Utwór „Who's the Enemy” autorstwa Grandsona to surowy i prowokacyjny komentarz na temat niesprawiedliwości społecznej i hipokryzji władzy, który odzwierciedla głębokie zaangażowanie artysty w aktywizm polityczny. Jordan Benjamin, znany jako Grandson, jest artystą o wyraźnie lewicowych i antyamerykańskich poglądach, który konsekwentnie wykorzystuje swoją muzykę do szerzenia świadomości i wywoływania zmian społecznych. Jest to widoczne w tym utworze, który pochodzi z jego najnowszego albumu INERTIA, wydanego we wrześniu 2025 roku.
Piosenka zaczyna się serią retorycznych pytań: „Is it the boy throwing rocks after they took everything that he got? (Who's the enemy?) Is it the boy caught or is it the system leaving a little boy shot?”. Te wersy natychmiast przenoszą ciężar odpowiedzialności z jednostki na system – sugerując, że prawdziwym wrogiem nie są ci, którzy reagują na opresję, lecz struktury, które ją tworzą. Grandson celowo zamazuje granice między ofiarą a agresorem, kwestionując oficjalne narracje i podkreślając, że ci, którzy są postrzegani jako przestępcy, często są produktem niesprawiedliwego środowiska.
Refren „Oh, I think I know, I'll sit my ass down when that flag gets flown, 'Cause I know, Yes, I know, You're the enemy, You're the criminal, Not the victim, Unforgivable, unforgivable” to bezkompromisowy akt buntu. Odmowa oddania szacunku fladze symbolizuje odrzucenie państwa i jego wartości, które Grandson uważa za skorumpowane. Bezpośrednie nazwanie „Ty jesteś wrogiem, Ty jesteś przestępcą, nie ofiarą” jest skierowane do tych, którzy zasiadają u władzy, do establishmentu, który jest odpowiedzialny za polityczne i ekonomiczne zepsucie współczesnej Ameryki, co jest centralnym tematem albumu INERTIA.
Kolejne zwrotki kontynuują ten wzorzec kwestionowania, dotykając kwestii rasowych, ekonomicznych i geopolitycznych: „Is it the color of his skin or is it the tax bracket he's in? Is it the immigrant soul or the policy at home that's takin' it's toll?”. Artysta zmusza słuchacza do zastanowienia się, czy problemy wynikają z indywidualnych cech ludzi, czy raczej z dyskryminacyjnych polityk i nierówności strukturalnych. Wersy takie jak „Is it radicalized men or the country that colonized them?” podkreślają długotrwałe konsekwencje kolonializmu i imperializmu, sugerując, że tak zwany „radykalizm” często jest odpowiedzią na historyczną opresję i wyzysk.
W utworze pojawia się również gościnny występ Boba Vylana, brytyjskiego duetu punkowego, który jest znany ze swoich radykalnych poglądów i wsparcia dla palestyńskiej walki o wolność. Ich wkład w piosenkę wzmacnia przekaz, zwłaszcza w sekcji outro: „My brother said they came and carved a line into the land, Packed up the oil, let him figure where he'd stand, The place was left in ruins so some packed up and ran, People of the sun labeled people of the sand”. Ten fragment dobitnie odnosi się do historycznego wyzysku zasobów naturalnych, podziałów terytorialnych i dehumanizacji ludności tubylczej, „ludzi słońca”, których nazwano „ludźmi piasku” – co jest silnym odniesieniem do konfliktów na Bliskim Wschodzie i w innych skolonizowanych regionach. To także wyraźna krytyka militaryzmu i chciwości, co jest rezonowane w linijkach „Dropping bombs and making money”.
Grandson poprzez swoją twórczość, a w szczególności ten utwór, dąży do zbudzenia świadomości i zachęcenia młodych ludzi do działania, co realizuje również poprzez swoją organizację The XX Resistance. Piosenka „Who's the Enemy” to nie tylko krytyka, ale także manifest odporności. Końcowe wersy: „And we arrive on the shore in a cold world, Built off the backs of those from the old world, Still labeled a threat, Homeland driven with debt, But the enemy we faced hasn't killed us yet” podkreślają trwałość walki i niezłomność ducha. Pomimo bycia „nadal oznaczonym jako zagrożenie” i obciążonym długami, opór trwa, a prawdziwy wróg, choć potężny, nie zdołał jeszcze zniszczyć tych, których uciska. To przesłanie nadziei i determinacji, które podsumowuje ideę, że prawdziwą siłą jest wspólny opór wobec systemowej niesprawiedliwości.