„Everything Zen” zespołu Bush, wydany jako debiutancki singiel z albumu Sixteen Stone w 1994 roku, to utwór, który nie tylko katapultował brytyjski zespół na amerykańską scenę alternatywnego rocka, ale także stał się głosem dla generacji naznaczonej poczuciem zagubienia i cynizmu. Gavin Rossdale, autor wszystkich oryginalnych tekstów Bush, w tej piosence maluje obraz świata przesyconego chaosem, frustracją i hipokryzją, w którym obietnica spokoju, jaką niesie "zen", jest co najwyżej ironiczna.

Już od pierwszych wersów: „There must be something we can eat / Maybe find another lover / Should I fly to Los Angeles / Find my asshole brother” – wyczuwalne jest głębokie poczucie anomii i poszukiwania sensu w jałowej egzystencji. Te proste, niemal banalne pragnienia — jedzenia, miłości, czy nawet odnalezienia „dupowatego brata” – podkreślają wszechobecną nudę i brak zadowolenia, za który podmiot liryczny oskarża „ciebie” („We're so bored you're to blame”). Ten ty może być konkretną osobą, ale równie dobrze społeczeństwem, kulturą, czy po prostu okolicznościami życia.

Kluczowe dla zrozumienia utworu jest powtarzające się zdanie: „Try to see it once my way / Everything zen / Everything zen / I don't think so”. To zaprzeczenie wskazuje na ironię tytułu – pomimo powierzchownych prób osiągnięcia wewnętrznego spokoju czy zewnętrznej harmonii, Rossdale stwierdza, że tak naprawdę nic nie jest zen. W wywiadzie dla Songfacts, Gavin Rossdale przyznał, że tytuł pochodzi z jego fascynacji zen, ale czuł się odłączony od obietnicy spokoju, jaką to niesie. Utwór jest portretem umysłu w stanie wojny z samym sobą, poszukującego jasności w świecie pełnym hałasu. Niektórzy interpretatorzy widzą w tym odrzucenie pasywnego odrzucenia czy prób uciszenia jego perspektywy w związku. Może to również dotyczyć ludzi, którzy głoszą wartości duchowe, ale zachowują się jak „dupek” w innych sferach życia.

Tekst piosenki jest bogaty w kulturowe referencje, które dodają mu głębi. Linia „Mickey Mouse has grown up a cow / Dave's on sale again” to bezpośrednie nawiązanie do piosenki Davida Bowiego z 1971 roku „Life on Mars?”, gdzie pojawia się „Mickey Mouse has grown up a cow / Lennon's on sale again”. Rossdale wspominał, że odnosi się to również do brytyjskiego nurtu Britpop i interakcji Bowiego z zespołami takimi jak Suede. Interpretacja „Mickey Mouse” jako odniesienia do korporacji, które stały się „dojącymi pieniądze dziwkami”, również ma swoje uzasadnienie w kontekście krytyki kultury konsumpcjonizmu. „Dave” natomiast może oznaczać zarówno samego Davida Bowiego, jak i Dave'a Navarro.

Wers „Raindogs howl for the century” to hołd dla dwóch ulubionych ikon kultury Rossdale'a: albumu Toma Waitsa z 1985 roku o tym samym tytule (Rain Dogs) oraz poematu Allena Ginsberga „Howl” z 1955 roku. Ta linia podkreśla artystyczne inspiracje wokalisty i wpisuje piosenkę w szerszą tradycję kontrkulturową.

Refren „There's no sex in your violence” jest jednym z najbardziej enigmatycznych i często interpretowanych fragmentów. Gavin Rossdale wyjaśnił, że zaczerpnął tę frazę z piosenki Jane's Addiction „Ted, Just Admit It...”, gdzie Perry Farrell śpiewa „Sex is violent”. Rossdale odwrócił to zdanie, czyniąc je swoim osobistym przekonaniem i mantrą. Jak sam powiedział, nienawidził przemocy, w której dorastał, i chciał skontrastować ją z tendencją w sztuce do łączenia seksu i przemocy. Dla niego oznaczało to, że w otaczającej go przemocy brakowało jakiejkolwiek pasji czy motywacji – była ona po prostu pusta i bezsensowna. Wersja tego utworu "Derek DeLarge Mix" z albumu Deconstructed (1997) zawiera głos byłej dziewczyny Gavina Rossdale'a, Jasmine Lewis, śpiewającej tę właśnie linię.

Kolejnym intrygującym elementem jest powtarzające się trzykrotnie oświadczenie: „I don't believe that Elvis is dead”. To nawiązanie do popularnych teorii spiskowych dotyczących przetrwania Elvisa Presleya. Rossdale wyjaśnił, że nie należy tego interpretować dosłownie, ale raczej jako wiarę w ducha Elvisa, który pozostaje żywy i ma się dobrze. Z kolei, w szerszym kontekście, może to być komentarz na temat ludzkiej skłonności do trzymania się nieprawdopodobnych przekonań lub niezdolności do porzucenia kulturowych ikon. Rossdale określił to jako jedyną optymistyczną deklarację w piosence pełnej rozczarowania.

„Everything Zen” to utwór, który doskonale oddaje ducha lat 90. – post-grunge’ową agresję połączoną z melodyjną przystępnością. Choć Bush był brytyjskim zespołem, ich brzmienie zostało szybko porównane do amerykańskiego grunge'u, zwłaszcza Nirvany. Piosenka charakteryzuje się dynamiczną zmianą głośności (tzw. loud/quiet dynamics) i zniekształconymi gitarami, co było znakiem rozpoznawczym tamtej epoki. Jej sukces w dużej mierze zawdzięczamy emisjom radiowym w USA, zwłaszcza stacji KROQ w Los Angeles, która nadała jej status „Catch Of The Day”, co przyspieszyło wydanie albumu Sixteen Stone. Teledysk, który był pierwszym w karierze zespołu, również odegrał kluczową rolę w ich amerykańskim przełomie.

Podsumowując, „Everything Zen” to coś więcej niż tylko rockowy hit; to przenikliwa refleksja nad społeczeństwem i kondycją ludzką w erze mediów i informacyjnego przeładowania. To lament nad brakiem autentyczności i poczuciem alienacji, gdzie deklarowany spokój zderza się z wewnętrznym chaosem, a poszukiwanie ulgi prowadzi jedynie do dalszych pytań.