Utwór Lil Peep’a „Nineteen” to przejmująca spowiedź młodego artysty, będąca swoistym hymnem dla niezrozumianej młodzieży, ukazującym sprzeczności między publicznym wizerunkiem a wewnętrznym światem. Piosenka, wydana jako singiel 15 kwietnia 2016 roku, a następnie umieszczona na mixtape’ie Crybaby z 10 czerwca 2016 roku, okazała się przełomowa w karierze Peep’a. To właśnie ona, według wielu, pomogła mu podpisać kontrakt z First Access Entertainment, otwierając mu drogę do sławy. Za produkcję utworu odpowiada Smokeasac, a muzyka sampluje kompozycję „Broke” zespołu Modest Mouse, co nadaje jej charakterystyczne, melancholijne brzmienie emo-rapu.

Pierwsze wersy refrenu i intra, „I don’t wanna lose you / I don’t wanna hate you / I don’t wanna do you like that / Why you gotta do me like that?”, natychmiast wprowadzają w świat wewnętrznych konfliktów. Wyrażają głęboki strach przed utratą bliskiej osoby oraz lęk przed nienawiścią, która może nadejść. Można w nich dostrzec ukryte poczucie samotności, które przenika, mimo pozornej brawury. To uniwersalne lęki, z którymi mierzy się wielu młodych ludzi, a Peep w mistrzowski sposób oddaje je w swojej twórczości.

Kolejne linijki tekstu, takie jak „Cause I got face tats and my boots black / I don’t wanna go to school I’on like that / Everybody think I’m cool I’on like that”, są manifestacją buntu przeciwko konformizmowi i społecznym oczekiwaniom. Tatuaże na twarzy i czarne buty to nie tylko estetyka, ale symbole odrzucenia tradycyjnych norm. Peep wyraża swoją niechęć do szkoły i dyskomfort związany z powierzchownym podziwem – mimo że inni uważają go za „fajnego”, on sam tego nie lubi, co podkreśla jego autentyczne pragnienie indywidualności. To pokazuje dwoistość jego postrzegania: z jednej strony artysta pragnie bycia sobą, z drugiej zaś zmaga się z presją otoczenia.

Fragment „Codeine by the pool while I write raps / Spend money like a fool I’ma make it back” odsłania hedonistyczny styl życia, nierozerwalnie związany z używkami i szybkim tempem wschodzącej sławy. Obecność kodeiny przy basenie, podczas pisania tekstów, to odniesienie do jego zmagań z uzależnieniami i wszechobecnej kultury narkotykowej w jego życiu i muzyce. Lekkomyślne wydawanie pieniędzy, połączone z pewnością, że zawsze uda się je odzyskać, oddaje butę młodego, odnoszącego sukcesy rapera, ale też sugeruje, że materializm i poczucie własnej wartości są w tym świecie niebezpiecznie ze sobą splecione.

W wersecie Peep jeszcze bardziej zagłębia się w tematykę sławy i relacji. „I’ma have a couple million when I’m 21 / Shawty told me that she thought that i was 21 / Now she want me even more cause I’m fucking young” to przejaw młodzieńczej pewności siebie i zapowiedź przyszłego sukcesu, która w kontekście jego przedwczesnej śmierci nabiera tragicznego wymiaru. Te wersy odsłaniają również drapieżny charakter relacji, w których wiek i perspektywy finansowe stają się kluczowe, a sława i majątek wypaczają uczucia. Peep wyraża tu pewną naiwność, ale i świadomość, że jego młodość i talent przyciągają ludzi z często nieczystymi intencjami.

Linijka „Hatin’ on me 24, you a fucking bum” to bezpośrednie odniesienie do krytyków i zazdrośników, którzy towarzyszą każdemu, kto odnosi szybki sukces. Peep z pogardą odrzuca ich negatywne uwagi, umacniając swoją pozycję w branży. Następnie powraca do tematu używek i miłosnych podbojów: „Bitch I’m always off them drugs when I’m in the club / I ain’t smokin’ on a dub, I got lots of bud / All these bitches fall in love but I’m not the plug / All these bitches fall in love I’m the only one”. Ten fragment pokazuje Peep’a jako osobę, która, mimo otaczających ją kobiet i dostępu do narkotyków, pozostaje w pewien sposób niedostępna emocjonalnie. Odrzuca rolę „dilera” miłości, podkreślając swoją unikalną pozycję jako „jedyny” w ich sercach, ale niekoniecznie odwzajemniając te uczucia. To kolejna warstwa jego izolacji – bycie pożądanym, ale jednocześnie samotnym.

Fani często postrzegają „Nineteen” jako piosenkę „prawdziwie doskonałą”, doceniając jej znaczące teksty, sposób wykonania wokalnego i to, jak doskonale oddaje zdolność Peep’a do dostrzegania piękna w życiu pomimo wszechobecnego smutku. Utwór rezonuje szczególnie mocno z osobami w wieku dziewiętnastu lat, wywołując u nich uczucie nostalgii i silnej identyfikacji. W 2020 roku, pośmiertnie, wydano oficjalny teledysk do utworu, będący kompilacją materiałów z występów Peep’a na żywo w Europie, w tym w Anglii, Belgii i Rosji. Wideo to doskonale ukazuje surowość jego wokalu i energię interakcji z publicznością, co tylko pogłębia emocjonalny odbiór utworu.

Nineteen to muzyczny portret młodzieńczego buntu, hedonizmu i ukrytej wrażliwości. Peep, mając zaledwie dziewiętnaście lat w momencie nagrania, stworzył utwór, który doskonale oddaje jego osobiste doświadczenia, ale także staje się głosem dla całego pokolenia. To opowieść o balansowaniu na krawędzi sławy i samotności, brawury i niepewności, co czyni go jednym z najbardziej ikonicznych i osobistych dzieł w jego dorobku.