Utwór „Złe mi się śni” zespołu Myslovitz to poruszająca i głęboko introspektywna pieśń, będąca emanacją lęków i frustracji współczesnego człowieka w obliczu pędzącego świata. Piosenka znalazła się na albumie „Happiness Is Easy” wydanym w 2006 roku. Sam tytuł albumu, „Happiness Is Easy” (Szczęście jest łatwe), może być ironicznym komentarzem do rzeczywistości, w której odnalezienie wewnętrznego spokoju wydaje się być wyjątkowo trudne, co doskonale oddaje nastrój „Złe mi się śni”.

Tekst utworu otwiera się silnymi kontrastami: „Jeden jest bóg - miliony barier” oraz „Zwycięstwo nauki - tłumienie pragnień”. Te zbitki słowne odzwierciedlają paradoksy nowoczesności – z jednej strony dążenie do jedności i postępu, z drugiej zaś wszechobecne podziały i represje. Nawet nauka, która powinna wyzwalać, paradoksalnie prowadzi do „tłumienia pragnień”, być może poprzez narzucanie racjonalności kosztem emocji czy autentycznych potrzeb. Podobne napięcia pojawiają się w strofie „Jeden świat - tysiące ścian / Święta wojna - bez kultura mas”, gdzie globalizacja i unifikacja są zderzone z rosnącymi barierami międzyludzkimi, a konflikty ideologiczne (święta wojna) toczą się w obliczu upadku autentycznej, jednoczącej kultury masowej lub w poczuciu wyobcowania z niej.

Powtarzające się, niemal mantryczne wykrzyknienie „Mam już wszystkiego dość!” jest wyrazem skrajnego zmęczenia i bezsilności. To uniwersalny okrzyk generacji przytłoczonej nadmiarem informacji, oczekiwań i konfliktów. „Kolejna misja szukania życia” (później wzmocniona do „Pieprzona misja szukania życia”) sugeruje egzystencjalny kryzys – poczucie, że życie samo w sobie jest niekończącym się, uciążliwym poszukiwaniem sensu, którego finał pozostaje nieuchwytny. To znużenie procesem, który powinien być naturalny i radosny, a stał się przeklętym obowiązkiem.

Centralnym motywem piosenki jest niemożność zaznania spokoju i snu: „I znowu nie mogę zasnąć / Nie mogę, gdy / Gdy ciągle złe mi się śni”. To refren, który wskazuje na głębokie wewnętrzne rozbicie. Niespokojny sen, koszmary, są tu metaforą wewnętrznego stanu narratora, który nie potrafi uciec od dręczących go myśli i lęków nawet w krainie marzeń. Artur Rojek, lider Myslovitz, w kontekście innych utworów, bywał kojarzony z melancholią i wrażliwością, co dobrze wpisuje się w ten obraz. Sama piosenka jest uznawana za jeden z utworów, w których kondensacja treści w trzyminutowej formie jest bardzo skuteczna, a słuchacze doceniają jej wściekłość i determinację.

Najbardziej sugestywny fragment to opis wyjścia na ulicę: „I budzę się w nocy i biorę prysznic / Rozbity w kawałki z oglądania telewizji / I boję się bardzo, boję się ludzi / Gdy wychodzę na ulice, a oni tacy dziwni”. Telewizja, symbol mediów i wszechobecnego przekazu, rozbija podmiot liryczny na kawałki, wprowadzając chaos i lęk. Jest źródłem dezintegracji, a nie informacji czy rozrywki. Następnie, wyjście na zewnątrz ujawnia totalną alienację – ludzie są „dziwni”, „grubo ubrani i bez uśmiechu”, spoglądający nerwowo. To przerażająca wizja społeczeństwa, w którym brak autentycznych relacji, a dominuje wzajemna nieufność. Finalne „Oni także się boją i patrzą na mnie / Oni boją się mnie, a ja ich / Oni boją się mnie” zamyka krąg wzajemnego strachu. Bohater utworu, który boi się innych, sam staje się obiektem ich lęku. To uniwersalny obraz samotności w tłumie i mechanizmu, w którym strach karmi strach, tworząc mur między ludźmi. Ten obraz miasta i mieszkańców, którzy „patrzą nerwowo w prawo i w lewo”, sugeruje powszechne poczucie zagrożenia i braku bezpieczeństwa.

„Złe mi się śni” to esencja melancholijnego, a zarazem gniewnego spojrzenia Myslovitz na kondycję ludzką i społeczną. Piosenka z płyty „Happiness Is Easy” jest dowodem na to, że nawet w czasach, gdy "szczęście jest łatwe" (jak ironicznie sugeruje tytuł albumu), wewnętrzne demony i społeczne frustracje nadal silnie wpływają na jednostkę. Tekst do piosenki, podobnie jak inne utwory zespołu, został napisany przez członków Myslovitz, w tym Jacka Kuderskiego. Od lat stanowi ważny punkt w dyskografii zespołu, będąc przykładem ich zdolności do łączenia refleksyjnych tekstów z charakterystycznym dla nich brzmieniem. Piosenka ta jest świadectwem ciągłej wrażliwości Myslovitz na otaczającą rzeczywistość, przekładającej się na głębokie i rezonujące z odbiorcą utwory.