Utwór "Prawo do bycia idiotą" Dezertera, pochodzący z trzynastego studyjnego albumu o tym samym tytule, wydanego w 2010 roku nakładem Mystic Production, to przenikliwy komentarz do współczesnej rzeczywistości, zręcznie wpisujący się w buntowniczy etos zespołu. Dezerter, grający punk rocka od ponad ćwierć wieku, zawsze stawiał na mocne tekstowo utwory, a "Prawo do bycia idiotą" nie jest wyjątkiem. Album zdobył Nagrodę Muzyczną Fryderyk w kategorii rock, co świadczy o jego znaczeniu i docenieniu przez branżę.

Tekst piosenki rozpoczyna się od serii stwierdzeń rozpoczynających się od frazy "Może wystarczy narzekania", które wyliczają wszechobecne problemy społeczne i polityczne. Mowa tu o bezmyślnej konsumpcji i niekończących się zakupach, hipokryzji narodowych katolików szukających wszędzie spisku i modlących się o własne zwycięstwo, a także o globalizacji i korporacjach, które "zabijają indywidualność". Zespół punktuje również wszechobecną kontrolę, symbolizowaną przez "PIN-y, NIP-y i PESEL-e", oraz istnienie "tajnej policji skarbowej" i "anonimowych donosicieli". Dalej pojawia się krytyka degradacji środowiska, wojny prowadzonej "w imię ropy", gdzie giną niewinne osoby, a jedynym beneficjentem jest przemysł zbrojeniowy. Ten fragment ukazuje głębokie poczucie frustracji i bezradności wobec systemowych problemów, które zdają się dominować nad jednostką.

Refren utworu, powtarzany dwukrotnie, stanowi klucz do interpretacji całego przesłania: "Mamy wolność słowa / i wolność bycia sobą / Mamy prawo wyboru / i prawo do bycia idiotą". To przewrotne stwierdzenie, które zespół, ustami Krzysztofa Grabowskiego (autora tekstów), określa jako "jedno z nigdzie niezapisanych praw, z którego nasi obywatele tak chętnie korzystają". W wywiadzie dla serwisu Wywiadowcy.pl, Grabowski, zapytany o tytuł, stwierdza, że jest to jego przekora. Dla Dezertera, jako jednego z "sztandarowych rebeliantów polskiego rocka", bycie "idiotą" w tym kontekście oznacza rezygnację z krytycznego myślenia, bierne poddanie się wszechobecnej propagandzie i konsumpcjonizmowi. Tytuł nawiązuje być może również do popularnej serii reklam "nie dla idiotów", które sugerowały, że bycie mądrym wiąże się z kupowaniem drogo i dużo, nawet ponad miarę potrzeb.

Ostatnie zwrotki wprowadzają element sarkazmu i autoironii, pytając: "Może to wszystko jest bzdurą / a życie wygląda inaczej / może rządy są uczciwe / i nie ma ukrytych znaczeń". To prowokacyjne pytanie, zmuszające słuchacza do refleksji nad własną postawą i przyjęciem łatwej drogi: "Może to, co chcą Ci sprzedać / powinieneś od nich kupić / nie zadawać trudnych pytań / i po prostu ich polubić". Jest to wyraźna krytyka konformizmu i rezygnacji z indywidualnego myślenia na rzecz podążania za narzuconymi schematami.

Krzysztof Grabowski w wywiadach podkreślał, że uważa się za normalnego, żyjąc "pośród świrów", mając na myśli tych, którzy ulegają powszechnej nienormalności. Dla niego mówienie prawdy, nierobienie krzywdy i interesowanie się środowiskiem to rzeczy podstawowe, które jednak pozostają w totalnej opozycji do otaczającej rzeczywistości. "Prawo do bycia idiotą" jest zatem swoistym zaproszeniem "bezmyślnych do refleksji, a myślących do zabawy", jak sami członkowie zespołu komentują swoją płytę. Jest to apel o obudzenie się z letargu, odrzucenie łatwych odpowiedzi i ponowne podjęcie krytycznej analizy świata, nawet jeśli społeczeństwo woli korzystać z prawa do bycia idiotą. To również potwierdzenie, że po tylu latach działalności Dezerter niezmiennie utrzymuje wysoki poziom tekstowy i muzyczny, pozostając ewenementem na polskiej scenie muzycznej.