Interpretacja From The Gallows - I Dont Know How But They Found Me

Utwór „From The Gallows” autorstwa I Dont Know How But They Found Me (IDKHow), pochodzący z debiutanckiego albumu Razzmatazz z 2020 roku, to mroczna i obsesyjna ballada o toksycznej miłości, która balansuje na granicy oddania i autodestrukcji. Piosenka wyróżnia się jazzowym, melancholijnym brzmieniem i nawiązuje do stylistyki zespołów wokalnych z lat 30. XX wieku, takich jak The Ink Spots.

Już od pierwszych wersów tekst ukazuje złożoną relację, w której obiekt uczuć jest jednocześnie „piękny i zły”, „szyderczy i nikczemny”. Narrator wyraża skrajne oddanie, deklarując, że dla uśmiechu tej osoby jest gotów umrzeć lub się zabić. To dramatyczne wyznanie podkreśla niezdrowy, niemal teatralny charakter tej miłości, gdzie cierpienie i poświęcenie stają się aktem uwielbienia. Tekst eksploruje koncepcję obsesyjnego zaburzenia miłości (Obsessive Love Disorder), gdzie granice racjonalności zacierają się pod wpływem przytłaczającego uczucia.

Centralnym i najbardziej uderzającym obrazem piosenki jest metafora szubienicy. Narrator śpiewa: „Policzę wszystkie twoje zęby” i „Będę huśtał się na szubienicy i machał” oraz „Stamtąd, z pętli... wpłynąłbym na karuzeli do grobu”. Te makabryczne obrazy można interpretować na kilka sposobów. Po pierwsze, mogą symbolizować całkowite poddanie się ukochanej osobie, akceptację śmierci jako ostatecznego aktu oddania. „Liczenie zębów” dodaje elementu groteski i obsesyjnej kontroli, sugerując, że nawet w śmierci narrator pragnie posiąść każdy detal obiektu swojej miłości. Po drugie, karuzela do grobu może odzwierciedlać niekończący się cykl cierpienia i toksycznej relacji, z której nie ma ucieczki, nawet po śmierci. Wyrażenie „Lest you cuttin' me loose” sugeruje lęk przed zapomnieniem lub utratą połączenia, nawet jeśli to połączenie jest śmiertelne.

Dallon Weekes, frontman IDKHow, w wywiadach często wspominał o swoich inspiracjach. Utwór „From The Gallows” był dla niego szczególnie ważny, ponieważ jego demo mocno różniło się od reszty jego twórczości, będąc bardziej zbliżonym do stylistyki barbershop quartet – kolejnego ukłonu w stronę The Ink Spots. Pierwotnie była to jazzowa ballada oparta na harmonii kwartetu fryzjerskiego, którą Dallon celowo dostosował, by stworzyć nowoczesny hołd dla The Ink Spots, jednocześnie dodając do niej odrobinę „dziwności”. Weekes przyznał, że była to jedna z piosenek, której nie mógł się doczekać, by w końcu ją nagrać w ostatecznej wersji, gdyż uważał ją za „underdog song”, która nigdy nie miała swojej szansy, by „stanąć w centrum uwagi”. Instrumentacja utworu, w tym obecność trąbki zagranej przez Alexa Nautha z Foxy Shazam, nadaje mu ten wyjątkowy, retro-jazzowy charakter. Dodatkowo, w piosence pojawia się fragment mówiony (spoken word), który w ostatecznej wersji albumowej został robotycznie zmodulowany, co dodaje jej humorystycznego, a zarazem groteskowego akcentu.

Mimo świadomości zła i okrucieństwa ukochanej osoby ("Lord knows you're beautiful / But you're evil / Fact is / You're downright vicious too"), narrator wciąż wpatruje się w gwiazdy i pragnie być z nią. Ta część tekstu podkreśla irracjonalność obsesji i niemożność uwolnienia się od destrukcyjnego uczucia. Piosenka jest balladą o smutnym oddaniu, która, pomimo swojej mrocznej tematyki, wpisuje się w ogólny, nieco kiczowaty i teatralny ton albumu Razzmatazz, który charakteryzuje się połączeniem nowej fali, synth-popu z lat 70. i 80. oraz rocka.

„From The Gallows” to utwór, który doskonale oddaje estetykę IDKHow – łączy w sobie pozorną lekkość i chwytliwość z głębokimi, często niepokojącymi treściami. To niekonwencjonalna pieśń miłosna, która bada mroczne zakamarki ludzkiej psychiki i obsesyjnego pożądania, oferując słuchaczowi zarówno hipnotyzujące brzmienie, jak i intrygującą narrację.