Utwór „Track 10” autorstwa Charli XCX, wieńczący przełomowy mixtape Pop 2 z 2017 roku, to głęboka i introspektywna eksploracja autodestrukcyjnych wzorców w miłości, ujęta w charakterystycznej dla artystki, eksperymentalnej estetyce hyperpopu. Piosenka, uznana przez krytyków za jedno z najważniejszych dzieł dekady, stanowi surowy i emocjonalny szkic, który później ewoluował w bardziej mainstreamowy singiel „Blame It on Your Love” z gościnnym udziałem Lizzo.

Już otwierające linijki „I just wanna drink you up / Love, I do” sugerują intensywne, niemal konsumpcyjne pragnienie miłości, które szybko zostaje skonfrontowane z wewnętrznymi lękami. Główny motyw utworu, powtarzane niczym mantra: „I blame it on your love / Every time I fuck it up”, odsłania mechanizm obronny podmiotu lirycznego. Zamiast wziąć odpowiedzialność za własne błędy i niepowodzenia w związku, winę przypisuje się samemu uczuciu miłości partnera – jego intensywności, bliskości, która staje się dla wokalistki przytłaczająca.

W pierwszej zwrotce Charli XCX maluje obraz nieustannej ucieczki: „Every time you get too close I run, I run away / And every time you say the words I don't know what to say”. To odzwierciedla głęboki strach przed intymnością i zobowiązaniami, prowadzący do powtarzalnego cyklu samo-sabotażu, gdzie każde zbliżenie partnera wywołuje reakcję obronną. Żal wyrażony w słowach „Back, back to the beginning, really wish that I could change” świadczy o świadomości problemu i pragnieniu zmiany, ale zarazem o poczuciu uwięzienia w tym destrukcyjnym schemacie.

Druga zwrotka dodaje warstwę wrażliwości i kontekstu psychologicznego: „Sorry, I'm a little scared / But no one ever really cared”. Te linijki sugerują przeszłe traumy i zaniedbania, które ukształtowały jej lęk przed porzuceniem lub ponownym zranieniem, co wyjaśnia niezdolność do pełnego zaangażowania. Wokalistka przyznaje: „I took you for granted / Just a big misunderstandin'”, co może być próbą usprawiedliwienia swoich działań, ale też wyrazem autorefleksji. Kontrastem dla tego lęku jest proste, niemal naiwne pragnienie bliskości: „I just want to spend the night / Fuckin' in your bed tonight / Watch a little TV / I love it when you need me”. To tęsknota za komfortem, akceptacją i poczuciem bycia potrzebną, która zderza się z jej wewnętrznymi barierami.

Warstwa muzyczna „Track 10” jest równie istotna dla jego interpretacji, odzwierciedlając emocjonalny chaos i rozterki tekstu. Utwór został wyprodukowany przez A. G. Cooka, Life Sima i Lil Data, znanych z eksperymentalnego podejścia do popu. Wokalne efekty w intro, stworzone za pomocą kodu przez Lil Data, nadają głosowi Charli syntetyczny, niemal zniekształcony charakter, co potęguje wrażenie wewnętrznego rozdarcia i braku kontroli. Samplowanie utworu „IDL” Life Sima oraz fragmentów „Lipgloss” Charli XCX wpisuje się w estetykę PC Music, dla której Pop 2 jest wizytówką, cementując obraz Charli jako „Charli 2.0” – artystki odważnie przesuwającej granice popu. Auto-Tune, którego Charli XCX używa, jak sama przyznała, na co dzień, czując się niepewnie bez niego, staje się w tym kontekście nie tylko narzędziem estetycznym, ale i symbolicznym – maską lub filtrem chroniącym jej wrażliwość.

„Track 10” jest fundamentalnym utworem w dyskografii Charli XCX, który pomógł zdefiniować brzmienie nurtu hyperpop i ugruntować jej pozycję jako pionierki. To nie tylko piosenka o miłości, ale także o skomplikowanej relacji z samym sobą, o autodestrukcyjnej spirali, z której trudno się wydostać, nawet jeśli pragnienie bliskości jest silne. Ostatnie linijki: „I don't want it, I can't stop” w outro, podkreślają ten wewnętrzny konflikt – świadomość toksycznego wzorca, ale jednocześnie niemożność jego przezwyciężenia. Piosenka jest odzwierciedleniem „brudnych” emocji i doświadczeń, które Charli XCX często czerpie z własnego życia i życia przyjaciół. Jej surowość, emocjonalna intensywność i innowacyjna produkcja sprawiają, że „Track 10” pozostaje jednym z najbardziej poruszających i złożonych dzieł w jej karierze, rezonując z każdym, kto doświadczył dychotomii między pragnieniem miłości a lękiem przed nią.