Interpretacja What a wonderful world - Louis Armstrong

„What a Wonderful World” Louisa Armstronga to znacznie więcej niż tylko kojąca melodia; to głęboko humanistyczne przesłanie, które w 1967 roku, w obliczu globalnych niepokojów, wybrzmiało jako akt artystycznej odwagi i nadziei. Choć często postrzegana jako prosta, radosna piosenka, w rzeczywistości jest to hymn optymizmu wbrew wszystkiemu, celowo stworzony jako antidotum na narastające problemy społeczne i polityczne tamtych czasów.

Tekst, napisany przez Boba Thiele (pod pseudonimem George Douglas) i George’a Davida Weissa, jest świadectwem doceniania najprostszych aspektów życia. Armstrong, swoim charakterystycznym, szorstkim głosem, który potrafił przekazać niezwykłe ciepło, prowadzi słuchacza przez serię pięknych, codziennych obrazów: „I see trees of green, red roses too / I see them bloom, for me and you” („Widzę zielone drzewa, czerwone róże również / Widzę, jak kwitną, dla mnie i dla ciebie”). To początkowe zanurzenie w naturze ustanawia ton pokoju i kontemplacji, sugerując, że piękno jest zawsze dostępne, jeśli tylko zechcemy je dostrzec. Podobnie „skies of blue and clouds of white / The bright blessed day, the dark sacred night” malują obraz świata w równowadze, gdzie każda część cyklu natury ma swoje uświęcone miejsce.

Prawdziwa głębia piosenki ujawnia się jednak, gdy tekst przenosi się z opisu natury na ludzkie interakcje. Wersy „The colours of the rainbow, so pretty in the sky / Are also on the faces of people going by / I see friends shaking hands, sayin': 'How do you do?' / They're really sayin': 'I love you'” są kluczowe. Weiss, jeden z autorów, wspominał, że napisał tę piosenkę specjalnie dla Armstronga, zainspirowany jego zdolnością do łączenia ludzi różnych ras. W latach 60. XX wieku Ameryka zmagała się z głębokimi traumami – zabójstwem Kennedy’ego, wojną w Wietnamie oraz intensywnymi napięciami rasowymi i niepokojami społecznymi. W tym kontekście, proste gesty, takie jak uścisk dłoni, stają się potężnym wyrazem miłości i jedności, sugerując, że pod powierzchnią konfliktów kryje się fundamentalna ludzka dobroć.

Louis Armstrong, znany również jako Satchmo, był postacią, której życiorys i postawa doskonale wpisywały się w przesłanie utworu. Urodzony w ubóstwie, wnuk niewolników, stał się globalną ikoną jazzu, artystą, który „przełamywał bariery” i łączył słuchaczy różnego pochodzenia dzięki swojej muzyce. Jego optymizm i zdolność do znajdowania radości w prostych rzeczach były powszechnie znane. Mimo że niektórzy krytykowali go za unikanie otwartego angażowania się w Ruch Praw Obywatelskich, Armstrong jednak wypowiadał się na ważne tematy, jak na przykład w 1957 roku, kiedy głośno skrytykował segregację w Little Rock, Arkansas, odwołując trasę koncertową do Związku Radzieckiego w proteście przeciwko traktowaniu czarnoskórych uczniów.

W wywiadzie udzielonym w 1968 roku, Armstrong sam odniósł się do sceptycyzmu młodych ludzi wobec przesłania piosenki, mówiąc: „Niektórzy z was, młodzi ludzie, mówili do mnie: 'Hej, Pops, co masz na myśli mówiąc, że to wspaniały świat? A co z tymi wszystkimi wojnami wszędzie? Nazywasz je wspaniałymi? A co z głodem i zanieczyszczeniem? To też nie jest takie wspaniałe'. Ale posłuchajcie starego Popsa przez minutę. Wydaje mi się, że to nie świat jest taki zły, ale to, co z nim robimy. I wszystko, co mówię, to zobaczcie, jak wspaniały byłby świat, gdybyśmy tylko dali mu szansę. Miłość, kochanie, miłość. To jest sekret.” W tym oświadczeniu Armstrong wyraźnie podkreśla, że piosenka nie ignoruje zła na świecie, lecz raczej przypomina o potencjale dobra i miłości, które mogą zwyciężyć. W tym samym wywiadzie wyjaśnił, że tekst utworu przeniósł go myślami do jego własnej dzielnicy Corona w Nowym Jorku, gdzie przez lata obserwował dorastające pokolenia, widząc miłość i wspólnotę, które utożsamiał z „cudownym światem”.

Piosenka "What a Wonderful World" została nagrana 16 sierpnia 1967 roku. Sesja nagraniowa, która odbyła się w Las Vegas po północnym koncercie Armstronga, była pełna wyzwań – prezydent ABC Records, Larry Newton, nie lubił wolnego tempa piosenki i próbował powstrzymać sesję, ale został usunięty ze studia. Mimo to Armstrong, niezrażony, kontynuował nagrywanie, a by upewnić się, że muzycy orkiestrowi otrzymają dodatkowe wynagrodzenie za nadgodziny, sam przyjął jedynie standardową stawkę związkową w wysokości 250 dolarów. Początkowo singiel wydany we wrześniu 1967 roku nie odniósł sukcesu w Stanach Zjednoczonych z powodu braku promocji przez ABC Records, sprzedając mniej niż 1000 kopii. Jednak w kwietniu 1968 roku piosenka zdobyła szczyty list przebojów w Wielkiej Brytanii, stając się najlepiej sprzedającym się singlem roku i czyniąc Armstronga najstarszym mężczyzną, który osiągnął numer jeden na brytyjskiej liście przebojów w tamtym czasie. W USA utwór zyskał szerokie uznanie dopiero po ponownym wydaniu w 1988 roku, kiedy został wykorzystany w filmie „Good Morning, Vietnam”, co pozwoliło mu wspiąć się na 32. miejsce na liście Billboard Hot 100.

Ostatnie wersy tekstu „I hear babies cryin', I watch them grow / They'll learn much more, than I'll ever know” („Słyszę płaczące dzieci, patrzę, jak rosną / Nauczą się o wiele więcej, niż ja kiedykolwiek będę wiedział”) dodają piosence wymiar nadziei na przyszłość i ciągłego postępu ludzkości. Armstrong, jako człowiek, który widział wiele zmian i trudności, wyraża wiarę w nowe pokolenia i ich zdolność do budowania lepszego świata. To przesłanie uniwersalne, które rezonuje do dziś, przypominając, że pomimo chaosu i wyzwań, świat nadal oferuje piękno, a miłość i nadzieja są siłami, które mogą go uzdrowić. "What a Wonderful World" pozostaje ponadczasowym świadectwem niezachwianego optymizmu Louisa Armstronga i jego wizji świata, który, mimo swoich wad, jest wciąż „wonderful” – wspaniały.