Utwór „Thanks Anyway” Jerry’ego Cantrella, pochodzący z jego drugiego solowego albumu Degradation Trip z 2002 roku, to głęboko osobista i nacechowana goryczą wypowiedź artysty, zanurzona w kontekście burzliwego okresu jego życia. Album, który sam Cantrell nazwał „najtrudniejszym” i „najbardziej brutalnym lirycznie” w swojej karierze, powstawał w latach 1998-1999, gdy muzyk zaszył się w odosobnieniu w górach Cascade, pisząc około 25-30 piosenek w stanie bliskim szaleństwa. To doświadczenie nazwał „piekielnym”. Tekst piosenki, podobnie jak cały album, odzwierciedlał jego emocjonalne zmagania, radzenie sobie z rozpadem Alice in Chains i potrzebę pójścia dalej. Warto pamiętać, że Degradation Trip został dedykowany Layne’owi Staleyowi, choć materiał powstał przed jego śmiercią.

Głównym motywem, który przeplata się przez „Thanks Anyway”, jest wyraźne zmęczenie i irytacja Cantrella wobec osób, które z dobrymi intencjami próbują udzielać mu rad lub pouczać go, nie rozumiejąc prawdziwej głębi jego doświadczeń. Powtarzające się pytanie „How could you know for me what's right? Can't live for me, oh and you can't die, right?” (Jak możesz wiedzieć, co jest dla mnie dobre? Nie możesz żyć za mnie, och, i nie możesz umrzeć, prawda?) jest centralnym punktem tego przesłania. Artysta zdaje się sugerować, że nikt inny nie może naprawdę wejść w jego skórę i zrozumieć jego perspektywy, stąd wszelkie porady, nawet te „dobrze znaczące”, są dla niego bezużyteczne, a nawet drażniące.

Początkowe wersy, takie jak „Happy new day - does it matter? Thinning go low, high get fatter. Well I'm flattered”, mogą wyrażać sarkazm wobec powierzchownych życzeń czy ogólnych uwag, które nie mają żadnego znaczenia w obliczu jego wewnętrznego cierpienia. „Thinning go low, high get fatter” może odnosić się do spostrzegania, jak niektórzy ludzie tracą, podczas gdy inni (być może ci powierzchowni, doradzający) zyskują, a jego „Well I'm flattered” jest gorzką odpowiedzią na to, że ktoś w ogóle ośmiela się go "komplementować" takimi nic nieznaczącymi frazesami.

Złość i frustracja narastają w kolejnych linijkach: „Joke... pissboy - ain't he a sight? Don't remember who won the fight. Well I got it right”. Określenie „pissboy” to wyraźne określenie pogardy wobec kogoś, kto próbował go umniejszyć lub z nim konkurować. Sugeruje, że Jerry czuje się zwycięzcą w jakiejś niewidzialnej walce, pomimo zewnętrznych pozorów lub opinii innych. Podkreśla swoją pewność siebie w obliczu krytyki lub niezrozumienia, twierdząc, że to on „got it right”.

Obrazy takie jak „Torn today, sweaty pillow / Hawaii jet plane, sit by window / Where did time go?” malują portret wewnętrznego rozdarcia i bólu. „Sweaty pillow” to symbol bezsennych nocy i osobistych zmagań, podczas gdy „Hawaii jet plane, sit by window” może symbolizować pragnienie ucieczki, oddalenia się od problemów, jednocześnie podkreślając poczucie samotności i zagubienia („sit by window” – obserwowanie świata z dystansu) oraz uciekającego czasu („Where did time go?”). Ten fragment, pełen dezorientacji, silnie współgra z intensywnym i izolującym okresem pisania Degradation Trip.

Refren „How could you know for me what's right? Can't live for me, oh and you can't die, right?” powtarza się kilkukrotnie, wzmacniając uczucie izolacji i niezrozumienia. „I depreciate, you search and I hide... But thanks for trying” to szczególnie wymowna fraza. „I depreciate” (Tracę na wartości, podupadam) sugeruje jego świadomość własnego stanu, być może wynikającego z ciężaru przeżyć, podczas gdy „you search and I hide” ukazuje jego postawę wycofania i niechęci do bycia "naprawianym" przez innych. Wyraża wdzięczność, ale w sposób na wskroś ironiczny, podkreślając bezskuteczność tych prób.

W przedostatniej zwrotce: „I won't forget it, it'll kill us if we let it / And I don't regret it, still burning since we set it”, Cantrell odnosi się do trwałych konsekwencji przeszłych wydarzeń. Można to interpretować jako wspomnienie trudnych decyzji czy traumatycznych doświadczeń, których nie zapomni, i które mogą „zabić”, jeśli pozwoli się im dominować. Jednocześnie deklaracja „I don't regret it, still burning since we set it” sugeruje akceptację tych konsekwencji, a nawet pewien rodzaj dumy z tego, że sam to zapoczątkował, mimo że to nadal w nim „płonie”. To może odnosić się do jego trudnej drogi, podejmowanych wyborów artystycznych lub osobistych, które ukształtowały go jako człowieka.

„Thanks Anyway” to szczere wyznanie artysty, który, zmagając się z demonami przeszłości i teraźniejszości, odrzuca powierzchowne próby wsparcia. To piosenka o samotności w cierpieniu, o niezgodzie na to, by inni dyktowali, co jest dla niego dobre, i o sile, by pomimo wszystko iść własną drogą, nawet jeśli jest ona pełna bólu i niezrozumienia. Odbija ona mroczny, dramatyczny i intensywny nastrój całego albumu Degradation Trip, który jest mocno ciężki i nigdy nie przestaje trzymać w napięciu.