Interpretacja You Ain't The First - Guns N' Roses

You Ain't The First to utwór, który wyróżnia się w dyskografii Guns N' Roses, prezentując bardziej stonowane, akustyczne oblicze zespołu, odbiegające od ich typowego, elektrycznego hard rocka. Piosenka, zamieszczona na albumie Use Your Illusion I z 1991 roku, stanowi swoiste wytchnienie po bardziej agresywnych utworach, oferując słuchaczom bluesowo-country'owy klimat. To także jeden z niewielu utworów, gdzie główny wokal przejmuje gitarzysta Izzy Stradlin, wspierany przez Axl Rose'a i Shannon Hoon z Blind Melon. Co ciekawe, Izzy Stradlin jest również jedynym autorem tekstu do tej piosenki.

Tekst utworu to gorzkie pożegnanie z byłą ukochaną, wyraz rozczarowania i ostatecznego odrzucenia. Już w pierwszej zwrotce podmiot liryczny wyraża frustrację z powodu niemożności dotarcia do drugiej osoby: "I tried so hard just to get through to you / But your head's so far / from the realness of truth" (Starałem się tak bardzo dotrzeć do ciebie / Ale twoja głowa jest tak daleko / od realności prawdy). Sugeruje to, że partnerka żyła w iluzji, niezdolna lub niechętna do konfrontacji z rzeczywistością. Pytanie "Was it just a come on in the dark / Wasn't meant to last long" (Czy to była tylko zalotka w ciemności / Nie miało trwać długo) podkreśla poczucie bycia wykorzystanym i świadomość ulotności relacji. Finalne "I think you've worn your welcome honey / I'll just see you along as I sing you this song" (Myślę, że nadużyłaś mojej gościnności, kochanie / Po prostu odprowadzę cię, śpiewając ci tę piosenkę) jest bezpośrednim sygnałem końca i bezceremonialnym wskazaniem drzwi.

Druga zwrotka umacnia poczucie definitywnego zakończenia i pewnej bezwzględności. "Time can pass slowly, / things always change / You day's been numbered / And I've read your last page" (Czas może płynąć powoli, / rzeczy zawsze się zmieniają / Twoje dni są policzone / I przeczytałem twoją ostatnią stronę). Jest to stwierdzenie fatalistyczne, sugerujące, że los partnerki został przypieczętowany, a jej czas w życiu podmiotu lirycznego dobiegł końca. Kluczowe wersy "You was just a temporary lover / Honey you ain't the first / Lots of others came before you woman / Said but you been the worst / Sa' you been the worst" (Byłaś tylko tymczasową kochanką / Kochanie, nie jesteś pierwsza / Wiele innych było przed tobą, kobieto / Ale powiedziałem, że byłaś najgorsza / Powiedziałem, że byłaś najgorsza) stanowią esencję tytułu i przesłania utworu. Podkreślają one nie tylko fakt, że partnerka nie była wyjątkowa, ale wręcz najgorsza spośród wszystkich poprzednich, co jest największą zniewagą i wyrazem głębokiego rozczarowania. Jeden z użytkowników serwisu SongMeanings interpretuje to jako komunikat od faceta, który daje dziewczynie do zrozumienia, że nic dla niego nie znaczy, a ona była tylko tymczasową kochanką.

Zakończenie piosenki jest równie bezlitosne i ostateczne: "So goodbye to you girl / So long, farewell / I can't hear you cryin' / Your jivin's been hell" (Więc żegnaj, dziewczyno / Do widzenia, żegnaj / Nie słyszę twojego płaczu / Twoje oszustwa były piekłem). Podmiot liryczny jest obojętny na ewentualne cierpienie byłej partnerki, widząc w jej zachowaniu jedynie manipulację i fałsz ("jivin's been hell"). Ostatnie wersy "So look for me walkin' / Down your street at night / I'll be in with another / Deep down inside / DEEP DOWN INSIDE" (Więc szukaj mnie, gdy będę szedł / Twoją ulicą w nocy / Będę z inną / Głęboko w środku / GŁĘBOKO W ŚRODKU) to ostateczny cios – zapowiedź, że szybko znajdzie pocieszenie w nowej relacji, a widok ten ma być dla niej dodatkową karą. Podwójne powtórzenie "DEEP DOWN INSIDE" może symbolizować zarówno fizyczną bliskość z nową partnerką, jak i głębokie, wewnętrzne poczucie satysfakcji z zemsty i zamknięcia rozdziału.

Ciekawostką dotyczącą nagrywania utworu jest anegdota opowiedziana przez perkusistę Matta Soruma. Jak sam przyznał w wywiadzie, "You Ain't the First" powstało po bardzo zakrapianym popołudniu, które zespół spędził w klubie go-go. Sorum był tak pijany, że nie był w stanie trzymać rytmu na bębnie basowym, więc to zadanie przejął jego technik. Sam Sorum skupił się na grze na tamburynie, która, choć "nieco chwiejna", okazała się "idealna" do charakteru utworu. Dzięki temu "You Ain't the First" zyskało miano "pijackiej piosenki pirackiej". Slash w wywiadzie z kwietnia 1990 roku wspominał, że w tym utworze użył gitary dobro i zagrał na niej w standardowy sposób, a nie techniką slide, co jest również nietypowe dla jego stylu. Skład nagrywający utwór obejmował Duffa McKagana na basie i gitarze akustycznej, Izzy'ego Stradlina na gitarze akustycznej i głównym wokalu, Axl Rose'a na głównym wokalu, Matta Soruma na perkusji, Shannon Hoona na wokalach, Slasha na gitarze slide oraz Tima Doyle'a na tamburynie, który faktycznie zagrał tę partię zamiast Soruma.

Piosenka ma akustyczny, bluesowy, wręcz country'owy vibe i jest postrzegana jako dowód wszechstronności zespołu. Dominują w niej otwarte akordy G, C i D, typowe dla gatunków folk i country, co nadaje jej relaksujące, nieco melancholijne brzmienie. Solo Slasha, choć subtelne, wykorzystuje skalę pentatoniczną G-dur, z okazjonalnymi wtrąceniami ze skali bluesowej G-dur, co dodaje utworowi szorstkości. Izzy Stradlin miał silniejszą obecność na albumie Use Your Illusion I, wnosząc trzy z najlepszych piosenek, w tym właśnie "You Ain't the First". Piosenka była również regularnym elementem akustycznej części koncertów Guns N' Roses podczas trasy Use Your Illusion Tour w 1993 roku, gdzie zespół występował na scenie z kanapą i stołkami, grając utwory w bardziej kameralnej aranżacji. Spekulowano, że włączenie tego utworu do setlisty w 1993 roku mogło być związane z rozstaniem Axl Rose'a ze Stephanie Seymour i plotkami o jej niewierności, co dawało Axl'owi możliwość wysłania jej wiadomości, że "nie jest pierwsza".

You Ain't The First jest świadectwem zdolności Guns N' Roses do eksplorowania różnych brzmień i gatunków, jednocześnie pozostając wiernym swojej rock'n'rollowej duszy, nawet jeśli jest ona ubrana w bardziej intymną, akustyczną formę. To utwór, który z jednej strony bawi prostotą i spontanicznością nagrania, z drugiej zaś dostarcza ostrej, bezkompromisowej interpretacji rozpadu miłosnego związku, pozostawiając słuchacza z poczuciem ostateczności i chłodnego dystansu wobec zakończonej relacji.