Piosenka „Civil War” Guns N' Roses to jeden z najbardziej porywających i zaangażowanych politycznie utworów w dorobku zespołu, stanowiący gorzki komentarz do natury wojny i jej konsekwencji. Utwór ten, stworzony przez Axla Rose'a, Slasha i Duffa McKagana, zadebiutował w 1990 roku na kompilacji charytatywnej Nobody's Child: Romanian Angel Appeal, a później stał się otwierającym utworem albumu Use Your Illusion II w 1991 roku. Jest to jedyny utwór na płytach Use Your Illusion, w którym na perkusji zagrał oryginalny perkusista Steven Adler, zwolniony krótko po nagraniu.

Piosenka rozpoczyna się ikonicznym cytatem z filmu „Nieugięty Luke” (ang. Cool Hand Luke): „What we've got here is failure to communicate. Some men you just can't reach...”. Ta kwestia, wypowiedziana przez kapitana (Strothera Martina) więziennego obozu, od razu nadaje ton utworowi, podkreślając fundamentalny konflikt między jednostką a opresyjnym systemem, a także niemożność porozumienia prowadzącą do eskalacji przemocy. Już w pierwszych słowach tekst piosenki, z ust Axl Rose'a, rzuca wyzwanie słuchaczowi, każąc mu „Look at your young men fighting / Look at your women crying / Look at your young men dying / The way they've always done before”. To natychmiastowe zwrócenie uwagi na ludzki koszt konfliktów, na powtarzalność cierpienia, które zdaje się być wpisane w historię ludzkości.

Duff McKagan wspominał w wywiadzie dla Rockline w 1993 roku, że inspiracją do powstania utworu był riff, który zespół często grał podczas prób dźwięku. Axl Rose dopisał do niego pierwsze wersy, a Duff, wspominając udział w marszu pokojowym z matką w wieku czterech lat dla Martina Luthera Kinga, zainspirował linię: „D'you wear a black armband / When they shot the man / Who said "Peace could last forever"”. Ten fragment nawiązuje do zabójstwa Johna F. Kennedy'ego, a także do szerszego kontekstu ruchów na rzecz praw obywatelskich i wojny w Wietnamie, wyrażając poczucie utraty niewinności i cynizm wobec politycznych obietnic. Wers „I went numb when I learned to see / So I never fell for Vietnam” doskonale oddaje stan rozczarowania i niewiary w oficjalne narracje.

Centralnym przesłaniem utworu jest bezkompromisowa krytyka wojny, określanej jako „civil war” (wojna domowa) w szerszym sensie, jako konflikt wewnątrz ludzkości. Powtarzający się refren „I don't need your civil war / It feeds the rich while it buries the poor / Your power hungry sellin' soldiers / In a human grocery store” jest dosadnym potępieniem ekonomicznych aspektów konfliktów zbrojnych. Wojna przedstawiona jest jako brutalny biznes, gdzie życie ludzkie staje się towarem, a biedni są składani w ofierze dla zysku i władzy elit. Określenie „human grocery store” (ludzki sklep spożywczy) jest wyjątkowo mocną metaforą, podkreślającą odczłowieczenie i instrumentalizację żołnierzy. Piosenka zarzuca również liderom politycznym karmienie strachu i kłamstw: „Look at the doubt we've wallowed / Look at the leaders we've followed / Look at the lies we've swallowed”.

W środkowej części utworu pojawia się kolejny znaczący cytat: „WE PRACTICE SELECTIVE ANNIHILATION OF MAYORS AND GOVERNMENT OFFICIALS FOR EXAMPLE TO CREATE A VACUUM THEN WE FILL THAT VACUUM AS POPULAR WAR ADVANCES PEACE IS CLOSER”. Ten fragment pochodzi z wypowiedzi partyzanta z peruwiańskiej maoistowskiej grupy Sendero Luminoso (Świetlisty Szlak) i został podobno znaleziony przez Axla Rose'a w artykule w Chicago Tribune z lipca 1989 roku. Wplecenie tej brutalnej, cynicznej filozofii o strategii terroru i przejmowania władzy, jeszcze bardziej wzmacnia antywojenne przesłanie utworu, ukazując mroczną logikę stojącą za wieloma konfliktami.

Piosenka jest przesiąknięta pesymizmem, podkreślając niemożność przerwania cyklu przemocy: „My hands are tied / The billions shift from side to side / And the wars go on with brainwashed pride”. Mimo to, końcowe pytanie „Whaz so civil 'bout war anyway?” jest zarówno retoryczne, jak i prowokujące do myślenia, kwestionując samą koncepcję "cywilizowanego" prowadzenia wojny. Rose kończy utwór gwiżdżąc fragment amerykańskiej pieśni wojny secesyjnej „When Johnny Comes Marching Home”, co dodatkowo uwydatnia poczucie niekończącego się cyklu wojny i powracających, niezmiennych problemów.

„Civil War” to nie tylko piosenka protestacyjna, ale także muzyczny epos, który pokazał, że Guns N' Roses potrafi stworzyć utwory o głębokim, społecznym i politycznym znaczeniu, wykraczające poza stereotypowe hymny hardrockowe. Jej przesłanie pozostaje równie aktualne dziś, jak w momencie powstania.