Interpretacja Reflection - BTS (Bangtan Boys)

Utwór „Reflection” autorstwa RM-a z BTS to głęboko introspekcyjna i poruszająca ballada z albumu Wings z 2016 roku, która w niezwykle szczery sposób bada tematy samoakceptacji, osamotnienia i walki z wewnętrznymi demonami. Piosenka, choć jest solowym utworem RM-a, rezonuje z uniwersalnym doświadczeniem poszukiwania miłości do samego siebie, co z czasem stało się centralnym przesłaniem całej grupy BTS.

Tekst rozpoczyna się od porównania życia do filmu, gdzie „każde życie jest filmem”, a ludzie mają „różne początki i historie, różne noce i poranki”, a ich „scenariusze nie są nudne”. Początkowo narrator wyraża zadowolenie z tej analogii, pragnąc „dobrze kręcić ten film każdego dnia” i „poklepać się po plecach”, co sugeruje aspirację do samouwielbienia i dumy z własnego życia.

Jednak ten optymistyczny obraz szybko ustępuje miejsca mroczniejszej rzeczywistości: „Ale wiesz, czasem nienawidzę siebie tak bardzo / Szczerze mówiąc, dość często nienawidzę siebie tak bardzo”. To gwałtowne przejście odsłania centralny konflikt utworu – głęboką auto-niechęć, która jest na tyle silna, że narrator szuka ucieczki. Kiedy te uczucia go ogarniają, udaje się na Ttukseom (obecnie zwany również Seulskim Parkiem Leśnym, ale często odnosi się do stacji metra Ttukseom Resort i obszaru nad rzeką Han w Seulu), miejsce osobistego ukojenia i obserwacji.

Na Ttukseomie, w cieniu nocy, świat wydaje się paradoksalnie bardziej znośny. Narrator widzi „uśmiechniętych ludzi” i znajduje chwilową ulgę w „piwie, które sprawia, że się śmieję”, ale jednocześnie czuje, jak „strach cicho podchodzi i chwyta moją dłoń”. W wersach „W porządku, wszyscy jesteśmy w dwójkach i trójkach (wspólnie) / Ja też chciałbym mieć przyjaciela” wyraża pragnienie towarzystwa i poczucie, że jego lęki i samotność są częścią wspólnego ludzkiego doświadczenia, ale jednocześnie podkreśla własne wyobcowanie.

RM w tej piosence dzieli się swoją perspektywą na otaczający go świat, określając go jako „inne imię rozpaczy”. Dzieli się również niezwykle osobistym spostrzeżeniem: „mój wzrost to inna średnica Ziemi / Jestem zarówno wszystkimi moimi radościami, jak i zmartwieniami”. Te słowa świadczą o poczuciu bycia drobną cząstką w ogromnym świecie, jednocześnie dźwigającą ciężar własnych emocji i egzystencji. Codzienny cykl „lubienia i nielubienia siebie” staje się niekończącą się walką. Zwraca się do „przyjaciela, który patrzy na rzekę Han”, rozważając koncepcję przeznaczenia i minionych żyć: „Czy staniemy się znajomymi, jeśli nasze rękawy się otarły? / A może otarliśmy się w naszym poprzednim życiu? / Może zderzyliśmy się niezliczoną ilość razy?”. To poetyckie odniesienie do koreańskiej koncepcji inyeon, czyli przeznaczenia lub związku między ludźmi.

W ciemności Ttukseomu ludzie wydają się szczęśliwsi niż za dnia, „wszyscy wiedzą, gdzie są”, podczas gdy on „tylko błąka się bez celu”. Mimo to, bycie wśród nich jest „bardziej komfortowe”, a „Ttukseom, który pochłonął noc, daje mi zupełnie inny świat”. To miejsce staje się dla niego sanktuarium, gdzie paradoksalnie czuje się mniej samotny w swojej samotności. Pragnienie wolności jest tu skomplikowane: „Chcę być wolny / Chcę być wolny od wolności”. Może to oznaczać chęć uwolnienia się od ciężaru wyboru, presji bycia „wolnym” od ograniczeń, które ironicznie mogą prowadzić do paraliżującego strachu i niepokoju.

Piosenka osiąga swój emocjonalny szczyt w powtarzającym się refrenie: „I wish I could love myself”. To proste, ale potężne wyznanie stało się ikoniczne i nadeszło przed oficjalną kampanią BTS „Love Yourself”, która rozpoczęła się rok później we współpracy z UNICEF. Tekst „teraz jestem szczęśliwy, ale nieszczęśliwy” doskonale oddaje złożoność ludzkich emocji – zdolność do odczuwania sprzecznych uczuć jednocześnie.

RM wielokrotnie mówił o tym, jak powstawał utwór, wspominając, że napisał go w kawiarni w pobliżu Ttukseomu. „Nawet gdy jadę na Ttukseom, staram się nigdzie nie siedzieć. Stoję tam, piję piwo i obserwuję ludzi. Nie mam w tamtym momencie żadnych przemyśleń. Nie wiem, jak to wyjaśnić, ale po prostu stoję. Zawsze tak jest, kiedy jestem tam sam. Po prostu tam stoję i obserwuję ludzi. W końcu w końcu napisałem piosenkę ‘Reflection’ z albumu WINGS w kawiarni w pobliżu Ttukseomu”.
Jest to utwór, który uchwycił autentyczne, osobiste zmagania artysty, ale jednocześnie dotknął milionów fanów na całym świecie, stając się hymnem dla tych, którzy również szukają drogi do samoakceptacji. Przejście od pragnienia „poklepania się po plecach” do głębokiego westchnienia „chciałbym móc pokochać siebie” ukazuje podróż od zewnętrznej akceptacji do wewnętrznej.