Interpretacja The Big Unknown - Sade

"The Big Unknown" Sade to ballad wydana w 2018 roku, która porusza tematykę zmagania się z intensywnym smutkiem i poszukiwania szczęścia w życiu. Piosenka, będąca drugim utworem Sade wydanym w 2018 roku po "Flower of the Universe", została napisana specjalnie do końcowej sceny filmu Steve'a McQueena „Widowy” (Widows). Reżyser Steve McQueen prowadził rozmowy z Sade Adu, zachęcając ją do zagłębienia się w tematykę straty i przetrwania, co było kluczowe dla fabuły filmu. McQueen wyraził swój podziw dla artystki, nazywając ją "nieporównywalnym talentem" i "niesamowitą artystką, która tak rzadko wydaje nowy materiał", dodając, że "oryginalna seria 'Widows' głęboko w niej zrezygnowała". Sade współtworzyła i współprodukowała ten utwór z Benem Traversem, a Aaron Taylor Dean również jest wymieniony jako producent.

Utwór rozpoczyna się westchnieniami "Ooh, ooh, Mmm, mmm", natychmiast wprowadzając słuchacza w nastrój melancholii i zadumy. Tekst otwiera się stwierdzeniem, że "Only love could bring us / Bring us to this bitter plane", co sugeruje, że miłość, choć potężna, może prowadzić do bolesnych i trudnych sytuacji, gdzie tylko jedno z nas odejdzie ("And only one of us / Who's gonna walk away"). To zdanie może odnosić się do końca związku, straty bliskiej osoby lub głębokiego rozczarowania, gdzie jedna ze stron zostaje sama z ciężarem emocjonalnym. Fraza "Here in the deep below / That only darkness really knows" podkreśla poczucie izolacji i zejścia w otchłań niewypowiedzianego smutku, gdzie cierpienie jest tak głębokie, że staje się niewymierne ("No way to measure my pain").

Pomimo tego przytłaczającego poczucia utraty i bólu, pojawia się promyk nadziei. "I'm hoping for a humble seed to grow" i "No, I won't surrender to this hard hearted night" to wyraźne deklaracje oporu i wewnętrznej siły. Narratorka przyznaje, że słońce przyniesie najbledsze światło ("Though I know the sun's gonna bring the palest of light"), co symbolizuje świadomość, że choć ulga może być niewielka, to jednak nadejdzie. Ważnym momentem jest zdanie "And all that remains is everything that's gone / This life is mine so I'll carry on", które wyraża akceptację straty, ale jednocześnie podkreśla determinację do kontynuowania życia i przejęcia kontroli nad własnym losem. To silne przesłanie o przetrwaniu jest zgodne z intencją Steve'a McQueena, który prosił Sade o napisanie piosenki właśnie o stracie i przetrwaniu.

Refren wzmacnia to przesłanie: "I'm just trying to hold on / I'm falling in the dark below / I feel I'm falling in the big unknown". Powtarzanie frazy "falling in the big unknown" doskonale oddaje uczucie niepewności i zagubienia w obliczu niezrozumiałej przyszłości. Jednakże, natychmiast po tym przyznaniu się do słabości, następuje potężne "I will rise / I will rise again / A humble seed will grow". Ten motyw odrodzenia, wschodzenia z popiołów, jest centralny dla piosenki. "Humble seed" symbolizuje ukrytą siłę, która mimo wszystko ma potencjał do wzrostu i przekształcenia bólu w coś nowego i wartościowego.

W kolejnej zwrotce "I have to go back / To pull me from the wreck / I know it's not over yet" narratorka podkreśla konieczność aktywnego działania, by wydostać się z trudnej sytuacji, co doskonale odzwierciedla ducha filmu "Widowy", w którym grupa kobiet musi podjąć ryzykowną próbę, by spłacić długi zmarłych mężów. "There's no fire and no flame / On this cold, cold plane / No way to measure my pain" ponownie akcentuje surowość i pustkę doświadczenia, w którym brakuje pocieszenia, a cierpienie jest niewysłowione.

Komentatorzy zwracali uwagę, że "The Big Unknown" oddaje zarówno przytłaczający smutek, jak i determinację. Chris DeVille ze Stereogum skomentował, że utwór "zostawia w tyle liczne naśladowczynie Sade – balladę w tonacji molowej, której udaje się zadać ciężkie emocjonalne ciosy pomimo nienagannie gustownej, lekkiej produkcji". Lars Gotrich z NPR napisał, że piosenka "przelewa smutek, który jest zarówno przytłaczający, jak i stanowczy, zdeterminowany, by naprawić świat, ale rozumie, że żal na zawsze łamie nasze ciała i dusze". Sade, znana ze swojego wycofania z życia publicznego i rzadkiego wydawania nowej muzyki, w tym utworze ponownie udowadnia swoją umiejętność przekazywania głębokich emocji poprzez charakterystyczne, nastrojowe brzmienie. Sam utwór jest przykładem jej unikalnego stylu, łączącego elementy jazzu, R&B i popu, co sprawia, że jest zarówno klasyczny, jak i ponadczasowy. Melancholijne pianino i ciepły wokal Sade tworzą hipnotyzującą atmosferę, idealnie oddającą temat utworu. To opowieść o nadziei tlącej się w obliczu beznadziei, o wewnętrznej sile, która pozwala powstać z najgłębszego mroku i kontynuować życie, niezależnie od wielkości "wielkiej niewiadomej".