Interpretacja Moja Muzyka - Bayer full

Piosenka „Moja Muzyka” zespołu Bayer Full, która ukazała się na albumie „Wakacyjna dziewczyna” wydanym w 1993 roku, a następnie w 1994 roku na kompilacji o tym samym tytule, stanowi niezwykły, refleksyjny utwór w bogatej dyskografii grupy. Daleka od typowych, żywiołowych przebojów disco polo, piosenka ta zaprasza słuchacza do intymnej podróży w głąb siebie i otaczającej natury, poszukując prawdziwej muzyki nie w dźwiękach, lecz w ciszy i subtelnych doznaniach.

Tekst rozpoczyna się od słów „Jest taka jedna piosnka we mnie, / Zna ją, kto poznał wędrówki smak. / W mieście jej szukam nadaremnie, / W lesie zanuci ją każdy ptak.” To już na wstępie wyznacza główny motyw – owa „piosnka” nie jest fizyczną melodią, którą można usłyszeć w zgiełku miejskim czy odnaleźć w zapisanych nutach. Jest to raczej wewnętrzny stan, harmonia duszy dostępna tym, którzy potrafią oderwać się od codzienności i zanurzyć w prostocie natury. Miasto, symbolizujące pośpiech i sztuczność, staje się miejscem daremnego poszukiwania, podczas gdy las, symbol spokoju i naturalności, rezonuje z tą ukrytą melodią, śpiewaną przez każdego ptaka.

Dalsze wersy, „Tyle jest mocna, ile jest słaba / Tyle co we mnie poza mną jest. / Niczyja jak ten wiatr w konarach / Choć nieraz czuje ją wiele serc”, pogłębiają paradoksalny charakter tej muzyki. Jej siła i słabość wynikają z jej ulotności i głęboko osobistego wymiaru. Jest ona jednocześnie osobista i uniwersalna, niczyja niczym wiatr, a jednak dostępna wielu sercom, co wskazuje na jej pierwotny, niemal duchowy charakter. Jest to przeczucie czegoś większego niż jednostka, co wykracza poza granice indywidualnego doświadczenia.

Centralnym punktem utworu jest refren, który precyzyjnie definiuje, czym jest ta „moja muzyka”: „Widzę ją, kiedy oczy zamykam, / Słyszę ją, kiedy cisza trwa, / Bo to jest taka moja muzyka, / Co im ciszej, tym ładniej mi gra.” To kluczowe przesłanie – ta muzyka nie potrzebuje głośności ani widowiskowości. Odnajduje się ją w introspekcji, w momencie wyciszenia, gdy zmysły są zwrócone do wewnątrz. Jest to osobista mantra, wewnętrzny pejzaż dźwiękowy, który zyskuje na pięknie i intensywności wraz z malejącym zewnętrznym hałasem.

W kolejnych zwrotkach artysta kontynuuje poszukiwania tej niewidzialnej melodii, podkreślając jej brak w konwencjonalnej sztuce: „Nie ma jej w wierszach, co na papierze / Śpiewanych z wiosną od stu lat.” Zamiast tego, odnajduje ją w fundamentalnych elementach natury: „W drzewach jej szukam, bo w liście wierzę, / W lesie jesiennym pełnym barw. / Jest w szumie fali co brzeg całuje / W lawinie śnieżnej spływa z gór / Babiego lata nici snuje / Dojrzewa w zbożach pośród pól.” Ta „muzyka” staje się tu metaforą samego życia i jego cyklów, nieuchwytnego piękna otaczającego świata – od majestatu gór po delikatność babiego lata i obfitość pól. Jest to hymn na cześć naturalnego rytmu istnienia.

W dalszej części utworu pojawia się głębokie uduchowienie: „Wiatrem niesiona, z ptakiem śpiewana / Gwiazdami tuli mnie do snu. / W rytm twego serca zasłuchana / Rozmawia ze mną pośród pól.” Muzyka ta staje się towarzyszką, wszechobecną siłą, która koi, inspiruje i komunikuje się z człowiekiem na poziomie bliskim duchowemu. To odzwierciedla również szerszą filozofię Sławomira Świerzyńskiego, lidera Bayer Full, który w wywiadach często podkreśla swoje duchowe i religijne przekonania, wspominając na przykład, że od niemal trzech dekad każdy koncert zespołu rozpoczyna od pieśni religijnej, najczęściej utworu „Wspaniała Matko”, oddając w ten sposób cześć Maryi. Ta piosenka, choć nie religijna wprost, wpisuje się w ten nurt poszukiwania głębszego sensu i spokoju poza materialnym światem.

Ostatnie wersy „I piosnką żyje, choć tak ułomna, / Bo nie ma nutek, brak jej słów, / Lecz bez niej dusza ma bezdomna, / Więc szukać muszę wciąż i znów...” doskonale podsumowują esencję utworu. Ta wewnętrzna muzyka, mimo że ułomna w tradycyjnym rozumieniu, jest niezbędna dla ludzkiej duszy. Jest fundamentem egzystencji, źródłem poczucia przynależności i wewnętrznego spełnienia. Jej poszukiwanie to ciągły proces, nieustanna wędrówka, która nadaje sens życiu.

Warto jednak wspomnieć, że utwór „Moja Muzyka” jest również częścią pewnej kontrowersji dotyczącej jego autorstwa. Chociaż na wydawnictwach muzyka i słowa często przypisywane są Sławomirowi Świerzyńskiemu i Krzysztofowi Płudowskiemu, w środowisku muzycznym istnieje spór. Jak wskazują źródła, między innymi wpisy na portalu Tekstowo.pl, piosenka miała zostać „skradziona” od Karola Płudowskiego i nosić pierwotnie tytuł „Taka piosenka”. Sąd cywilny miał rozstrzygnąć tę sprawę na korzyść Płudowskiego. Sławomir Świerzyński w wywiadzie z 2023 roku dla kanału "Kopalnia Sukcesu" na YouTube przyznał, że utwór był autorstwa Karola Płudowskiego, ale został zgłoszony pod jego nazwiskiem do konkursu, gdzie zajął drugie miejsce. Dodał, że śpiewał go w przekonaniu, iż jest w stu procentach jego, a kwestie prawne z ZAiKS-em i umorzenie śledztwa w 2008 roku z powodu przedawnienia, dotyczące okresu do 1993 roku, dodatkowo komplikują sytuację. Ta złożoność wokół autorstwa dodaje ironiczną warstwę do przesłania o autentycznej, wewnętrznej muzyce.

Podsumowując, „Moja Muzyka” to utwór, który wykracza poza ramy typowego repertuaru disco polo, oferując głęboką, introspekcyjną wizję wewnętrznej harmonii odnajdywanej w prostocie natury i osobistej ciszy. Jest to piosenka o poszukiwaniu prawdy, ukojenia i sensu życia, które – jak sugeruje tekst – są bliżej nas, niż mogłoby się wydawać, czekając na odkrycie w momentach refleksji i wyciszenia. Jej ponadczasowe przesłanie o wartości wewnętrznego świata i połączenia z naturą sprawia, że pozostaje ona ważnym i wzruszającym elementem polskiej kultury popularnej.