Utwór "Gejowski Blues" autorstwa Louisa Krętysuta to prowokacyjna i niezwykle dosadna eksploracja męskiej homoseksualnej seksualności, podana w formie, która celowo zrywa z konwencjami, szokuje i bawi. Zanim jednak zagłębimy się w głąb tekstu, kluczowe jest zrozumienie intencji twórcy. Jak wskazuje disclaimer zamieszczony na platformie YouTube, piosenka ta "została stworzona wyłącznie w celach humorystycznych i satyrycznych" i należy ją "traktować z przymrużeniem oka". Ta autoironiczna rama jest niezbędna do uchwycenia pełnego spektrum przesłania, które artysta, posługując się skrajnym językiem i obrazami, próbuje przekazać.

Piosenka otwiera się serią niezwykle bezpośrednich, wręcz agresywnych zaproszeń do aktu seksualnego, które nie pozostawiają miejsca na domysły: „Połóż mi swojego chuja na twarzy / Chciałbym się przed tobą obnażyć”. Od razu rzuca w oczy celowy wulgaryzm, który służy nie tyle prymitywizmowi, co ma za zadanie zburzyć wszelkie tabu i ukazać seksualność w jej najbardziej surowej, nieocenzurowanej formie. Mówienie o „wkładaniu pstrąga do dupy” czy wyobrażaniu sobie „kolegi kutasa” podczas grania na saksofonie, to obrazy, które z jednej strony są groteskowe, z drugiej zaś symbolizują całkowite uwolnienie pożądania, które nie boi się absurdalności ani społecznych norm. Tu nie ma miejsca na romantyzm czy subtelność; jest tylko pierwotny popęd i jego równie pierwotna ekspresja.

Refren, „Kocham gejowski blues / Kiedy siadam na kutasie, czuję luz”, jest sercem utworu. Fraza "gejowski blues" sama w sobie jest połączeniem gatunku muzycznego kojarzonego z melancholią, cierpieniem i trudnymi emocjami, z otwartą deklaracją homoseksualnej przyjemności. Ten blues nie jest jednak lamentem, a raczej triumfalnym hymnem wyzwolenia, gdzie „luz” to nie tylko fizyczne odprężenie, ale i psychiczny spokój płynący z akceptacji i celebrowania własnej seksualności. Ostre, zmysłowe obrazy, takie jak „Od spermy kurwi mi już pacha”, świadczą o zanurzeniu w doświadczeniu, bez skrępowania i fałszywego wstydu. Saksofon, instrument jazzowy, staje się tu nie tylko metaforą, ale i realnym obiektem erotycznego fantazjowania i autoekspresji, przenikając się z doznaniami cielesnymi.

Dalsze zwrotki wprowadzają element perwersji i masochizmu. Narrator opisuje zbiorowy akt seksualny podczas koncertu, gdzie jest „ruchany po kolei” bez lubrykantu. Co jednak uderza, to reakcja na to doświadczenie: „Lecz mi to nie przeszkadzało / Może nawet trochę podniecało”. Ta deklaracja, wzmocniona słowami „Czułem się jak seksualne popychadło / Traktowali mnie jak ich jebadło” oraz bezpośrednim zaproszeniem „Wykorzystujcie mnie seksualnie / Ruchajcie wszyscy mnie analnie”, ujawnia głęboki fetysz ośmieszenia i bycia przedmiotem. W tym kontekście piosenka staje się opowieścią o skomplikowanej relacji pomiędzy dominacją a uległością, bólem a przyjemnością, w której narrator świadomie, a nawet z upodobaniem, oddaje kontrolę. Jest to akt buntu przeciwko wszelkim oczekiwaniom dotyczącym „właściwej” czy „godnej” seksualności, świadome zstąpienie w rejony, które społeczeństwo uznałoby za poniżające.

Kulminacja następuje w zwrotce, gdzie narrator ogłasza się „największą jazzową dziwką” i otwarcie krzyczy „jestem pedałem”. Jest to akt reklamacji i redefiniowania pejoratywnych określeń. Poprzez tak ostentacyjne i publiczne przyjęcie tych tożsamości, artysta de facto odbiera im siłę raniącą. Moral z tego „zamieszania” brzmi: „Zostań jazzową szmatą do jebania”. Jest to nie tyle prosta recepta, co prowokacyjne wezwanie do radykalnej autentyczności i wolności seksualnej, nawet jeśli wiąże się to z przyjęciem społecznie stygmatyzujących ról. Wykałaczka w cewce moczowej to kolejny drastyczny obraz, który podkreśla ekstremalny charakter poszukiwań i eksperymentów z własnym ciałem i jego granicami.

Choć brakuje nam bezpośrednich wywiadów z Louisem Krętysutem, które mogłyby doprecyzować jego osobiste motywacje, sam tytuł wytwórni – "Kutas Records" – i kontekst humorystyczno-satyryczny silnie sugerują, że mamy do czynienia z projektem, który celowo operuje na granicy dobrego smaku, aby wywołać dyskusję i sprowokować do myślenia o tabu. W polskim kontekście, gdzie dyskusje o seksualności, a zwłaszcza homoseksualności, bywają często nacechowane konserwatyzmem, tak bezpośredni i bezkompromisowy tekst stanowi statement – akt wywrotowy, który poprzez przesadę i wulgaryzmy, stawia lustro przed społecznymi uprzedzeniami i hipokryzją.

Podsumowując, "Gejowski Blues" to utwór o brawurowym, niemal brutalnym wyzwoleniu seksualnym. To pieśń o znajdowaniu "luzu" i autentyczności w aktach, które społeczeństwo skazało na wstyd i ukrycie. Louis Krętysut, używając języka ulicy i bluesowej formy, tworzy manifest wolności, który mimo swojej kontrowersyjności, nie jest pustą prowokacją, lecz gorzką refleksją nad społecznymi konstruktami seksualności i tożsamości. Jest to jednocześnie wołanie o akceptację, manifest indywidualnej drogi do przyjemności i odzyskiwanie kontroli nad własnym ciałem i pożądaniem, nawet jeśli odbywa się to poprzez samookreślenie się w najbardziej radykalny sposób.