BoA, jedna z najbardziej wpływowych artystek w historii koreańskiego popu, często eksplorowała w swojej twórczości szeroki wachlarz emocji, a utwór „Endless Sorrow” (남겨진 슬픔, Namgyeojin Seulpeum, co dosłownie oznacza „Pozostały smutek”) jest tego doskonałym przykładem. Ta poruszająca ballada, choć nie była głównym singlem, zyskała uznanie fanów i krytyków, stając się jednym z głębszych punktów w dyskografii BoA. Piosenka została wydana w 2003 roku na jej trzecim koreańskim albumie, Atlantis Princess, i wyróżnia się na tle bardziej tanecznych i dynamicznych utworów, z których artystka była znana. Album Atlantis Princess był ważnym momentem w karierze BoA, umacniając jej pozycję jako „Gwiazdy Azji” i prezentując jej wszechstronność wokalną.

Tekst „Endless Sorrow” to poruszająca opowieść o samopoświęceniu w miłości i cichej, głębokiej rozpaczy związanej z koniecznością rozstania. Narratorka utworu staje przed bolesną decyzją o odejściu, ale nie z powodu braku uczuć, lecz właśnie z ich nadmiaru. W pierwszej zwrotce jej serce ściska się na słowa ukochanego, który ma coś do powiedzenia, a ona zastanawia się, czy on jest świadomy jej wewnętrznego stanu. Natychmiast jednak przyjmuje na siebie ciężar emocjonalny, mówiąc: „Nie musisz mi przepraszać. Nie płacz z powodu nowej miłości”. To zdanie od razu ustawia ton — narratorka stawia uczucia ukochanego ponad własne, próbując go pocieszyć i zwolnić z poczucia winy, nawet jeśli oznacza to pogrążenie się w samotnym smutku.

Refren jest kluczowy dla zrozumienia tej paradoksalnej miłości: „W porządku, teraz ja odejdę. Nawet z pozostałym smutkiem, nie pozwolimy sobie na żal. Ale powodem, dla którego muszę cię opuścić, jest to, że cię kocham. Proszę, nie zapominaj o tym”. Tutaj BoA śpiewa o decyzji podjętej w imię miłości. Odejście nie jest aktem odrzucenia, lecz najwyższą formą troski, mającą na celu ochronę drugiej osoby przed dalszym bólem lub trudnymi wyborami. To niezwykle wzruszający motyw, w którym miłość, zamiast łączyć, paradoksalnie prowadzi do separacji dla większego dobra ukochanego. Prośba „Proszę, nie zapominaj o tym” jest subtelnym, ale mocnym pragnieniem, aby to poświęcenie nie poszło na marne i aby jej prawdziwe intencje pozostały w pamięci.

W drugiej zwrotce pojawia się motyw ukrywanych uczuć: „Ponieważ jesteś cenniejszy, moje serce, które próbowałam ukryć. Nie zrozum tego źle”. Narratorka ujawnia, że jej emocje były głębsze i bardziej skomplikowane, niż mogło się wydawać. Ukrywała swój ból i poświęcenie, aby chronić ukochanego. Wyraża obawę przed niezrozumieniem, chcąc, aby jej motywy były jasne — to miłość, a nie obojętność czy uraza, kieruje jej działaniami. Następnie dodaje: „Teraz, kiedy minie czas, wraz z naszymi wspomnieniami, to rana, którą trzeba pogrzebać”. To stwierdzenie świadczy o świadomości konieczności pogodzenia się z przeszłością i ukrycia blizn, które pozostaną. Sugeruje długotrwały proces leczenia, który wymaga zarówno czasu, jak i wewnętrznej siły, aby zamknąć bolesny rozdział, zachowując jednocześnie cenne wspomnienia.

Mostek utworu, „Mimo że cię opuszczam, ty wciąż zawsze jesteś we mnie”, doskonale podsumowuje centralny motyw utworu. Jest to potwierdzenie, że fizyczne rozstanie nie oznacza końca uczuć. Ukochany pozostaje integralną częścią wewnętrznego świata narratorki, co podkreśla głębię i trwałość jej miłości, mimo że musi żyć z ciężarem „niekończącego się smutku”. Tytuł „Endless Sorrow” idealnie odzwierciedla ten stan — ból jest wieczny, ponieważ miłość, która go wywołała, również jest wieczna. Jest to hołd dla miłości, która jest tak wszechogarniająca, że pozwala na rezygnację z własnego szczęścia, aby zapewnić je innym, pozostawiając za sobą jedynie niezmierzoną pustkę.

Chociaż BoA w wywiadach często mówi o procesie twórczym i znaczeniu swoich utworów, szczególnie tych promujących albumy, nie ma wielu bezpośrednich komentarzy artystki na temat „Endless Sorrow” w kontekście jej osobistych doświadczeń. Jednak sam utwór wpisuje się w szerszy trend w muzyce k-popowej, gdzie ballady o rozstaniu i złamanym sercu są często metaforą dla uniwersalnych ludzkich emocji, które rezonują z publicznością. Sukces Atlantis Princess i różnorodność utworów na nim, w tym tak głębokie ballady jak „Endless Sorrow”, pokazały zdolność BoA do wyrażania szerokiego spektrum uczuć, daleko wykraczającego poza jej wizerunek „królowej tańca”. To właśnie dzięki takim piosenkom, artystka udowodniła, że jest nie tylko wykonawczynią o silnym głosie i charyzmie, ale także mistrzynią w interpretacji emocjonalnie złożonych narracji, które poruszają serca słuchaczy na całym świecie.