Interpretacja Buona Sera - Louis Prima

Utwór „Buona Sera” Louisa Primy to znacznie więcej niż tylko prosta piosenka na dobranoc; to pełna tęsknoty, nadziei i obietnicy ballada, osadzona w malowniczej scenerii Neapolu. Melodia, skomponowana przez Petera de Rose do słów Carla Sigmana, została spopularyzowana przez Primę w 1956 roku, stając się jednym z jego najbardziej rozpoznawalnych hitów. Początki utworu są fascynujące: Carl Sigman, pilot szybowcowy i tekściarz w czasie II wojny światowej, przez pomyłkę trafił na Sycylię. Tam zakochał się w języku włoskim, co zainspirowało go do stworzenia tekstów o włoskim posmaku, w tym właśnie „Buona Sera”.

Tekst piosenki rozpoczyna się od słów pożegnania: „Buona Sera, signorina, buona sera / It is time to say goodnight to Napoli”. To pożegnanie z ukochaną i z miastem Neapol, które pod starożytnym księżycem nad Morzem Śródziemnym, wydaje się być wyjątkowo trudne: „Though it's hard for us to whisper, buona sera / With that old moon above the Meditteranean sea”. Ta początkowa scena maluje obraz intymnej chwili, pełnej melancholii, ale i ciepła uczucia, które unosi się w powietrzu. Mimo żalu rozstania, Prima, syn włoskich imigrantów z Nowego Orleanu, z powodzeniem przelał w ten utwór swoje włoskie dziedzictwo i styl, łącząc je z jazzową ekspresją, którą podziwiał u artystów takich jak Louis Armstrong.

Jednak piosenka szybko przechodzi od nocnego pożegnania do obietnicy świetlanej przyszłości. Narrator nie zamierza pożegnać się na zawsze. Już w kolejnym wersecie planuje poranny spacer: „In the mornin' signorina we'll go walkin' / When the mountains help the sun come into sight”. Centralnym punktem tych planów staje się mały sklep jubilerski: „And by the little jewelry shop we'll stop and linger / While I buy a wedding ring for your finger”. Ten moment jest kluczowy – krótkie pożegnanie staje się preludium do oświadczyn, obietnicą stałego związku i przyszłości razem. Motyw pierścionka zaręczynowego nadaje tej romantycznej balladzie głębię i poważne zamiary, transformując zwykłe „dobranoc” w zalążek małżeńskiej przysięgi.

Refren „In the meantime let me tell you that I love you / Buona sera, signorina kiss me goodnight” jest bezpośrednim i czułym wyznaniem miłości, które podkreśla intensywność uczuć, niezależnie od tymczasowego rozstania. Louis Prima, znany ze swojej charyzmy, „żwirowego” głosu i swobodnego stylu, wprowadził tę piosenkę na listy przebojów, gdzie królowała w Belgii, Holandii i Norwegii, a także zajęła pierwsze miejsce na włoskiej liście przebojów w 1958 roku. Jego wersja wyróżniała się energetycznym brzmieniem big-bandu, połączonym z nowoorleańskim swingiem i elementami rocka, często z wiodącą rolą saksofonu Sama Butery. Co ciekawe, wczesna próba nagrania „Buona Sera” na Mercury Records jako strony B około 1950 roku nie spotkała się z uznaniem krytyków; Billboard ocenił, że Prima „próbuje przedrzeć się przez włosko-smakową balladę miłosną, ale to nie wychodzi”. Dopiero jego późniejsze wykonanie, podczas legendarnej rezydencji w Casbar Lounge w hotelu Sahara w Las Vegas, wraz z Keely Smith i zespołem The Witnesses, zyskało popularność, stając się elementem jego słynnych, żywiołowych występów.

„Buona Sera” Louisa Primy to piosenka, która, mimo włoskiego tła, jest „przesiąknięta poezją i imprezą”, stanowiąc ucieleśnienie zarówno romantyzmu, jak i witalności. Została wykorzystana nawet podczas ceremonii zamknięcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2006 roku, co świadczy o jej trwałym statusie kulturowym. Utwór ten to porywające połączenie włoskiego sentymentalizmu z amerykańskim swingiem, tworzące ponadczasową opowieść o miłości, która obiecuje trwać dłużej niż jedna noc.