Interpretacja Whiskey In The Jar - Metallica

"Whiskey In The Jar" w interpretacji Metalliki to porywająca, metalowa wersja tradycyjnej irlandzkiej ballady ludowej, która opowiada tragiczną historię zbójnika, zdradzonego przez ukochaną. Utwór, pochodzący z albumu Garage Inc. z 1998 roku, stanowi hołd dla wpływowych artystów i gatunków, które ukształtowały brzmienie Metalliki. Warto zaznaczyć, że oryginalne pochodzenie piosenki sięga XVII wieku w Irlandii, a jej autor pozostaje nieznany. Tekst opowiada o rabusiu, który po napadzie zostaje zdradzony przez swoją kobietę – Molly lub Jenny, w zależności od wersji.

Narracja rozpoczyna się od zuchwałej napaści. Bohater, podróżując przez góry Cork i Kerry, napotyka Kapitana Farrella liczącego swoje pieniądze. Bez wahania wyjmuje pistolet i rapier, żądając "Stand and deliver / Or the devil he may take ya" – klasyczne zawołanie zbójców, symbolizujące bezwzględność i desperację. Sukces napadu przynosi mu "pretty penny", które beztrosko zanosi do Molly. Tu pojawia się motyw miłości i zdrady. Molly przysięga wierność, ale to właśnie ona okazuje się być przyczyną jego upadku. Zaufanie do kobiety, która "tricked me easy", jest centralnym punktem dramatu. Zwroty takie jak "But the devil take that woman" podkreślają gniew i poczucie gorzkiej niesprawiedliwości, które narastają w bohaterze.

Refren, z jego chwytliwym "Musha ring dum a doo dum a da / Whack for my daddy-o / There's whiskey in the jar-o", pełni funkcję ludowej przyśpiewki, która u Metalliki nabiera potężnego, niemal ceremonialnego charakteru. Słowa o whisky w dzbanie to nie tylko dosłowne odniesienie do alkoholu, ale także metaforyczny symbol ucieczki, zapomnienia i fatalizmu, który towarzyszy życiu zbójcy. To właśnie alkohol i zmęczenie prowadzą bohatera do komnaty Molly, gdzie śpi nieświadomy zagrożenia. Około godziny szóstej lub siódmej pojawia się Kapitan Farrell, a zaskoczony zbójnik strzela z obu pistoletów, zabijając go. Ten akt desperacji przypieczętowuje jego los.

Ostatnia zwrotka przedstawia bohatera w więzieniu, skuwanego kajdanami. Porównanie preferencji innych mężczyzn – wędkarstwa, polowania czy słuchania armat – z jego własnym upodobaniem do spania "in my Molly's chamber", ukazuje kontrast między wolnością a utratą wszystkiego. Ironia polega na tym, że to właśnie w ramionach rzekomej miłości znalazł swoją zgubę. Motyw uwięzienia podkreśla nieodwracalne konsekwencje jego czynów i zdrady. Piosenka nie jest więc głównie o alkoholu, ale o zdradzie.

Wersja Metalliki, wydana jako singiel 1 lutego 1999 roku, charakteryzuje się typowym dla zespołu, ciężkim brzmieniem, z ryczącymi gitarami, porywającą perkusją Larsa Ulricha, basem Jasona Newsteda oraz chropowatym głosem Jamesa Hetfielda, który blenduje swój charakterystyczny growl z irlandzką melodią. Kirk Hammett wniósł harmonijne solówki, nawiązujące do stylu Thin Lizzy, ale z większą intensywnością. James Hetfield również grał na gitarze prowadzącej w tej piosence. Utwór został nagrany w The Plant Studios w Sausalito w Kalifornii. Metallica nie tylko wprowadziła tę piosenkę nowej generacji fanów, ale także uhonorowała spuściznę Thin Lizzy. Ich interpretacja zdobyła w 2000 roku nagrodę Grammy w kategorii Best Hard Rock Performance i osiągnęła 4. miejsce na liście Billboard Mainstream Rock Tracks. Była to także jedna z najczęściej granych piosenek podczas koncertów.

Interesującym faktem jest to, że Thin Lizzy, irlandzki zespół rockowy, wylansował tę piosenkę w 1972 roku, a ich aranżacja stała się wzorcem dla późniejszego coveru Metalliki. Phil Lynott, wokalista Thin Lizzy, miał osobiste powody, by czuć się związanym z folkową pieśnią, która być może była śpiewana w pubie jego ciotki. Metallica natomiast podjęła się tego coveru na album Garage Inc., którego zamysłem było uhonorowanie artystów, którzy mieli wpływ na zespół. James Hetfield przyznał, że Thin Lizzy było jednym z zespołów, które zainspirowały Metallikę do kariery muzycznej, a coverowanie "Whiskey In The Jar" było sposobem na oddanie hołdu Thin Lizzy i korzeniom garażowego rocka. Wokalista Metalliki, James Hetfield, który sam zmagał się z uzależnieniem od alkoholu, mógł odnaleźć w tekście utworu – opowiadającym o walce i konsekwencjach – głębsze, osobiste znaczenie, utożsamiając się z Phil Lynottem, który również zmagał się z problemami z używkami. W 2019 roku, podczas koncertu w Slane, Hetfield zadedykował "Whiskey In The Jar" Philowi Lynottowi, mówiąc: "Kochamy Cię, Philip".

Mimo ogromnego sukcesu coveru Metalliki, oryginalny gitarzysta Thin Lizzy, Eric Bell, miał dość negatywne odczucia związane z wspólnym występem z Metallicą w Dublinie w 1999 roku. Bell wyznał w wywiadzie dla Guitar World, że nie znał Metalliki, nie był pod wrażeniem ich muzyki i nie czuł chemii na scenie. Dodatkowo, Metallica grała o cały ton niżej, co sprawiło, że Bell słyszał "Whiskey In The Jar" w tonacji F, co było dla niego "bardzo dziwne" i odebrało mu przyjemność z występu.

Podsumowując, "Whiskey In The Jar" w wykonaniu Metalliki to arcydzieło reinterpretacji, które zgrabnie łączy folkową opowieść z metalową energią. Piosenka, głęboko zakorzeniona w irlandzkiej tradycji, dzięki Metallice zyskała nowe życie, stając się symbolem buntu, zdrady i nieodwracalnych wyborów, wciąż rezonując z publicznością na całym świecie.