Interpretacja Blue Velvet (H&M commercial) - Lana Del Rey

Piosenka „Blue Velvet”, wykonana przez Lanę Del Rey na potrzeby kampanii reklamowej H&M w 2012 roku, to hipnotyzująca ballada, która idealnie wpisuje się w melancholijną estetykę artystki, a jednocześnie stanowi hołd dla klasyki amerykańskiej kultury. Utwór, napisany pierwotnie przez Berniego Wayne'a i Lee Morrisa w 1950 roku, zyskał największą popularność w wersji Bobby'ego Vintona z 1963 roku. Lana Del Rey tchnęła w niego nowe życie, nasycając go swoim charakterystycznym, dream-popowym brzmieniem i nostalgią za minioną erą.

Interpretacja tekstu „Blue Velvet” w wykonaniu Lany Del Rey skupia się na gorzkiej tęsknocie i utraconej miłości, gdzie „niebieski aksamit” staje się dominującym motywem, symbolem wspomnień, które, choć cenne, bledną z czasem. Pierwsza zwrotka maluje obraz ukochanej postaci i nocy spędzonej razem: „She wore blue velvet / Bluer than velvet was the night / Softer than satin was the light / From the stars”. To poetyckie zestawienie aksamitu z nocą i satyny ze światłem gwiazd tworzy sensualny i eteryczny obraz, podkreślając delikatność i ulotność chwili. Noc jest „bardziej niebieska niż aksamit”, a światło „delikatniejsze niż satyna”, co sugeruje idealizację przeszłości, gdzie wszystko wydawało się bardziej intensywne i piękne.

Druga zwrotka kontynuuje to sentymentalne wspomnienie, koncentrując się na osobie ukochanej: „She wore blue velvet / Bluer than velvet were her eyes / Warmer than May her tender sighs / Love was ours”. Oczy bohaterki, również „bardziej niebieskie niż aksamit”, stają się lustrem utraconej głębi uczuć. Jej westchnienia, „cieplejsze niż maj”, przywołują obraz idyllicznego, beztroskiego romansu. Powtarzające się frazy budują poczucie obsesji i nieustannego powracania do tych samych, skrupulatnie zapamiętanych szczegółów. Miłość, którą nazywa „naszą” (Love was ours), jest tu przedstawiona jako skończona, należąca już do przeszłości, co nadaje tekstowi wyraźny ton żalu.

Most piosenki, „Ours a love I held tightly / Feeling the rapture grow / Like a flame burning brightly / But when she left gone was the glow of Blue velvet”, stanowi punkt zwrotny. Intensywność uczucia jest porównana do „jasno płonącego płomienia”, symbolizującego pasję i radość. Jednak to gorące uczucie szybko gaśnie, a wraz z nim znika „blask niebieskiego aksamitu”. Ten moment podkreśla ulotność szczęścia i nieuchronność końca, pozostawiając narratora z pustką. Metafora płomienia, który wygasa, jest archetypem utraconej miłości, a jej zestawienie z aksamitem potęguje wrażenie poetyckiej straty.

Zakończenie utworu zamyka tę refleksję: „But in my heart there'll always be / Precious and warm a memory through the years / And I still can see blue velvet through my tears”. Mimo upływu lat i towarzyszącego mu bólu, pamięć o tej miłości pozostaje „cenna i ciepła”. Ostatnie zdanie – „And I still can see blue velvet through my tears” – to mocne uderzenie nostalgii i żalu. „Niebieski aksamit” staje się symbolem trwałego wspomnienia, które nawet przez łzy jest wciąż żywe i widoczne, choć przefiltrowane przez pryzmat smutku. Kolor niebieski może symbolizować zarówno spokój, jak i melancholię, idealnie oddając ambiwalentne uczucia narratora.

Co ciekawe, wersja Lany Del Rey na tle H&M, którą wyreżyserował Johan Renck, była wyraźnie inspirowana kultowym filmem Davida Lyncha z 1986 roku o tym samym tytule. Sam Lynch zresztą pochwalił artystkę, zauważając, że „ma fantastyczną charyzmę” i „jest jakby urodzona w innej epoce”. W reklamie Lana Del Rey wystąpiła jako piosenkarka z salonu w stylu L.A. noir, ubrana w angorowy sweter, śpiewająca do starych mikrofonów, w otoczeniu retro scenografii i postaci przypominających te z filmów Lyncha – łącznie z hipnotyzerem, „klonami” Lany, a nawet karłem, który pod koniec przerywa jej występ, odłączając mikrofon. Ten ostatni element bywa interpretowany jako żartobliwe nawiązanie do krytyki występów Lany Del Rey na żywo. Wizualizacje te doskonale podkreślają ponadczasowy, nieco mroczny i pełen tajemnic charakter utworu, który Lana Del Rey włączyła później do swojej EP-ki „Paradise” w 2012 roku. Nagranie, wyprodukowane przez Emile’a Hayniego z orkiestracją Larry’ego Golda, jest bogate i nastrojowe, odwołując się do „powolności końca lat 50. i wczesnych 60. w Ameryce”.

Całość, zarówno tekst, jak i kontekst komercyjny, podkreśla umiejętność Lany Del Rey w tworzeniu głębokich, emocjonalnych narracji, które łączą nostalgię za minionymi epokami z uniwersalnymi tematami miłości i straty. „Blue Velvet” w jej wykonaniu to nie tylko cover, ale świadome zanurzenie się w estetyce, która jest integralną częścią jej własnej artystycznej tożsamości.