Utwór „Šoki” autorstwa litewskiego zespołu Katarsis to intrygująca podróż w głąb emocji, oscylująca między pragnieniem bliskości a poczuciem przytłoczenia i wewnętrznego chaosu. Grupa Katarsis, znana z eksplorowania w swojej twórczości tematów bólu, tęsknoty i osobistego wyzwolenia, wpisuje ten utwór w swój charakterystyczny nurt alternatywnego rocka z elementami post-punka i indie. Samo brzmienie nazwy zespołu – Katarsis – odwołuje się do starożytnego greckiego pojęcia oczyszczenia umysłu poprzez uwolnienie skumulowanych emocji.

Piosenka rozpoczyna się od powtarzających się wersów: „Noriu šokt su tavimi kartu / Bet negaliu nes šokių salėj pilna žmonių” (Chcę tańczyć z tobą / Ale nie mogę, bo sala taneczna jest pełna ludzi). Te proste, a zarazem mocne słowa od razu zarysowują centralny konflikt utworu: głębokie pragnienie intymnego połączenia, stykające się z barierą zewnętrznego świata. Tłum w sali tanecznej staje się tu metaforą wszystkiego, co stoi na przeszkodzie autentycznej relacji – presji społecznej, lęku przed oceną, poczucia zagubienia w masie, a może nawet własnych wewnętrznych zahamowań, które wzmacnia obecność innych. To nie fizyczna niemożność, lecz psychiczna blokada uniemożliwiająca pełne oddanie się chwili i bliskości.

Drugi fragment pogłębia ten dysonans: „Šokių minioje, man pizda galvoje / Kai tokia stadija tik šokių tyloje” (W tańczącym tłumie, mam rozpierdol w głowie / Gdy taka jest faza, tylko w ciszy tańca). Wyrażenie „pizda galvoje” (rozpierdol w głowie) doskonale oddaje stan przytłoczenia i mentalnego chaosu, jaki panuje w podmiocie lirycznym, mimo (a może właśnie z powodu) energicznej atmosfery. Jest to uderzające zestawienie zewnętrznego hałasu i wewnętrznej burzy. Wskazuje to na głębokie poczucie wyobcowania – nawet w obliczu wspólnego tańca, jednostka czuje się niezrozumiana i niespokojna. Z tego stanu wynika poszukiwanie ucieczki, którą znajduje w „ciszy tańca”, co można interpretować jako introspekcję, osobiste, niefizyczne wyrażenie emocji, a być może taniec wyłącznie w wyobraźni, gdzie nie ma tłumu i ograniczeń. To pragnienie tańca, które wykracza poza fizyczność i staje się symbolicznym wyrazem wolności i autentyczności, możliwym do osiągnięcia jedynie w oderwaniu od zewnętrznych bodźców.

Następnie, piosenka przechodzi do wyraźnego wołania o wyzwolenie: „Noriu, noriu dingti sau iš galvos / Eiti ant scenos ir gal kažkas paguos / Noriu, noriu pamiršt savo bėdas / Ir šokti kol numirsiu, šalia tavęs” (Chcę, chcę zniknąć sobie z głowy / Wyjść na scenę i może ktoś pocieszy / Chcę, chcę zapomnieć o swoich problemach / I tańczyć, aż umrę, obok ciebie). Wers o chęci „zniknięcia sobie z głowy” jest mocnym obrazem ucieczki od własnych myśli, lęków i wewnętrznego monologu. Wyjście „na scenę” symbolizuje pragnienie uznania, bycia widzianym i zrozumianym, z nadzieją na pocieszenie. To swoiste wołanie o katharsis – o publiczne uzewnętrznienie bólu, które może przynieść ulgę. Ostateczne pragnienie – „tańczyć, aż umrę, obok ciebie” – to wyraz absolutnego oddania się chwili, miłości i zapomnienia o sobie w tej transcendentnej bliskości. To pragnienie połączenia, które jest tak silne, że wykracza poza ramy życia, stając się manifestacją ostatecznego wyzwolenia i zapomnienia o troskach poprzez wspólny, romantyczny taniec.

Interesującym faktem dotyczącym „Šoki” jest to, że utwór jest określany jako mający „romantyczny charakter” i jest „niepubliczny na YouTube” (unlisted from YouTube). To sugeruje, że pomimo uniwersalnych tematów lęku i pragnienia bliskości, piosenka może mieć dla zespołu bardziej osobiste, intymne znaczenie, które niekoniecznie było przeznaczone do szerokiej promocji, w przeciwieństwie do ich eurowizyjnego hitu „Tavo akys”. Ten "romantyczny charakter" jest ewidentny w finalnym pragnieniu podmiotu lirycznego o taniec "u boku" ukochanej osoby.

Podsumowując, „Šoki” to głęboko emocjonalny utwór, który bada ludzkie doświadczenie wewnętrznego konfliktu i pragnienia ucieczki. Poprzez metaforę zatłoczonej sali tanecznej i tęsknoty za tańcem w ciszy, Katarsis maluje obraz duszy szukającej autentyczności, wyzwolenia od własnych demonów i ostatecznego, zjednoczonego tańca z ukochaną osobą, nawet jeśli miałoby to oznaczać taniec aż do samej śmierci. Jest to więc hymn o poszukiwaniu katharsis – uwolnienia poprzez miłość i ekspresję, nawet w obliczu przytłaczającej rzeczywistości.