Interpretacja West Coast - Lana Del Rey

"West Coast" Lany Del Rey to melancholijna, psychodeliczna ballada rockowa z albumu Ultraviolence z 2014 roku, opowiadająca o kobiecie rozdartej między miłością a ambicją, a także będąca hołdem dla Kalifornii. Piosenka, napisana przez Del Rey i Ricka Nowelsa, jest charakterystyczna dzięki nietypowej kompozycji i unikalnemu wokalowi Lany.

Utwór rozpoczyna się od słów "Down on the West Coast they got a saying / If you're not drinking then you're not playing", które wprowadzają w hedonistyczny i beztroski styl życia Zachodniego Wybrzeża. Lana Del Rey wyjaśniła, że ten wers zainspirowało zdanie, które usłyszała na imprezie na plaży w Kalifornii. Jednak od razu kontrastuje to z głębszym przesłaniem: "But you've got the music / You've got the music in you, don't you?", sugerując, że w bohaterze (i być może w samej artystce) drzemie coś więcej niż powierzchowna zabawa – wewnętrzny potencjał, talent, autentyczność.

Piosenkarka wyraża poczucie, że na Zachodnim Wybrzeżu "wszystko może się zdarzyć", dlatego opuszcza swojego ukochanego, nazwanego „boy blue”. Określenie "boy blue" jest powracającym motywem w twórczości Lany, często symbolizującym melancholijnego, być może tęskniącego kochanka. Ten wybór odzwierciedla dylemat między stabilnym związkiem a pociągiem do wielkich marzeń i wolności, które uosabia Kalifornia.

W refrenie Lana Del Rey śpiewa o swoim ukochanym: "I can see my baby swinging / His Parliament's on fire and his hands are up". Fraza "Parliament's on fire" pierwotnie zaskoczyła wielu słuchaczy, którzy szukali głębszego, politycznego znaczenia. Jednak w wywiadach i analizach fanowskich często wskazuje się, że "Parliament" to marka papierosów, co sugeruje obraz nonszalanckiego, beztroskiego kochanka, oddającego się chwili i używkom. Jego ręce w górze i taniec na balkonie malują obraz swobody i intensywnego życia, być może lekkomyślnego, ale dla Lany – pociągającego. Mimo odejścia, wyznaje: "Ooh baby ooh baby I'm in love", co podkreśla jej głębokie uczucia, które walczą z ambicjami.

Dalsze wersy opisują ukochanego jako "crazy y cubano como yo", co dodaje element egzotyki i namiętności. Warto jednak zaznaczyć, że Lana Del Rey, Elizabeth Woolridge Grant, nie jest Latynoską ani Kubanką. Jest to przykład jej "licencji artystycznej", gdzie miesza fikcję z rzeczywistością, tworząc złożone narracje i kreując postaci. Sama artystka kiedyś wyjaśniła, że jej pseudonim artystyczny brzmiący "Lana Del Rey" został zainspirowany jej podróżami na Florydę i rozmowami po hiszpańsku z kubańskimi przyjaciółmi, co nadawało mu "glamour nadmorski" i "egzotyczne" brzmienie.

Piosenka kontynuuje odniesienia do kultury Zachodniego Wybrzeża, wspominając "icons / Their silver starlets their Queens of Saigons". "Queens of Saigons" to intrygująca fraza, która w kontekście twórczości Lany (pojawia się również w "National Anthem") może odnosić się do tragicznych, ale ikonicznych postaci kobiecych, być może inspirowanych Madame Nhu, de facto Pierwszą Damą Południowego Wietnamu z lat 50. i 60. Była ona symbolem luksusowego życia i władzy politycznej, a jej postać łączy się z burzliwym okresem historycznym i zmysłową, choć czasem zgubną, kobiecością. Możliwe są też interpretacje odwołujące się do prostytutek w Wietnamie w czasach wojny, lub po prostu do utraconego glamouru.

W dalszej części utworu bohaterka ponownie wyraża wewnętrzny konflikt: "You push it hard I pull away, I'm feeling hotter than fire / I guess that no one ever really made me feel that much higher". Mimo początkowego odepchnięcia, przyznaje, że to właśnie ten związek sprawia, że czuje się niezwykle intensywnie. Bezpośrednie wyznanie „Te deseo cariño, boy it's you I desire” ("Pragnę cię, kochanie, chłopcze, to ciebie pragnę") rozwiewa wszelkie wątpliwości co do jej prawdziwych uczuć.

"West Coast" został wyprodukowany przez Dana Auerbacha z The Black Keys, co nadało mu charakterystyczne, psychodeliczne i miękkie rockowe brzmienie, odróżniające go od wcześniejszych prac Lany Del Rey. Lana Del Rey w wywiadzie dla Radio.com wspominała, że demo utworu brzmiało inaczej i dopiero praca z Auerbachem, który pomógł jej połączyć jazzowe wpływy z "west coast fusion" inspirowanym The Eagles i The Beach Boys, nadała piosence właściwy kształt. Charakterystyczna jest zmiana tempa – zwrotki są szybsze, a refren zwalnia, co oddaje zmienny stan psychiczny artystki podczas pisania. Wytwórnia początkowo była niezadowolona z tego zabiegu, uważając, że nie nadaje się on do radia, jednak Del Rey podkreślała, że odzwierciedla to jej ówczesne "zmącenie" życiowe i celowe odejście od głównego nurtu popu. Co więcej, melodia gitarowa w "West Coast" w refrenie przypomina riff z utworu The Beatles "And I Love Her".

"West Coast" to więc złożona opowieść o pociągu do wolności, sławy i samorealizacji w Kalifornii, w kontraście do głębokiej, choć skomplikowanej miłości. To piosenka o wewnętrznej walce, sprzecznych pragnieniach i odkrywaniu własnej tożsamości w świecie pełnym pokus i iluzji Hollywood.