Utwór „Synthetic Love” Motionless In White, pochodzący z ich drugiego albumu studyjnego Infamous wydanego w 2012 roku, to głęboka i mroczna eksploracja toksycznego, autodestrukcyjnego związku, który jest jednocześnie uzależniający i wyniszczający. Piosenka zanurza słuchacza w intensywną narrację o utracie kontroli, pragnieniu dominacji i desperackiej pogoni za chwilową przyjemnością, która ostatecznie prowadzi do rozkładu. Tekst obfituje w brutalne i niepokojące obrazy, które podkreślają chorobliwy charakter tej relacji.

Od samego początku utwór uderza swoją bezwzględnością: „I want to hurt you, I don't deserve you / Unlace your body, I want total control”. Te wersy natychmiast ustalają ton, przedstawiając narratora, który pragnie władzy i dominuje, a jednocześnie ma świadomość własnej niegodności. Relacja jest oparta na wzajemnym wyniszczaniu, gdzie jedna strona „wysysa” życie, a druga „rozkłada się”, jak wyraża to metafora „Like maggots from the host, You drain, I decompose”. Jest to obraz niezwykle sugestywny, wskazujący na pasożytniczy charakter związku, w którym oboje partnerzy, świadomie lub nieświadomie, doprowadzają się do upadku. Fraza „Swallow your faith, submit and fuck until we overdose” sugeruje porzucenie wszelkich zasad moralnych i całkowite poddanie się hedonizmowi, prowadzącemu do zatracenia.

Powtarzający się wers „We said this was „the last time”, over and over again” doskonale oddaje cykliczną naturę uzależnienia – czy to od drugiej osoby, czy od samych destrukcyjnych zachowań. Jest to błędne koło obietnic i ich łamania, charakterystyczne dla toksycznych relacji, z których trudno się wyrwać. Uczucie „Blind eyes, Hands tied” (ślepe oczy, związane ręce) wzmacnia wrażenie bezsilności i niemożności ucieczki. Im bliżej narrator jest partnera, tym bardziej czuje się odległy i traci poczucie rzeczywistości: „The closer I get is the further I feel / And I'm losing my grip on remembering what's real”. Ten fragment może odnosić się do uczucia wiecznej samotności, niezależnie od bliskości z drugą osobą.

Centralnym punktem utworu jest deklaracja: „Cause our synthetic love is all that we know”. Termin „syntetyczna miłość” sugeruje, że uczucie to jest sztuczne, wyprodukowane, pozbawione autentyczności i głębi. Może to być odniesienie do relacji opartej na fizycznej intymności, substancjach odurzających lub manipulacji, a nie na prawdziwej więzi emocjonalnej. Niektórzy fani interpretują to jako opis związku opartego na chemsex i BDSM, gdzie narkotyki intensyfikują doznania, ale jednocześnie fałszują rzeczywistość uczuć. Narrator przyznaje, że jego głowa jest w rozsypce i „zaraz eksploduje”, co świadczy o ogromnym psychicznym obciążeniu i zbliżającym się załamaniu.

Druga zwrotka podtrzymuje mroczny ton, mówiąc o „wstrzykiwaniu trucizny” i całkowitej utracie kontroli. Obrazy takie jak „Crawling inside you, Fruit of the flesh is bruised” oraz „Swallow the pain, relive and fuck until we feel like new” podkreślają sadyzm i masochizm obecne w relacji. Ból i poniżenie stają się katalizatorami chwilowego odrodzenia, perwersyjnym sposobem na poczucie, że „czuje się jak nowy”, choć tylko na chwilę.

W bridge'u tekst staje się jeszcze bardziej osobisty i bezkompromisowy: „We lost our heads and minds explode / I don't want trust in losing control / I'm just a slave to how this feels / But baby, please don't believe this is „real””. Tutaj narrator otwarcie przyznaje się do bycia niewolnikiem swoich uczuć i pożądania, jednocześnie ostrzegając partnera, by nie mylił tego z prawdziwą miłością. To świadectwo głębokiego wewnętrznego konfliktu i desperackiej próby zachowania resztek racjonalności w obliczu wszechogarniającej autodestrukcji. Wizja „I wrap my hands around your throat / Bury your face and remove all your clothes” jest ostatecznym wyrazem dominacji i utraty człowieczeństwa, sprowadzającej relację do czysto fizycznego aktu, pozbawionego czułości. Refleksja „We're both just slaves that can't refuse / And everything that we have loved in the end we will lose” podsumowuje beznadziejność sytuacji – oboje są uwięzieni w tym schemacie, skazani na utratę wszystkiego, co kiedykolwiek kochali.

„Synthetic Love” został wydany na albumie Infamous, który, jak wspominał Chris Motionless w wywiadzie dla Noisecreep, wprowadził więcej industrialnych i dark wave'owych wpływów do brzmienia zespołu. Chris wyraził wtedy, że zespół czerpał inspiracje z takich grup jak Psyclon Nine, Combichrist i Suicide Commando. Piosenka ta, wyprodukowana przez Tima Skolda (Marilyn Manson, KMFDM) i Jasona Suecofa, doskonale odzwierciedla to stylistyczne przesunięcie. Chociaż Chris Motionless jest znany z tego, że nie używa alkoholu ani narkotyków, co ujawnił w wywiadzie z 2010 roku, teksty piosenek takie jak „Synthetic Love” często eksplorują mroczne zakamarki ludzkiej psychiki i społeczne patologie, co jest typowe dla gatunku.

Ostatecznie, „Synthetic Love” jest mrocznym, ale zarazem introspektywnym komentarzem na temat dysfunkcyjnych relacji i pułapek pogoni za sztuczną przyjemnością. To opowieść o niemożności odnalezienia prawdziwego spełnienia w destrukcyjnej bliskości, która mimo wszystko staje się jedyną znaną formą miłości, nawet jeśli prowadzi do nieuchronnego upadku i zatracenia. Utwór skłania do refleksji nad tym, co definiuje prawdziwą bliskość i jakie są konsekwencje ignorowania sygnałów alarmowych w imię chwilowego zaspokojenia.