Utwór "Zaprzepaszczone siły wielkiej armii świętych znaków" zespołu Coma to złożona, wielowymiarowa kompozycja, która stanowi tytułowy utwór i najdłuższy na drugim studyjnym albumie grupy, wydanym 29 maja 2006 roku. Płyta ta, tak jak sam utwór, szybko zdobyła uznanie, osiągając status złotej płyty i zajmując 1. miejsce na liście OLiS w Polsce. Tekst piosenki, napisany przez Piotra Roguckiego, jest głęboką refleksją nad rozczarowaniem, utratą wiary i wewnętrznym konfliktem, charakterystycznym dla twórczości Comy, która często porusza tematy egzystencjalne i społeczne.

Początkowe wersy "Nikt jeszcze nie wie czy / Stare słońce zarysuje nowy dzień" wprowadzają atmosferę niepewności i lęku przed tym, co nieuchronnie nadejdzie. Podmiot liryczny budzi się w świecie pełnym niepokojących sygnałów – "Blaszany huk próbuje dostać się / Przez szyby, w miękki sen", "Na ulicy wrzeszczą psy", "Herbata wzniosła krzyk, u sąsiada". Te obrazy symbolizują dysonans, chaos i naruszenie spokoju, a niemożność ucieczki z powrotem w noc ("Ani jedna droga nie prowadzi mnie / Z powrotem w noc") podkreśla poczucie pułapki i braku wyjścia. To wewnętrzne napięcie, mimo zewnętrznej pozornej normalności ("I niby wszystko jest / Tak jak powinno być"), prowadzi do "nieludzkiego strachu" i niemożności funkcjonowania.

Centralnym punktem utworu jest głębokie rozczarowanie sobą i światem. Wers "Chciałem zreperować świat / A oto widzę, że sam / Jestem jednym z tych / Cholernych drani i świń" jest porażającą autoanalizą, aktem samooskarżenia i utraty idealizmu. Podmiot liryczny, który być może kiedyś miał wielkie ambicje i wiarę w swoją misję, zderza się z własnymi niedoskonałościami i hipokryzją. To przeczucie prowadzi do wniosku, że "nic nie daje siły by żyć", a "jakaś misterna część / W konstrukcji zdarzeń pękła", co oznacza, że utracono podstawowy sens istnienia lub wewnętrzną spójność.

W refrenie, który nadaje tytuł piosence, zawarte jest sedno przekazu: "Zaprzepaszczone siły / Wielkiej armii / Świętych znaków". Te "święte znaki" mogą symbolizować dawne wartości, ideały, zasady moralne, duchowe wskazówki czy po prostu nadzieje i marzenia, które zostały porzucone, zdradzone lub zmarnowane. "Wielka armia" podkreśla skalę tej straty – to nie tylko pojedyncze potknięcia, lecz całkowita klęska wiary i zalew fal strachu. Recenzenci zauważają, że teksty Comy, zwłaszcza na tym albumie, są "bezkompromisowe, drążące bardziej tematy socjalne, zahaczające o egzystencjalizm". Niektórzy interpretatorzy sugerują, że "Zaprzepaszczone siły świętej armii" mogą odnosić się nawet do instytucji kościelnych, z których grzesznik nie korzysta, wybierając własną, trudną drogę.

Finał utworu maluje obraz nieodwracalnej destrukcji wewnętrznego spokoju ("Z nieodwracalnym skutkiem / Burzą trwały, / Senny azyl"). Podmiot liryczny, pozbawiony złudzeń i "jasnej siły" ("Szeroka droga / Nie była moja / Jasna siła / Utracona"), jest zmuszony do dalszego funkcjonowania, ale już bez prawdziwej tożsamości czy zaangażowania: "I oto trzeba będzie / Dumnym krokiem / Iść bez twarzy / W kolejny dzień, w kolejny dzień...". To zrezygnowane, lecz heroiczne pójście naprzód "bez twarzy" symbolizuje utratę indywidualności, maskę obojętności zakładaną, by przetrwać kolejny dzień w świecie, który stał się obcy i przerażający.

Album "Zaprzepaszczone siły wielkiej armii świętych znaków" był ważnym krokiem w karierze Comy, umacniając jej status czołowej polskiej kapeli rockowej. Utwór tytułowy, trwający ponad 14 minut, jest przykładem artystycznej odwagi zespołu, który nie bał się wykraczać poza radiowe formaty, dostarczając słuchaczom głębokich, wymagających doświadczeń. Piotr Rogucki, wokalista i autor tekstów, słynie z umiejętności wywoływania silnych emocji i bezkompromisowego podejścia do liryki. Mimo zarzutów o "zbytnią patetyczność" czy "przeintelektualizowanie tekstów", twórczość Comy z tego okresu doceniana jest za swoją dojrzałość, poetykę i siłę przekazu, zmuszającą do refleksji i konfrontacji z własnymi lękami i rozczarowaniami. Piosenka pozostaje manifestem wewnętrznego zmagania, rezonującym z każdym, kto doświadczył utraty nadziei i konieczności dalszego życia w obliczu własnych demonów.