"Platz Eins" (z niemieckiego "Miejsce Pierwsze") to utwór z drugiego i ostatniego albumu duetu Lindemann, F & M (skrót od Frau und Mann, czyli "Kobieta i Mężczyzna"), wydanego 22 listopada 2019 roku. Album, w przeciwieństwie do debiutanckiego Skills in Pills, został w całości nagrany w języku niemieckim. Tekst piosenki, choć na pierwszy rzut oka zdaje się być prostą afirmacją własnego sukcesu i egotyzmu, stanowi w rzeczywistości głęboką, często mroczną, satyrę na współczesną kulturę celebrytów, obsesję sławy i żądzę władzy.

W pierwszych strofach podmiot liryczny z dumą oznajmia: "Alle schauen mich neidisch an / Denn ich führe die Liste an / Endlich bin ich an der Spitze / Erfolg kriecht mir aus jeder Ritze" (Wszyscy patrzą na mnie z zazdrością / Bo przewodzę liście / Nareszcie jestem na szczycie / Sukces wypełza ze mnie każdą szczeliną). Te słowa doskonale oddają poczucie bezwzględnego triumfu i bezgranicznej dominacji. Nie jest to jedynie osiągnięcie pozycji lidera, ale przesiąknięcie sukcesem do szpiku kości, do tego stopnia, że staje się on integralną częścią bytu, manifestującą się w każdym aspekcie. Uczucie to jest dodatkowo wzmocnione przez linijki: "Alle Frauen - alles meins / Alles dreht sich nur um mich", które podkreślają całkowite zawłaszczenie uwagi i podziwu, zarówno ze strony publiczności, jak i potencjalnych partnerek. Ta megalomania, cechująca się przekonaniem o tym, że "wszystko kręci się tylko wokół mnie", jest typowym elementem krytyki kultu jednostki i narcystycznej natury celebrytów.

Refren "Ich bin Platz eins, ja / Alles oder nichts / Platz eins / Ich im Rampenlicht" (Jestem numerem jeden, tak / Wszystko albo nic / Miejsce pierwsze / Jestem w świetle reflektorów) krystalizuje główną ideę utworu – pragnienie bycia na szczycie za wszelką cenę. Fraza "Alles oder nichts" (wszystko albo nic) sugeruje, że dla bohatera utworu nie istnieje żadna inna opcja niż absolutne zwycięstwo i dominacja. To bezkompromisowe dążenie do bycia w centrum uwagi.

Dalej podmiot liryczny kontynuuje swoje chełpliwe wizje: "Die ganze Welt wird mich bald singen / Ich werde es noch sehr weit bringen / Jede Note sing' ich richtig / Der Text dabei ist gar nicht wichtig" (Cały świat będzie mnie wkrótce śpiewać / Dojdę jeszcze bardzo daleko / Każdą nutę śpiewam poprawnie / Tekst nie jest wcale ważny). Ostatnie zdanie jest tutaj kluczowe dla interpretacji. Till Lindemann, znany z głębokich i często prowokacyjnych tekstów w Rammstein i swoich solowych projektach, celowo umieszcza ten wers, aby podkreślić paradoks współczesnej muzyki i kultury popularnej, gdzie forma, wizerunek i chwytliwość często przeważają nad treścią i artystycznym przekazem. Sugeruje to, że dla wielu artystów (lub przynajmniej dla tej postaci, którą Lindemann portretuje) liczy się przede wszystkim komercyjny sukces i rozpoznawalność, a nie artystyczna integralność.

Nawet siły wyższe zostają włączone w ten fantazyjny kult celebryty: "Der liebe Gott hat auch schon eins / Und alle Engel - alle meins" (Dobry Bóg też już ma jeden / I wszyscy aniołowie - wszyscy moi). To hiperboliczne stwierdzenie stanowi uosobienie ostatecznego aktu zawłaszczenia i uniwersalnej dominacji, wykraczającej poza granice ludzkiego świata i sięgającej sfery sacrum. Pokazuje to granice absurdu, do których może doprowadzić chorobliwa ambicja i narcyzm.

Struktura piosenki, z powtarzającymi się frazami "Vor, zurück / Zurück und vor / Jeder will mein Lied im Ohr / Alles singen mit im Chor" (W przód, w tył / W tył i w przód / Każdy chce mieć moją piosenkę w uchu / Wszyscy śpiewają chórem), symbolizuje wszechobecność i niemal przymusowy charakter sławy. Słuchacze stają się bezwolnym tłumem, który podąża za idolem, śpiewając jego piosenki w "chórze" – co można interpretować jako masową histerię i bezrefleksyjną konsumpcję popkultury.

W kontekście twórczości Lindemanna, który często eksploruje tematy takie jak władza, seksualność, przemoc i ciemne aspekty ludzkiej psychiki, "Platz Eins" idealnie wpisuje się w ten nurt. Tekst, wraz z kontrowersyjnym teledyskiem do utworu (w którym, jak donosiły media, Till Lindemann i Peter Tägtgren rzekomo "pławią się w dziwacznej fantazji pełnej niewolników seksualnych, disco i glam metalu", a nieocenzurowana wersja zawierała "penisa Tilla i graficzną orgię"), stanowi mocny komentarz na temat toksycznego związku między sławą, władzą a perwersją. Wielu interpretatorów zgadza się, że utwór jest krytyką kultury celebrytów, obsesji bycia numerem jeden i zagrożeń związanych z utratą tożsamości w obliczu sławy. Piosenka, choć jest częścią projektu Lindemann (który Peter Tägtgren określił jako "mieszankę wokali Rammstein i muzyki Pain"), pod względem lirycznym jest charakterystycznym dla Tilla Lindemanna dziełem, pełnym czarnego humoru i prowokacji, zmuszającym do refleksji nad tym, co tak naprawdę oznacza "być numerem jeden".