Interpretacja Człowieczeństwo - Exmisja

Piosenka „Człowieczeństwo” zespołu Exmisja to niezwykle głęboka i introspektywna refleksja nad esencją ludzkiej natury, fundamentalnym składnikiem naszej tożsamości. Zespół Exmisja, wywodzący się ze środowiska gliwickich skłotersów i ruchu wolnościowego, co warto podkreślić, powstał w 2000 roku na squacie Krzyk. Ich muzyka to dynamiczna mieszanka punka, hardcore’u, d-beatu, neo-crustu, screamo, emo, post-hardcore’u i noise’u, w której ogromną rolę odgrywają teksty – często zaangażowane społecznie i politycznie. W kontekście twórczości formacji, której sama nazwa, „Exmisja”, nawiązuje do usuwania, przesiedlania czy wykluczania, utwór o tak afirmatywnym tytule jak „Człowieczeństwo” nabiera szczególnego znaczenia. Można by go potraktować jako manifest wewnętrznej siły i wartości, która jest niezbywalna, nawet w obliczu zewnętrznych nacisków i prób wyparcia.

Tekst utworu jest krótki, ale niezwykle treściwy, wręcz mantryczny w swoim przekazie. Rozpoczyna się stwierdzeniem: „To coś co Ci powie serce i rozum, co masz w sobie, z czym się rodzisz i umierasz”. Ten fragment od razu wskazuje na uniwersalność i wrodzony charakter człowieczeństwa. Jest to esencja, która towarzyszy nam od narodzin do śmierci, niezależna od warunków zewnętrznych czy społecznych ról. Nie jest to cecha nabyta, lecz integralna część naszego bytu, łącząca w sobie zarówno aspekty emocjonalne („serce”), jak i racjonalne („rozum”). Podkreśla to holistyczne podejście do ludzkiej natury – jesteśmy całością, a nasze człowieczeństwo przejawia się na wielu poziomach.

Kolejne wersy, „Musisz to tylko rozbudzić, wydobyć na zewnątrz / Pielęgnować jak ziarno, które rośnie i staje się silne”, wprowadzają ideę odpowiedzialności. Choć człowieczeństwo jest w nas wrodzone, nie jest pasywnym stanem. Wymaga aktywnego działania, świadomej pracy nad sobą. Metafora „pielęgnowania jak ziarno” jest niezwykle sugestywna – sugeruje, że nasza wewnętrzna wartość ma potencjał wzrostu i rozwoju. Jeśli zaniedbamy to „ziarno”, może ono nie wydać owoców, pozostając w uśpieniu. Z drugiej strony, staranna troska i świadome działanie mogą sprawić, że nasza ludzka istota rozkwitnie, stając się „silna” i odporna. To wezwanie do samorozwoju i autentyczności, do odkrywania i umacniania tego, co w nas najlepsze.

Dalsza część tekstu wzmacnia ten przekaz: „Wiedz, że nosisz w sobie coś, co stanowi o istocie, coś co sprawia, że żyjesz”. To przypomnienie o wewnętrznej wartości, o fundamentalnym znaczeniu naszego człowieczeństwa dla samego faktu istnienia. Jest to coś więcej niż suma naszych funkcji życiowych; to rdzeń naszej bycia, czynnik definiujący nas jako istoty ludzkie. W kontekście filozofii egzystencjalnej można by to interpretować jako podkreślenie naszej podmiotowości i wewnętrznej godności, niezależnej od zewnętrznych ocen czy osiągnięć.

Zwieńczeniem utworu jest wers: „Nie powiem ci jak masz żyć ale wiedz, że masz to coś z czym się rodzisz i umierasz, masz to w sobie / Nasze własne człowieczeństwo”. Jest to kluczowy element, w którym autorzy, co charakterystyczne dla punkowej etyki DIY i wolnościowego ducha zespołu Exmisja, odmawiają narzucania konkretnych dróg życiowych. Zamiast tego oferują coś znacznie cenniejszego – świadomość istnienia wewnętrznego kompasu, wrodzonego poczucia człowieczeństwa. To przekonanie, że każdy z nas posiada niezbędne zasoby do nawigowania przez życie. Ostatnie zdanie, „Nasze własne człowieczeństwo”, podkreśla osobisty i indywidualny charakter tej esencji, jednocześnie łącząc ją z szerszym, wspólnym doświadczeniem ludzkim. To przesłanie o autonomii i samostanowieniu, które rezonuje z ideami niezależności i nonkonformizmu, tak ważnymi dla punka i ruchów wolnościowych.

Podsumowując, „Człowieczeństwo” Exmisji to nie tylko refleksja, ale i wezwanie do przebudzenia i kultywowania naszej wewnętrznej wartości. W świecie, w którym łatwo o zagubienie i alienację, zwłaszcza w obliczu systemowego wykluczenia, o czym świadczy sama nazwa zespołu, ten tekst stanowi przypomnienie o niezbywalnej godności i sile, która tkwi w każdym z nas. To utwór o poszukiwaniu i wzmacnianiu własnej tożsamości, o sile, która płynie z wnętrza, a nie z narzucanych z zewnątrz norm czy oczekiwań. Jest to esencja, która jest z nami od początku do końca, wymagająca jedynie naszej uwagi i pielęgnacji, by w pełni rozkwitnąć i prowadzić nas przez życie.