Interpretacja Luz-blues, w niebie same dziury - Daria Zawiałow

Daria Zawiałow wydała utwór "Luz-blues, w niebie same dziury" w ramach swojego albumu "Dziewczyna Pop", który ukazał się 20 października 2023 roku. Co ciekawe, piosenka ta jest coverem utworu Urszuli z 1983 roku, co stanowi fascynujący element w kontekście albumu Darii, który często nawiązuje do inspiracji latami 90. i amerykańską popkulturą. Wersja Darii Zawiałow pojawiła się także w serialu Netflix "Gang Zielonej Rękawiczki".

Tekst utworu "Luz-blues, w niebie same dziury" to głęboka, emocjonalna opowieść o szukaniu schronienia i intymności w obliczu chaosu i rozpaczy otaczającego świata. Początkowe wersy "Gdy świat w kawałki na twych oczach rozpadł się / Gdy nie ma już ucieczki nawet w tępy sen / Gdy każdy dzień wyszczerza zęby jak zły pies" malują obraz wszechogarniającej beznadziei, w której nie ma ucieczki ani w rzeczywistości, ani w podświadomości. To poczucie zagrożenia i braku bezpieczeństwa jest potęgowane przez personifikację dnia jako "złego psa", który nieustannie atakuje.

W tym ponurym krajobrazie pojawia się jednak nadzieja, wskazana słowami: "Jest jedna rzecz, którą w szaleństwie warto mieć". Tą rzeczą okazuje się być tytułowy "Luz-blues" – koncept, który zdaje się być autorską konstrukcją Darii Zawiałow lub reinterpretacją pierwotnego tytułu Urszuli, łączącą luz, czyli swobodę i dystans, z melancholią i nostalgią bluesa. Fraza "w niebie same dziury" podkreśla upadek wszelkich ideałów i systemów wartości, sugerując, że nawet w sferze boskiej czy transcendentnej panuje niedoskonałość i pustka. W takim świecie jedynym prawdziwym azylem staje się ludzka bliskość.

Refren wielokrotnie powtarza: "Luz-blues, skóra lgnie do skóry", co jest jednoznacznym odniesieniem do fizycznej i emocjonalnej intymności. To w ludzkim dotyku, w cielesnym zbliżeniu, odnajduje się jedyne prawdziwe ciepło i ukojenie. Linia "Kaloryfer parzy, dziś przestali grzać" (w przypadku Darii Zawiałow, w oryginale Urszuli było "dziś zaczęli grzać"), jest niezwykle symboliczna. W kontekście wersji Darii, gdzie "przestali grzać", może oznaczać, że otoczenie staje się coraz bardziej zimne, surowe i pozbawione komfortu, a palący kaloryfer jest tylko iluzją ciepła lub jego ironicznym symbolem, podczas gdy prawdziwe ciepło musi pochodzić z innej, bardziej pierwotnej źródła – od drugiego człowieka. Ta interpretacja jest spójna z ogólnym klimatem albumu Dziewczyna Pop, który czerpie inspiracje z lat 90. i grungowego brzmienia, nierzadko pełnego melancholii i buntu.

Dalsze wersy, takie jak "Może do piekła pójdę i nie dla mnie raj? / Choćbym przemycać miała, wezmę ciebie tam", ukazują niezwykłą siłę i poświęcenie płynące z tej relacji. Jest to deklaracja bezwarunkowej miłości i oddania, która przekracza granice ziemskiego bytu i gotowa jest zmierzyć się nawet z potępieniem, byle tylko zachować bliskość z ukochaną osobą. Intymność staje się tu swego rodzaju transcendencją w świecie, gdzie niebo jest "dziurawe".

W części utworu "Głowa pęka ci w szwach / Maska wrosła w twoją twarz" artystka odnosi się do wewnętrznego cierpienia i konieczności ciągłego udawania w społeczeństwie. Propozycja "Zaufaj mi / Wielką czułość ci dam / Bilet aż do nieba bram / Zafunduję ci" to obietnica wybawienia od tego ciężaru, zaproszenie do przestrzeni, gdzie można zdjąć maskę i być sobą. To "bilet do nieba" nie jest tradycyjnym rajem, lecz stanem absolutnej akceptacji i bezpieczeństwa, który zapewnia druga osoba.

Apel "Ty nie musisz już kląć / Walczyć, kłamać lub się giąć / Oto twój schron / Bliżej chodź, bliżej bądź / Przestań pytać mnie o koszt / Zacznij ze mną lot" jest kulminacją tej propozycji. Podkreśla, że w tej relacji nie ma miejsca na kompromisy, udawanie czy walkę. Jest to bezinteresowne schronienie, dające ukojenie i wolność. Cały utwór Darii Zawiałow jest zatem hymnem na cześć intymności i miłości jako ostatecznej formy ucieczki i ratunku w zdesperowanym, pękającym świecie, gdzie jedyne prawdziwe ciepło i sens odnajduje się w bliskości drugiego człowieka. Tekst, choć pełen smutku i melancholii, niesie również silne przesłanie nadziei na odnalezienie ukojenia w autentycznej, głębokiej relacji. Daria Zawiałow w wielu wywiadach podkreśla, że na płycie Dziewczyna Pop starała się pisać o swoich osobistych doświadczeniach i przemyśleniach, bardziej wprost, co nadaje tej interpretacji dodatkowej warstwy autentyczności.