Interpretacja I Feel So Good - Faces

Piosenka "I Feel So Good" w wykonaniu brytyjskiego zespołu Faces to porywająca oda do czystej, nieskrępowanej radości, która wynika z wyczekiwania na powrót ukochanej osoby. Utwór, choć prosty w swojej strukturze lirycznej, doskonale oddaje uniwersalne uczucie szczęścia i ekscytacji. Oryginalnie napisana przez legendarnego bluesmana Big Billa Broonzy'ego i nagrana przez niego po raz pierwszy w 1942 roku, zyskała nowe życie w rock'n'rollowej interpretacji Faces, wydanej na ich albumie Long Player w 1971 roku.

Główny bohater piosenki otrzymuje list – co samo w sobie stanowiło już w tamtych czasach element nostalgiczny – z wiadomością, że jego "baby's coming' home". Ta prosta informacja wywołuje lawinę euforii. Podkreślone w refrenie "Because I feel so good, I feel so good, You know I feel so good" wyraża tę radość w sposób bezpośredni i niemal fizyczny. To powtarzające się zapewnienie, budujące intensywność emocji, staje się mantrą szczęścia.

Kluczowym elementem, który dodaje piosence energii i specyficznego charakteru, jest fraza "Feel like ballin' the jack". To idiomaticzne wyrażenie ma bogate korzenie. Pochodzi z popularnej piosenki i tańca z 1913 roku. W kontekście kolei, "ballin' the jack" oznaczało "jechać z pełną prędkością", gdzie "Jack" było slangowym określeniem na lokomotywę, a "balling" symbolizowało dużą prędkość. W odniesieniu do tańca, wyrażenie to opisywało energiczne, zmysłowe ruchy, pełne wigoru i entuzjazmu. Wplecenie tej frazy w tekst Faces idealnie oddaje uczucie rozsadzającej energii i pragnienia wyrażenia radości poprzez ruch, taniec, i po prostu, "puszczenie się w tango" z życiem. To nie tylko stwierdzenie dobrego samopoczucia, ale zapowiedź hucznych obchodów, beztroskiej zabawy i całkowitego oddania się chwili.

W drugim wersie narrator udaje się na stację, aby osobiście powitać ukochaną. "I drove into town to that old station, Just to meet her old train" – ten obraz dodaje realizmu i podkreśla jego zaangażowanie. Nadzieja, że "she won't fail" (nie zawiedzie, czyli rzeczywiście przyjedzie), wprowadza subtelny element niepewności, który jednak szybko zostaje zagłuszony przez wszechobecne, powracające "I feel so good". To oczekiwanie, mimo lekkiej obawy, tylko potęguje późniejszą radość.

Najbardziej uderzającym porównaniem w piosence jest linia "Feel just like I just got out of jail". To niezwykle sugestywny obraz wolności i wyzwolenia. Porównując powrót ukochanej osoby do wyjścia z więzienia, piosenka podkreśla, jak bardzo protagonista czuł się ograniczony lub nieszczęśliwy podczas jej nieobecności. Powrót miłości przynosi ulgę, swobodę i poczucie, że świat znów nabiera barw. Ucieczka z "więzienia" samotności czy tęsknoty jest potęgowana przez "Way off behind the hills", co sugeruje ucieczkę od wszelkich problemów i ograniczeń, w stronę idyllicznej krainy szczęścia.

Wersja Faces, z Rodem Stewartem na wokalu, Ronem Woodem na gitarze (w tym na gitarze slide i pedal steel), Ronniem Lane'em na basie, Ianem McLaganem na fortepianie i organach oraz Kenneyem Jonesem na perkusji, tchnęła w ten bluesowy standard rockową żywiołowość. Ich wykonanie jest przesiąknięte beztroskim, imprezowym duchem, charakterystycznym dla zespołu, który w swoich najlepszych latach słynął z energetycznych występów na żywo. Instrumentalny bridge i improwizowane ad-libs pod koniec utworu wzmacniają wrażenie spontanicznej celebracji, która nie potrzebuje skomplikowanych słów, by wyrazić swoje emocje. To hymn na cześć prostego, ludzkiego szczęścia, które odnajdujemy w powrocie bliskiej osoby, w tańcu i w poczuciu absolutnej wolności.