Interpretacja Bells of War - Grandson

Utwór „Bells of War” autorstwa Grandsona to intensywny manifest sprzeciwu, zakorzeniony głęboko w charakterystycznym dla artysty połączeniu punkowej energii z politycznie naładowanymi tekstami. Piosenka pochodzi z jego debiutanckiego albumu Death of an Optimist, wydanego 4 grudnia 2020 roku. Krążek ten, jak sam Grandson wyjaśnił, stanowi „krytyczne spojrzenie na obecny stan rzeczy i rok 2020 w ogóle”, będąc jednocześnie „historią genezy i nekrologiem, nawigującym między nadzieją, lękiem a stanem optymizmu w 2020 roku”. W tym kontekście „Bells of War” jawi się jako jeden z kluczowych elementów tej narracji, uosabiający ducha walki i nieustającej determinacji w obliczu opresji.

Tekst utworu rozpoczyna się serią fraz „(All it takes)”, które niczym mantra podkreślają moc pojedynczej jednostki w inicjowaniu zmian. „(All it takes) One man breaking the ranks / (All it takes) Standing in front of the tanks / (All it takes) One soul to disobey orders” to bezpośrednie wezwanie do buntu przeciwko wszelkim formom autorytarnych struktur, czy to wojskowych, czy państwowych. Mówi o odwadze, by wystąpić z szeregu, sprzeciwić się rozkazom i stawić czoła przeważającej sile. Odniesienie do „Great Brit to break borders” może być interpretowane zarówno jako polityczny komentarz dotyczący historycznych lub współczesnych imperiów, jak i metafora przełamywania mentalnych czy społecznych barier. „(All it takes) One song and one voice risen / (All it takes) To write back 'cause history's written” to hołd dla siły sztuki i indywidualnych opowieści, które mają moc przepisywania historii i kwestionowania dominujących narracji. To przypomnienie, że choć historia jest już spisana, zawsze jest miejsce na dodanie własnego głosu i sprostowanie, szczególnie gdy oficjalne wersje pomijają perspektywy uciśnionych. Obraz „the lion isn't wired to hide / She roars with the fire inside” symbolizuje niezachwianą odwagę i wrodzoną siłę, która drzemie w każdym, gotowa, by wybuchnąć ogniem sprzeciwu.

Refren „Bells of war” jest powtarzającym się, hipnotyzującym motywem, który działa jak alarm, ostrzeżenie lub wezwanie do broni. Nie chodzi tu jednak o konwencjonalną wojnę, lecz o metaforyczną walkę o sprawiedliwość i wolność. To dzwony, które biją na alarm, sygnalizując nadejście nieuchronnego konfliktu – konfliktu idei, konfliktu między uciskanymi a ciemiężycielami. Te dzwony wzywają do przebudzenia, mobilizując do działania.

Druga zwrotka kontynuuje i wzmacnia ten apel, używając jeszcze bardziej prowokacyjnych i wizualnych obrazów. „(All it takes) One middle finger, a clenched fist” to symboliczne gesty protestu i niezgody, manifestujące jawną, bezkompromisową postawę. „(All it takes) Don't plug your nose when the stench hits” to wezwanie do konfrontacji z nieprzyjemnymi, często cuchnącymi realiami niesprawiedliwości i korupcji, zamiast ich ignorowania. Zachęta do „Go face what you're afraid of / And go show us what you're made of” to kwintesencja heroicznej postawy, która wymaga przekroczenia własnych lęków i ujawnienia prawdziwej siły charakteru. W świecie, gdzie konformizm dominuje, „(All it takes) One no in a valley of yes / (All it takes) One light in a shadow of death” podkreśla olbrzymie znaczenie pojedynczego sprzeciwu i iskierki nadziei w morzu beznadziei. Kulminacją jest potężne stwierdzenie „(All it takes) Is the power even higher than God / Take a bullet from the firing squad”. To linijka, która mówi o najwyższej formie poświęcenia, o absolutnej wierze w sprawę, która wykracza poza wszelkie ziemskie i duchowe autorytety, wiarze gotowej ponieść najostateczniejszą cenę. Ta „moc wyższa nawet niż Bóg” może symbolizować niezłomną ludzką wolę, siłę zbiorowego ducha czy dążenie do prawdy i sprawiedliwości, które dla Grandsona są nadrzędne.

Jordan Benjamin, czyli Grandson, wielokrotnie podkreślał swoją misję, aby „zjednoczyć miliony ludzi, aby stali się bezkompromisowymi rewolucjonistami”. W wywiadach zaznaczał, że bez względu na to, czy jest się optymistą, czy nie, nie powinno to wpływać na „czynienie dobra i bycie najlepszą osobą, jaką można być w obecnych okolicznościach, dbając o ludzi wokół i próbując uczynić świat lepszym miejscem”. „Bells of War” doskonale oddaje tę filozofię, będąc hymnem dla tych, którzy odmawiają milczenia i bierności. Piosenka, podobnie jak cały album Death of an Optimist, jest refleksją nad nadzieją i lękiem, w której artysta wciela się w dwie postaci – „G” (nadzieja/optymizm) i „X” (cynizm/pesymizm). W kontekście „Bells of War” to „G” zdaje się dominować, mobilizując do działania i odrzucając kapitulację.

Utwór jest więc nie tylko krytyką politycznej i społecznej rzeczywistości, ale przede wszystkim inspirującym wezwaniem do odważnego indywidualnego działania, do stawiania czoła lękom i niegodziwościom. Dzwony wojny Grandsona to nie zapowiedź militarnego konfliktu, lecz echa rewolucji sumienia, która musi się rozpocząć w każdym z nas.