Fragment tekstu piosenki:
Justice is lost, justice is raped, justice is gone
Pulling your strings, justice is done
Seeking no truth, winning is all
Find it so grim, so true, so real
Justice is lost, justice is raped, justice is gone
Pulling your strings, justice is done
Seeking no truth, winning is all
Find it so grim, so true, so real
Utwór "And Justice for All" Metalliki to monumentalne, trwające niemal dziesięć minut dzieło, które stanowi ostre i bezkompromisowe oskarżenie skorumpowanego systemu sądownictwa i społecznych niesprawiedliwości. Tytuł piosenki, a zarazem całego albumu z 1988 roku, zaczerpnięty jest z końcowych słów amerykańskiego Ślubowania Wierności ("...and justice for all" - "i sprawiedliwość dla wszystkich"), co od samego początku podkreśla jego ironiczny i krytyczny wydźwięk. Zamiast hołdu, zespół serwuje gorzkie spostrzeżenie o upadku ideałów.
Tekst piosenki maluje ponury obraz, zaczynając od słów "Halls of justice painted green, money talking" ("Sale sprawiedliwości pomalowane na zielono, pieniądze mówią"). To natychmiastowe nawiązanie do pieniędzy i chciwości jako sił napędzających system, gdzie zielony kolor symbolizuje dolary i korupcję, a sprawiedliwość staje się towarem. Motyw ten jest stale obecny, wskazując, że bogaci mogą manipulować wymiarem sprawiedliwości na swoją korzyść, podczas gdy zwykły człowiek zostaje zmiażdżony przez "Hammer of justice crushes you, overpower" ("Młot sprawiedliwości miażdży cię, opanowuje").
Centralnym punktem utworu jest refren, który brutalnie obnaża naturę tego systemu: "Justice is lost, justice is raped, justice is gone / Pulling your strings, justice is done / Seeking no truth, winning is all / Find it so grim, so true, so real". Słowa "justice is raped" są niezwykle mocne i dosadne, podkreślając całkowite zbezczeszczenie i utratę podstawowych zasad. Wskazują na to, że sprawiedliwość nie jest już poszukiwaniem prawdy, lecz wygrywaniem za wszelką cenę, często poprzez manipulację ("Pulling your strings"). James Hetfield, główny tekściarz zespołu, wraz z Larsem Ulrichem, czerpali inspirację do poruszania tych tematów, oglądając wiadomości w telewizji, określając ten okres jako ich "lata CNN". Co ciekawe, tekst mógł być również zainspirowany filmem "…And Justice for All" z 1979 roku z Alem Pacino w roli głównej, opowiadającym o prawniku zmagającym się ze skorumpowanym systemem.
W miarę rozwoju piosenki, tekst zagłębia się w tematy apatii i obłudy. "Apathy their stepping stone, so unfeeling" ("Apatią ich kamieniem milowym, tak bezuczuciowi") sugeruje, że obojętność społeczeństwa pozwala na rozkwit korupcji. "Hidden deep animosity, so deceiving / Through your eyes their light burns, hoping to find / Inquisition sinking you with prying minds" wskazuje na podstępne metody inkwizycyjnego systemu, który zamiast chronić, drąży i osacza jednostkę. Powtórzenia frazy "The ultimate in vanity / Exploiting their supremacy" ("Ostateczny wyraz próżności / Wykorzystywanie ich supremacji") podkreślają arogancję i samouwielbienie tych, którzy dzierżą władzę, dla których prawda jest nieistotna, a liczy się jedynie zwycięstwo.
Finałowe wersy "Lady justice has been raped, truth assassin / Rolls of red tape seal your lips, now you're done in / Their money tips her scales again, make your deal / Just what is truth? I cannot tell, cannot feel" dobitnie podsumowują przesłanie utworu. Lady Justice, symbol sprawiedliwości z zawiązanymi oczami, z wagą i mieczem, jest tu zgwałcona, a prawda zamordowana. Biurokracja ("red tape") knebluje usta, a pieniądze ponownie przechylają szale, pozbawiając jednostkę możliwości odczuwania i rozpoznawania prawdy. Okładka albumu również odzwierciedla to przesłanie, przedstawiając Lady Justice związaną linami, z wagami obciążonymi dolarami, która jest ciągnięta do punktu pęknięcia.
Muzycznie utwór jest równie złożony i agresywny jak jego tekst. Album ...And Justice for All jest znany z progresywnej struktury, szybkich temp i skomplikowanych kompozycji z wieloma zmianami metrum. Lars Ulrich określił proces tworzenia tego albumu jako doprowadzenie koncepcji z poprzednich płyt, Ride the Lightning i Master of Puppets, "tak daleko, jak to możliwe". To był również pierwszy pełnowymiarowy album z udziałem Jasona Newsteda po tragicznej śmierci Cliffa Burtona, co mogło wpłynąć na jego mroczny i ciężki ton.
Charakterystyczną, i przez wielu fanów kontrowersyjną, cechą albumu jest niemal niesłyszalny bas Jasona Newsteda. James Hetfield i Lars Ulrich tłumaczyli to tym, że po intensywnych trasach koncertowych ich słuch był "wyczerpany", co skłoniło ich do podkręcania innych instrumentów kosztem basu. Z kolei inżynier miksu, Steve Thompson, wskazał Larsa Ulricha jako osobę, która świadomie chciała, aby bas był bardzo nisko w miksie. Ulrich z kolei bronił tego jako "instynktowne wybory" mające na celu zachowanie "balansu".
Podczas koncertów, utwór ten jest niezwykle wymagający z uwagi na swoją długość (prawie 10 minut) i złożoność. Kirk Hammett wspomniał w wywiadzie, że po trasie koncertowej promującej album, zespół zdał sobie sprawę, że piosenki są zbyt długie. Po jednym z wykonów "Justice", ktoś z zespołu powiedział: "już nigdy więcej nie zagramy tego pieprzonego utworu". Mimo to, Metallica powróciła do niego na trasie "Sick of the Studio" w 2007 roku, a podczas występów na żywo często używana jest replika posągu Lady Justice, która zostaje zniszczona pod koniec utworu, symbolizując upadek systemu.
"And Justice for All" to nie tylko piosenka, ale potężny manifest, który od dekad rezonuje z publicznością, niezmiennie wskazując na wady i hipokryzję systemów sprawiedliwości na całym świecie.
Interpretacja została wygenerowana przez sztuczną inteligencję i może zawierać błędy lub nie oddawać zamysłu autora. Jeśli tak uważasz, kliknij „Nie”, aby nas o tym poinformować.
Czy ta interpretacja była pomocna?