„Koń Trojański” to utwór krakowskiego rapera Kaliego, który ukazał się na jego albumie „Gdy zgaśnie słońce” w 2012 roku. Produkcją utworu zajął się PSR, a za scratche i cuty odpowiadał DJ Feel-x. Tytuł piosenki nie jest przypadkowy – odnosi się do starożytnego mitu, gdzie koń trojański symbolizuje podstęp, ukryte zagrożenie lub pozorną korzyść, która w rzeczywistości prowadzi do zguby. W kontekście utworu Kaliego, „Koń Trojański” to metafora dla fałszywych raperów i ich nieautentycznych przekazów, którzy niczym podstępny dar, wkraczają na scenę hip-hopową, niosąc ze sobą puste obietnice i udawaną „prawdziwość”.

Kali, znany z bezkompromisowego podejścia do autentyczności i życiowych doświadczeń, w tym utworze w bezlitosny sposób demaskuje hipokryzję i brak oryginalności w polskim rapie. Od samego początku piosenki, refren „Prawdziwy chłopaku, ja nigdy nie będę sztuczny / Ci sztuczni chłopacy nigdy nie będą prawdziwi” jasno wyznacza linię podziału. Raper uderza w tych, którzy udają ulicznych wojowników, chociaż „jedynie co ukradli to monety księdzu z tacy”. Krytykuje ich za brak „stylu, prawdy, klasy”, porównując do „pajaców” poza kamerą i „kamieni” przed nią. Podkreśla, że ci „klony” z „marnymi rymami” pragną „zaświecić wielkim blaskiem”, choć dają tyle światła co „robaczki świętojańskie”. To wyraźna aluzja do braku talentu i powierzchowności ich twórczości.

W kolejnych zwrotkach Kali kontynuuje atak na tych, którzy opowiadają o kryminalnym życiu, mimo że „nigdy tam nie byli”. Mówią, jak żyć, choć sami „nigdy tak nie żyli”. Jest to klasyczny zarzut wobec tzw. „pozerów” w hip-hopie, którzy kreują swój wizerunek na podstawie cudzych opowieści lub wyobrażeń, zamiast na prawdziwych przeżyciach. Kali gani ich za chełpienie się „grubymi ruchami”, podczas gdy w rzeczywistości są „zwykłymi pionkami”, które „na komendzie walą z ucha”. Posługuje się ostrym, ulicznym językiem, by dosadnie pokazać, że ich wiedza o ulicy ogranicza się do „własnego podwórka”. Sam Kali w wywiadach często podkreśla, że życie uczy go pokory i że nie ma potrzeby czuć się „zwycięzcą”, woląc ciągle budować, niż spocząć na laurach. Jego własne doświadczenia, w tym pobyt w więzieniu, o którym wspominają źródła, dodają wiarygodności jego słowom, pokazując, że sam przeszedł przez wiele, ale zawsze pozostał szczery.

Raper z Krakowa odrzuca również stereotypy dotyczące wizerunku „mocnego MC”. Kwestionuje przekonanie, że prawdziwy raper musi nosić dres, mieć łysinę i kaptur, sugerując, że „prawdziwą broń ma też ten ziomek w koszuli Louis Vuitton”. Ten wers jest manifestem przeciwko szufladkowaniu i pokazuje, że autentyczność nie zależy od ubioru czy zewnętrznych atrybutów, lecz od wewnętrznej wartości i przekazu. Kali krytykuje również raperów, którzy „zapętlili się” na „tych samych tematach”, tworząc „naciąganą prawdę”. Nazywa ich „sezonowcami”, wychowanymi na „techno, wychowanymi na fecie”, co ma być kolejnym zarzutem o brak korzeni i głębi w ich twórczości.

„Koń Trojański” to zatem swoisty manifest Kaliego, w którym deklaruje on walkę z fałszem i komercjalizacją w rapie. Jest to utwór, w którym raper staje w obronie wartości, takich jak prawda, autentyczność i szacunek, które uważa za fundament tej kultury. Wskazuje, że w rapie, podobnie jak w życiu, pozory mogą mylić, a za atrakcyjną fasadą często kryje się pustka i zagrożenie dla prawdziwej idei hip-hopu. W rozmowach z mediami Kali często wspomina o swojej filozofii życia, podkreślając, że chce, aby polski rap szedł w dobrą stronę, nie flirtując z „syntetykiem, plastikiem, upadkiem wartości i moralnym zatraceniem”. Odzwierciedla to jego głębokie zaangażowanie w promowanie szczerości w muzyce, co czyni „Konia Trojańskiego” nie tylko diss na konkretnych artystów (choć bez ich bezpośredniego wskazania), ale przede wszystkim uniwersalną odezwę do słuchaczy i twórców, by szukali prawdy i odrzucali to, co sztuczne.