Tekst piosenki „Smak ryzyka” autorstwa Kaliego, z gościnnym udziałem Murzyna i Oscara, to głęboka i surowa opowieść o życiu na krawędzi, gdzie codzienność wyznaczają niepokoje finansowe i konieczność podejmowania ryzykownych działań. Utwór pochodzi z albumu Gdy Zgaśnie Słońce, wydanego w 2013 roku, co osadza go w specyficznym okresie twórczości Kaliego, często charakteryzującym się refleksjami nad trudną rzeczywistością ulicy.

Głównym motywem przewodnim jest tytułowy smak ryzyka, który staje się nieodłącznym elementem egzystencji, szczególnie gdy „kiermana pusta”. Narrator, już w pierwszej zwrotce, przedstawia się jako człowiek pewny siebie w niepewnych sytuacjach, nieznający skruchy i gotowy na wszelkie ruchy, by osiągnąć zysk. Podkreśla, że bezczynność nie daje odpoczynku, a prawdziwą nagrodę, symbolizowaną przez szampana, pije tylko ten, kto odważy się zaryzykować. To filozofia przetrwania, gdzie stresy są palone „trawą” po udanym „zarobku”, a życie to ciągłe poszukiwanie „strzału życia”, jednocześnie zmagając się z zagrożeniem ze strony „psów” (policji).

Kolejne wersy pogłębiają obraz tej egzystencji, malując sceny pościgów i ucieczek, gdzie adrenalina miesza się ze strachem – „w mordzie sucho, brak oddechu, czujesz blisko za plecami”. Wolność jest tu wartością nadrzędną, dla której narrator odrzuca „twarde prawo”, jawnie łamiąc zasady, stojąc „po tej stronie barykady”. Jest to świadoma deklaracja wyboru ścieżki poza systemem, motywowanej nie tyle buntem, co koniecznością. Ta walka o przetrwanie jest brutalnie szczera, pozbawiona sentymentów, gdzie liczy się spryt i szczęście.

Refren, powtarzany wielokrotnie, stanowi esencję przesłania: „Ten szampana nie pije, kto ryzyka nie smakuje / Kiedy ryzyko ma smak / Kminię, działam, kombinuję, gdy kiermana pusta”. Podkreśla on bezpośredni związek między brakiem środków do życia a przymusem ryzykowania. To nie jest wybór luksusowy, lecz podstawowy mechanizm przetrwania.

Zwrotka Murzyna dodaje perspektywę cykliczności problemów i izolacji. Mówi o zamykającym się kole, braku jedzenia i nagle znikających „ziomkach”, gdy nadchodzi „przypał”. Udziela też praktycznych rad: „Zachowaj zimną krew, bo cię zgubią paranoje”, nawiązując do postaci Nikodema Dyzmy, symbolu sprytu i umiejętności odnalezienia się w trudnej sytuacji. Opisuje osiedla pełne „wygłodniałych wilków”, których wabi „zapach grubych plików”, co silnie akcentuje motyw głodu i desperackiej pogoni za pieniędzmi. Zwraca uwagę na liczne „tyki” – sposoby zarobku – i przestrzega przed naiwnością, która może prowadzić do „przytulenia się do lipy” (wpadki, porażki).

Oscar w swojej części dzieli się najbardziej bezpośrednimi konsekwencjami podjętego ryzyka: „Poznałem smak ryzyka, smak utraconej wolności / Liczysz tu na farta, a fart nie zna litości”. Jego wersy wyrażają gorycz i świadomość utraty, ale również niezłomność. Widzi „wit spuchnięty od kajdanek”, co jest bezpośrednim obrazem aresztowania i utraty swobody. Podkreśla znaczenie „orientu” i wierności zasadom, takim jak niezdrada powierzonych tajemnic. Wspomina o „holenderskim szczycie” i kuszącym „widoku siana”, porównując pieniądze do Afrodyty – pięknej, lecz niosącej za sobą rany.

Cały utwór, osadzony w realiach ulicznego życia, stanowi brutalnie szczerą kronikę mechanizmów przetrwania w obliczu biedy i społecznych nierówności. Artyści nie gloryfikują przestępczości, lecz opisują ją jako tragiczną konieczność, wynikającą z pustej „kiermany”. "Smak ryzyka" to zatem nie tylko opowieść o adrenalinie i brawurze, ale przede wszystkim o desperacji, o poszukiwaniu godności i środków do życia w świecie, który nie oferuje łatwych alternatyw. To hołd złożony tym, którzy, choć zmuszeni do życia poza prawem, wciąż starają się zachować resztki człowieczeństwa i lojalności.