Interpretacja Money (That's What I Want) - Charli XCX

Charli XCX's cover of "Money (That's What I Want)" to jej interpretacja klasycznego utworu rhythm and blues, pierwotnie nagranego przez Barretta Stronga w 1959 roku jako pierwszy przebój Motown. Wersja Charli XCX, wydana w 2014 roku, znalazła się jako bonusowy utwór na deluxe edition jej drugiego albumu studyjnego, Sucker. Nagranie to wyróżnia się w jej dyskografii, która charakteryzuje się eksploracją pop-punku, new wave, a później eksperymentalnego hyperpopu, ale z zawsze obecną nutą buntu i bezkompromisowości.

Tekst piosenki, ponadczasowo prowokujący i dosadny, skupia się na bezwzględnym pragnieniu pieniędzy. Już pierwsze wersy – "The best things in life are free / But you can keep them for the birds and bees" – natychmiast odrzucają romantyczne wyobrażenie, że szczęście nie ma ceny. Dla podmiotu lirycznego, wszelkie niematerialne wartości są po prostu niewystarczające, a nawet irytujące w obliczu prozy życia. Ta bezpośredniość i cynizm są odświeżające, zwłaszcza w kontekście popkultury, która często gloryfikuje miłość czy inne duchowe aspekty ponad materialne.

Dalsze fragmenty tylko pogłębiają to przesłanie. "You're lovin' gives me a thrill / But you're lovin' don't pay my bills" jasno komunikuje, że choć miłość może dostarczać emocji, to nie rozwiązuje ona realnych problemów finansowych. To praktyczne podejście do życia, gdzie urok i uczucia ustępują przed brutalną koniecznością opłacenia rachunków. Wersja Charli XCX, z jej charakterystycznym, energicznym i nieco zadziornym wokalem, idealnie oddaje tę postawę, wzmacniając wrażenie młodzieńczej, nieokiełznanej determinacji.

Kluczowym momentem jest trzeci wers: "Money don't get everything it's true / What it don't get, I can't use". To stwierdzenie, które w interpretacji Charli XCX nabiera wymiaru zarówno buntowniczego, jak i pragmatycznego, sugeruje, że wszystko, czego nie można zdobyć za pieniądze, jest po prostu bezużyteczne lub nieistotne. W kontekście artystki, która w swojej karierze balansuje między mainstreamem a undergroundem, to wyznanie można odczytać jako ironiczny komentarz do wartości narzucanych przez przemysł muzyczny i społeczeństwo. Czy jest to szczere wyznanie potrzeby niezależności finansowej, czy też autoironiczne podkreślenie materialistycznych tendencji epoki? Prawdopodobnie oba naraz.

Powtarzające się jak mantra "Now give me money / That's what I want" jest nieustannym, niemal obsesyjnym żądaniem. Wers "Wow, yeah, I wanna be free" łączy pieniądze bezpośrednio z wolnością, ukazując finansową niezależność jako ostateczną formę wyzwolenia, co jest spójne z wizerunkiem Charli XCX jako artystki, która ceni sobie autonomię twórczą i osobistą. Natomiast dodatek "Wow, yeah, you need money" rozszerza tę perspektywę, sugerując, że nie jest to tylko jej osobiste pragnienie, ale uniwersalna prawda, odnosząca się do każdego w kapitalistycznym świecie.

Charli XCX, często określana jako "outsiderka" w brytyjskiej scenie muzycznej, która "balansuje między undergroundem a muzyką pop", konsekwentnie buduje wizerunek artystki bezkompromisowej. Jej wersja "Money (That's What I Want)" idealnie wpisuje się w estetykę albumu Sucker, który sama opisywała jako mający "bardzo krzykliwy, dziewczyński, kobiecy, w stylu Bow Wow Wow" charakter, inspirowany takimi zespołami jak The Hives czy Ramones. Jej cover, choć wierny oryginalnemu tekstowi, nabiera nowego znaczenia w kontekście jej własnej artystycznej drogi, gdzie bezpośredniość i bezczelność są narzędziami do kwestionowania status quo i wyrażania autentycznych, choć czasami niewygodnych, pragnień. Ostatecznie, interpretacja Charli XCX podkreśla, że w świecie, gdzie niezależność często jest równoznaczna z samowystarczalnością finansową, pieniądze stają się nie tylko środkiem do celu, ale symbolicznym narzędziem do odzyskania kontroli i wolności.