Utwór „Mój przyjaciel, Grubas” autorstwa Gimpsona, z gościnnym udziałem Kolegi Ignacego, stanowi dowcipne, a zarazem refleksyjne spojrzenie na dynamiczną naturę przyjaźni w obliczu zmian życiowych, szczególnie tych dotyczących stylu życia i zdrowia. Piosenka, która zyskała popularność wśród fanów, wprowadza słuchacza w świat dwóch przyjaciół, których relacja opiera się na wspólnym zamiłowaniu do hedonistycznych przyjemności, głównie jedzenia i picia. Jest to swego rodzaju satyra na współczesne nawyki żywieniowe i trudności związane z ich porzuceniem.

Pierwsze zwrotki, śpiewane przez Gimpsona, a następnie Kolegę Ignacego, malują obraz beztroskiego życia, gdzie dni upływają na „wpierdzielaniu kurczaków na ostro”, zajadaniu „wielkiego Halloumi” czy „longera”. Przyjaciele wspólnie celebrują „biby co niedziela”, urozmaicone „pizzą, wódą i relaksem”. Tekst piosenki z humorem podkreśla wzajemne zachęcanie do kolejnych kulinarnych grzeszków, gdzie odmowa jedzenia jest sprzeczna z „zasadą” życia. Padają słowa takie jak „Mordo, dawaj teraz na kebaba”, co doskonale oddaje lekceważące podejście do konsekwencji takiego stylu życia, przy jednoczesnym poczuciu wspólnoty: „może mamy trochę brzucha, lecz kim bym był gdybym serca się nie słuchał”. To podkreśla, jak głęboko zakorzenione są te nawyki w ich przyjaźni i tożsamości.

Punktem zwrotnym w narracji jest moment, gdy jeden z przyjaciół, określany jako Tomek w dalszej części utworu, podejmuje decyzję o zmianie i „znalazł się na diecie”. Refren w bardzo bezpośredni sposób oddaje to zderzenie światów: „Pizza pepperoni, każdy ją zje, Ode mnie mój przyjacielu odwróciłeś się, Siłownia i rower – to jest właśnie to, Tłuszcze nasycone to największe zło”. Jest to deklaracja odejścia od starych, wspólnych rytuałów, co dla drugiej strony jest wręcz aktem zdrady wobec ich dotychczasowego stylu życia i wspólnych przyjemności. Refren staje się mantrą nowego podejścia, jednocześnie wyrażając żal za utraconą swobodą obżarstwa.

Dalsze zwrotki piosenki to dynamiczny dialog między Tomkiem, który z mozołem próbuje trzymać się diety i ćwiczeń, a głosem pokusy, uosabianym przez przyjaciela (lub wewnętrzną walkę Tomka), który nieustannie namawia go do powrotu do starych nawyków. Tomek wymienia szereg wyrzeczeń: „Nie ja już nie mogę, brzuch mój prawie pęka”, „Pizza już nie dla mnie, biegam na steperze”, „tylko zdrowe białka”. W odpowiedzi słyszymy sugestie, aby „odłożyć te kieliszki”, że „lazania gotowa”, albo nieśmiertelne „Dawaj na kebaba!”. Ta partia tekstu jest pełna groteskowych, humorystycznych scen i dialogów, które doskonale ilustrują trudność w walce z nałogiem jedzenia i picia. Kolega Ignacy, w swoich partiach, często występuje jako ten, który z komicznym uporem próbuje zepchnąć Tomka z obranej ścieżki zdrowia, sugerując „browarów kratę” czy „hot-doga”. Padają również zabawne, a zarazem nieco uszczypliwe riposty, które podkreślają narastające napięcie i irytację spowodowaną zmianami w życiu przyjaciela.

Utwór „Mój przyjaciel, Grubas” został wydany przez Gimpsona, czyli Tomasza Działowego, który jest znanym polskim youtuberem i twórcą muzyki. Jest to jeden z kilku utworów w jego twórczości poruszających temat "Grubasa" i jego przemiany, czego dowodem są także kolejne piosenki takie jak "Mój Przyjaciel, Grubas 2" i "Mój Przyjaciel, Biegacz", często z udziałem Kolegi Ignacego. Te kolejne części kontynuują narrację o ewolucji bohatera, jego zmaganiach z dietą i ćwiczeniami, co świadczy o tym, że temat zdrowego trybu życia w kontraście do kulinarnych uciech rezonował zarówno z artystami, jak i z publicznością. Piosenki te są często postrzegane jako część większej, humorystycznej sagi, która w lekki sposób porusza istotne kwestie związane ze zmianą stylu życia i wpływem na relacje międzyludzkie.

Podsumowując, „Mój przyjaciel, Grubas” to trafna, choć mocno humorystyczna, interpretacja wyzwań związanych ze zmianą nawyków i tego, jak wpływa ona na przyjaźń. Piosenka nie tylko bawi, ale też subtelnie zmusza do refleksji nad tym, co tak naprawdę łączy ludzi – czy są to wspólne przyjemności, czy może coś głębszego, co potrafi przetrwać nawet najbardziej radykalne życiowe rewolucje. Jest to historia o walce z własnymi słabościami, presją otoczenia i o tym, jak trudno jest zerwać z tym, co choć niezdrowe, to jednak wspólnie celebrowane i przyjemne.