Interpretacja Pictures Of A City - King Crimson

„Pictures Of A City” King Crimson to utwór, który z dziką intensywnością maluje słowny i dźwiękowy portret miejskiej dżungli, pełnej zarówno fascynacji, jak i odrazy. Tekst, napisany przez Peter Sinfielda, jest niezwykle obrazowy, posługując się serią ostrych, fragmentarycznych ujęć, które razem tworzą przygnębiającą wizję współczesnego życia miejskiego.

Piosenka otwiera się od surowych i bezosobowych obrazów architektonicznych: „Concrete cold face cased in steel / Stark sharp glass-eyed crack and peel” (Betonowa zimna twarz w stalowej obudowie / Surowa, ostra, szklanooki pęka i łuszczy się). Te wersy natychmiast wprowadzają słuchacza w świat industrialnej, odhumanizowanej przestrzeni, gdzie budynki stają się niemymi, zimnymi gigantami. Dźwiękowa warstwa piosenki, z jej intensywnymi partiami instrumentalnymi, szczególnie agresywnymi przebiegami saksofonu Mela Collinsa, potęguje to wrażenie. Robert Fripp, w instrukcjach dla Collinsa przed nagraniem jego solówki, kazał mu wyobrazić sobie „człowieka idącego do miasta ze wsi, a potem chodzącego po mieście”. To rzuca światło na perspektywę obserwatora, który jest jednocześnie oszołomiony i przytłoczony tym, co widzi.

Następne wersy pierwszego akapitu przenoszą nas w sferę miejskiego hałasu i wizualnego chaosu: „Bright light scream beam brake and squeal / Red white green white neon wheel” (Jasne światło, krzycząca wiązka, hamulec i pisk / Czerwono-biało-zielono-białe neonowe koło). Sugeruje to zgiełk uliczny, światła pojazdów i wszechobecne neony, które wcale nie rozświetlają, lecz raczej oślepiają i ogłuszają. Jest to opis otoczenia, które jest „całkowicie stworzone przez człowieka i nienaturalne”.

Druga zwrotka zagłębia się w ciemniejsze zakamarki miejskiej egzystencji, koncentrując się na hedonizmie, pożądaniu i ukrytych grzechach: „Dream flesh love chase perfumed skin / Greased hand teeth hide tinseled sin” (Sen, ciało, miłość goniąca perfumowaną skórę / Uśmiechnięta dłoń ukrywa pokryty brokatem grzech). Te słowa mogą odnosić się do nocnego życia, przelotnych romansów czy prostytucji, a także do korupcji i ukrytych występków, które są powleczone cienką warstwą pozornego blasku. „Greased hand” sugeruje łapownictwo, a „tinseled sin” (grzech pokryty brokatem) mówi o czymś błyszczącym, ale ostatecznie tandetnym i pustym. Kontynuacja w postaci „Spice ice dance chance sickly grin / Pasteboard time slot sweat and spin” (Przyprawowy lód, taniec, szansa, chorobliwy uśmiech / Teatralny przedział czasowy, pot i wirowanie) jeszcze bardziej podkreśla sztuczność i mechaniczny charakter miejskiej rozrywki i pracy, gdzie wszystko jest zaplanowane i powierzchowne, pozostawiając poczucie nieautentyczności i wewnętrznej pustki.

Kulminacja następuje w trzeciej zwrotce, która ukazuje druzgocące konsekwencje życia w takim środowisku: „Blind stick blind drunk cannot see / Mouth dry tongue tied cannot speak” (Ślepy z laską, ślepy pijany nie widzi / Suche usta, język spętany, nie może mówić). To obrazy alienacji, bezradności i utraty zmysłów, być może symbolizujące obojętność społeczną lub zagubienie jednostki. Miasto jawi się jako miejsce, gdzie ludzie są niewidomi na otaczające ich problemy i niezdolni do komunikacji. Ostatnie wersy są prawdziwym podsumowaniem tej ponurej wizji: „Concrete dream flesh broken shell / Lost soul lost trace lost in hell” (Betonowe wymarzone ciało, rozbita skorupa / Zagubiona dusza, zagubiony ślad, zagubiony w piekle). Miasto, które obiecuje spełnienie (dream flesh), ostatecznie pozostawia po sobie tylko rozbite skorupy, duszę zatraconą w miejskim piekle.

Warto dodać, że utwór „Pictures Of A City” (włącznie z sekcją „42nd at Treadmill”) pochodzi z drugiego albumu King Crimson, In the Wake of Poseidon, wydanego w 1970 roku. Piosenka była pierwotnie wykonywana na żywo pod tytułem „A Man, a City” i często trwała ponad dziesięć minut, cechując się silnymi wpływami jazz fusion. Była to jedna z niewielu piosenek napisanych niemal wyłącznie przez Roberta Frippa dla pierwszego składu zespołu. Utwór wykazuje zauważalne podobieństwa strukturalne do „21st Century Schizoid Man” z debiutanckiego albumu, w tym podobną długość, strukturę (dwie zwrotki, długa sekcja instrumentalna, ostatnia zwrotka) oraz agresywne, jazzowe improwizacje saksofonowe. Jednak „Pictures Of A City” jest postrzegany jako krok naprzód, z bardziej skomponowaną sekcją instrumentalną, która stała się kamieniem węgielnym późniejszych dokonań Frippa. Pomimo zmian w składzie zespołu, piosenka pozostawała kluczowym elementem koncertowym, a jej energiczne i wyraziste wykonania, zwłaszcza w erze Boz Burrella na wokalu i basie, miały „ekspresję, której nigdy nie osiągnęła wersja z 1969 roku”. Piosenka „Pictures Of A City” to nie tylko muzyczna wizja, ale ponadczasowy komentarz do kondycji nowoczesnego społeczeństwa.