Interpretacja Drzewko 2 - Enen

Tekst piosenki "Drzewko 2" autorstwa Enena stanowi głęboką refleksję nad ludzkimi zmaganiami z rozczarowaniem, samotnością i poszukiwaniem sensu w trudnej rzeczywistości. Utwór ten jest kontynuacją popularnego kawałka "Drzewko", wydanego trzy lata wcześniej, co sam artysta zaznaczył przy premierze "Drzewka 2", podkreślając tym samym rozwój myśli i emocji zawartych w jego twórczości. Enen osobiście zajął się miksem, masteringiem oraz grafiką do tego utworu, co świadczy o jego pełnym zaangażowaniu w projekt i chęci zachowania spójnej wizji artystycznej.

Początek utworu wprowadza nas w melancholijny nastrój, gdzie "pada deszcz" i podmiot liryczny "patrzę za okno", uciekając myślami, które "mokną" w jego głowie. To obraz wewnętrznego zagubienia i przemyśleń, które są trudne i bolesne. Następuje tu bezpośrednie odniesienie do rozczarowania przeplatanego samotnością – uczuć, które wydają się być centralnym punktem doświadczeń podmiotu. Jednak nawet w tej ciemności pojawia się nadzieja, symbolizowana przez "purpurowe chmury, wciąż oświetlające mi drogę". To sygnał, że mimo trudności, istnieje jakaś wewnętrzna siła lub cel, który prowadzi go naprzód. Kluczowym elementem radzenia sobie z tymi trudnościami jest pasja, którą nazywa "lekarstwem na to co niedobre" i która "leczy wszystko to co jest w mojej głowie". Można interpretować, że dla Enena, podobnie jak dla wielu artystów, tworzenie muzyki jest formą autoterapii, sposobem na przetworzenie negatywnych emocji i znalezienie wewnętrznego spokoju. Równie ważne jest tu zrzucenie ciężaru opinii innych: "Nauczyłem się nie myśleć o tym co kto powie", co wskazuje na proces dojrzewania i budowania odporności psychicznej.

Refren, powtarzany w piosence, jest centralną metaforą nadziei i kreacji: "Drzewko zasadzę, obok wyrośnie kwiat, Opowiem ci bajkę, może uwierzysz w nią sam". "Drzewko" i "kwiat" symbolizują tutaj nowe początki, wzrost, rozwój i piękno, które można stworzyć nawet w niesprzyjających warunkach. Jest to akt optymizmu i wiary w przyszłość, wbrew doświadczeniom. Opowiadanie "bajki" to nie tylko dzielenie się historią, ale też próba przekazania nadziei innym, zainspirowania ich do wiary w lepsze jutro, w możliwość stworzenia własnej, pozytywnej narracji życia. W kontekście pierwszej części utworu "Drzewko", gdzie również pojawia się ten refren, widać spójność wizji artysty – ten akt "sadzenia drzewka" jest niezmiennym dążeniem do tworzenia dobra i nadziei.

Druga zwrotka pogłębia temat rozczarowań, tym razem w odniesieniu do ogólnego doświadczenia życiowego: "W życiu tak jest, że rozczarowuje nas często". Tekst porusza społeczne poczucie niesprawiedliwości i frustracji, gdzie ludzie "co drugi wieczorem wyklina w niebo" z powodu trudności. Podmiot liryczny kwestionuje popularne powiedzenie "każdy kowal swego losu", wskazując na paradoks, że "Ile osób się tak stara, a nie ma nic z tego". To bolesne pytanie o sens wysiłku, kiedy rezultaty nie nadchodzą, a cierpienie ("Ile jeszcze nienawiści, ile jeszcze ran") wydaje się nie mieć końca. Wyraża głęboką tęsknotę za "dobrym vibe'em" i pragnienie ucieczki od przytłaczającej rzeczywistości, "z myślami polecę w poszukiwaniu gwiazd".

W tej części utworu pojawia się także motyw muzyki jako wewnętrznego azylu: "W mojej duszy, ciągle gra melodia". To potwierdzenie, że pasja jest nieustannym źródłem pocieszenia. Obrazy "Ciemne lasy, to jest to co los dał" oraz "Drzew spojrzenia, bo tak się czuję pośród ludzi" to potężne metafory alienacji i poczucia osamotnienia w tłumie. Las, który mógłby być miejscem spokoju, staje się symbolem ciężaru losu, a spojrzenia drzew odzwierciedlają poczucie bycia obserwowanym i niezrozumianym przez innych, co potęguje samotność. Ostateczne pytanie "Powiedz jak mam się z koszmaru obudzić" jest wołaniem o ratunek, o wyjście z udręki, która zdaje się być codziennym stanem. Mimo tego głębokiego smutku, utwór kończy się ponownym powtórzeniem refrenu, trzykrotnie, niczym mantra. To wzmocnienie przesłania nadziei – pomimo wszelkich przeciwności i cierpienia, podmiot liryczny nie przestaje wierzyć w możliwość stworzenia czegoś pięknego, opowiedzenia historii, która może zainspirować do wiary w lepszy świat, zarówno siebie, jak i słuchaczy. To swoiste światełko w tunelu, nieustanne dążenie do wewnętrznego pokoju i tworzenia dobra, co dla Enena zdaje się być zarówno celem, jak i metodą przetrwania.