Interpretacja Kiss Goodnight - I Dont Know How But They Found Me

Utwór "Kiss Goodnight" autorstwa I DONT KNOW HOW BUT THEY FOUND ME to chwytliwa, syntezatorowa piosenka miłosna, która stanowi serce debiutanckiego albumu zespołu, „Razzmatazz”, wydanego w 2020 roku. Dallon Weekes, frontman zespołu, ujawnił w wywiadzie, że napisał tę piosenkę o pierwszym spotkaniu ze swoją żoną. Ten osobisty kontekst nadaje tekstowi dodatkową warstwę intymności i autentyczności.

Tekst rozpoczyna się od deklaracji pewnej obojętności: "Now I don't care about anything at all". Jednak to uczucie natychmiast zostaje przerwane, gdy tylko pojawia się obiekt jego uczuć: "But I still stop and stare / Every time that you call". To nagłe przebudzenie z apatii podkreśla, jak bardzo ta jedna osoba wyróżnia się na tle reszty świata. Podmiot liryczny jest świadomy niepewności związanej z nową relacją, przyznając: "I know that girls like you / They don't come with guarantees". Mimo to, jego pragnienie bliskości jest silniejsze niż wszelkie obawy, czego dowodzi prośba: "So if you've got to spend your time / Oh, won't you spend it with me?".

Głównym motywem piosenki, wielokrotnie powracającym w refrenie, jest nadzieja na pocałunek na dobranoc: "I hope we kiss goodnight". Dramatyczne stwierdzenie "It might just end my life" może być interpretowane jako hyperbola młodzieńczego zakochania, gdzie każdy, nawet najmniejszy gest, ma monumentalne znaczenie. Wyraża ono intensywność uczuć, które są tak silne, że budzą zarówno ekscytację, jak i niemal fizyczny strach przed ich siłą lub potencjalnymi konsekwencjami. Powtarzające się "But if you think that it's right, right, right" sugeruje potrzebę potwierdzenia ze strony drugiej osoby, a jednocześnie wzmacnia wewnętrzne przekonanie podmiotu lirycznego o słuszności tego uczucia.

W drugiej zwrotce, propozycja spędzenia nocy ("Should you invite me in / To spend the night on the floor?") jest od razu łagodzona obietnicą bycia dżentelmenem, co podkreśla jego szacunek i ostrożność. Alternatywnie, akceptuje możliwość odrzucenia: "Or you can show me the door". Scena z przyjaciółmi "leaf through the books on your shelf" maluje obraz swobodnej, może nieco intelektualnej atmosfery, w której podmiot liryczny uświadamia sobie, że to właśnie z tą konkretną osobą chce spędzić życie: "Now I don't want to spend my life / With anyone else". To proste, ale głębokie wyznanie staje się punktem zwrotnym w jego emocjach.

W miarę rozwoju utworu, ton staje się coraz bardziej pewny. Zaczyna się od "I hope we kiss goodnight", przechodzi w bardziej bezpośrednie "Why don't we kiss goodnight?", by w końcu osiągnąć stanowcze "Now we can kiss goodnight". Ta ewolucja pokazuje rosnącą pewność siebie i wzajemność, a finalne wersy, "I don't want to spend my life, life / Without your kiss goodnight / Yeah, for the rest of my life, life, life / I need your kiss goodnight", podkreślają długoterminową wizję i fundamentalną potrzebę tej relacji. Pocałunek na dobranoc przestaje być jedynie romantycznym gestem, a staje się symbolem trwałej więzi i niezbędnego elementu jego przyszłości.

Charakterystyczny dla iDKHOW styl new wave z nutką retro, inspirowany latami 80., dodaje piosence marzycielskiej, a zarazem chwytliwej aury. "Kiss Goodnight" bywa określany jako utwór z nostalgicznym klimatem lat 80., który idealnie pasowałby do ścieżki dźwiękowej filmu z balu maturalnego. Zespół, choć znany z tajemniczej otoczki i początkowego zaprzeczania swojemu istnieniu, z biegiem czasu stał się rozpoznawalny dzięki swojemu unikalnemu brzmieniu i osobistym tekstom Weekesa. Dallon Weekes w jednym z wywiadów wspomniał, że czerpie inspiracje z muzyki, której słuchał jako nastolatek, a także z artystów takich jak Elvis Costello czy Sparks. Co ciekawe, jeden z użytkowników Reddita zauważył pewne podobieństwo linii basu w "Kiss Goodnight" do utworu "You Need to Calm Down" Taylor Swift, sugerując, że mogło to być celowe nawiązanie lub nieintencjonalne podobieństwo w użytych syntezatorach. Niezależnie od inspiracji, emocje wokalne Dallona w tym utworze są niezwykle wyraziste, a piosenka jest często chwalona za swoją zdolność do wywoływania silnych uczuć i tworzenia "marzycielskiej, sugestywnej atmosfery". Piosenka jest ceniona przez fanów i często opisywana jako "vibe" oraz jedna z ulubionych z dyskografii zespołu, zwłaszcza podczas występów na żywo, kiedy publiczność rozświetla salę latarkami z telefonów.