie, kosztem innych. Śnieg miał zmyć gniew i zapomnieć o błędach, ale to się nie udało. To przekonanie partnera, że „you think that you got away” (myślisz, że ci się upiekło), stanowi punkt wyjścia dla głównego przesłania utworu.
W refrenie Olivia Rodrigo jasno definiuje swoją wszechobecną, eteryczną obecność: „But I'm in the trees, I'm in the breeze / My footsteps on the ground / You'll see my face in every place / But you can't catch me now” (Ale jestem w drzewach, jestem w powiewie / Moje ślady stóp na ziemi / Zobaczysz moją twarz wszędzie / Ale teraz mnie nie złapiesz). Narratorka piosenki nie jest już fizycznie obecna, ale staje się duchem natury, wszechobecną siłą, która prześladuje byłego partnera. Jej obecność jest nie do uchwycenia, ale niemożliwa do zignorowania. Nawiązuje to do Lucy Gray Baird, która po ucieczce z rąk młodego Coriolanusa Snowa znika w lasach, stając się niemal legendą. „Through wading grass, the months will pass / You'll feel it all around” (Przez brodzącą trawę, miesiące miną / Poczujesz to wszędzie) podkreśla, że upływ czasu nie osłabi jej wpływu, a wręcz przeciwnie – zintegruje jej obecność z otoczeniem, czyniąc ją nieusuwalną. Krytycy muzyczni chwalili zdolność Rodrigo do tworzenia muzyki inspirowanej folkiem i jej wokalne wykonanie w „Can’t Catch Me Now”, porównując jej brzmienie do ballad z jej własnych albumów.
Druga zwrotka, „Bet you thought I'd never do it / Thought it'd go over my head / I bet you figured I'd pass with the winter / Be somethin' easy to forget” (Założę się, że myślałeś, że nigdy tego nie zrobię / Myślałeś, że przejdzie mi to koło nosa / Założę się, że myślałeś, że przeminę z zimą / Że będę czymś łatwym do zapomnienia), ukazuje zlekceważenie i niedocenienie, z jakim spotkała się narratorka. Partner myślał, że zniknie jak przelotny romans, że będzie łatwą do zapomnienia postacią. Liryka „Oh, you think I'm gone 'cause I left” (Myślisz, że odeszłam, bo odeszłam) doskonale podsumowuje to błędne przekonanie, sugerując, że fizyczne odejście nie oznacza całkowitego wymazania z pamięci czy wpływu na życie drugiej osoby. Jest to również silne nawiązanie do Lucy Gray, której zniknięcie pozostawiło trwały ślad w umyśle Snowa.
Mostek (Bridge) to kulminacja piosenki, wzmacniająca poczuciem triumfu i mocy. „I'm comin' like a storm into your town” (Nadchodzę jak burza do twojego miasta) to zapowiedź jej niekontrolowanej, niszczycielskiej siły. Nie jest już tylko pasywnym duchem, ale aktywną siłą, która naruszy spokój partnera. Zwrot „I'm higher than the hopes that you brought down” (Jestem wyżej niż nadzieje, które zrujnowałeś) to deklaracja zwycięstwa i odporności, pokazująca, że mimo prób jej zniszczenia, osiągnęła ona wyższy poziom, przewyższając jego złośliwe intencje. Lucy Gray również „przyszła jak burza” do Kapitolu, stając się nieprzewidywalną zawodniczką w Igrzyskach i w życiu Snowa, a to zdanie odnosi się również do Katniss Everdeen, która jako Kosogłos stała się symbolem rebelii i przyszła jak burza do miasta Snowa.
W outro wracają obrazy z początku, ale z istotną zmianą: „There's blood on the side of the mountain / It's turning a new shade of red” (Na zboczu góry jest krew / Zmienia odcień na nowy czerwony). To może symbolizować zarówno pogłębienie ran, jak i przemianę — krew staje się świeższa, a może bardziej symboliczna. Ostatnie wersy „Yeah, sometimes the fire you founded / Don't burn the way you'd expect / Yeah, you thought that this was the end” (Tak, czasami ogień, który założyłeś / Nie pali się tak, jak byś się spodziewał / Tak, myślałeś, że to już koniec) są gorzką puentą. Partner rozpalił ogień, który miał ją spalić, ale zamiast tego to ona urosła w siłę, a jego działania przyniosły nieoczekiwane, odwrotne skutki. Ogień nie spalił jej, lecz ją zahartował, a jej duch, podobnie jak duch Lucy Gray i Katniss, stał się zarzewiem buntu. Myślenie, że to koniec, było ogromnym błędem – dla niej to dopiero początek prawdziwej wolności i zemsty, która nie wymaga fizycznego starcia, lecz jest wiecznym, wszechobecnym przypomnieniem o jej sile. W ten sposób Olivia Rodrigo, w „Can’t Catch Me Now”, nie tylko opowiada historię rozliczenia, ale też tworzy ponadczasową opowieść o przetrwaniu, duchu zemsty i nieśmiertelności wpływu.
Interpretacja została wygenerowana przez sztuczną inteligencję i może zawierać błędy lub nie oddawać zamysłu autora. Jeśli tak uważasz, kliknij „Nie”, aby nas o tym poinformować.
Czy ta interpretacja była pomocna?