Apnoie, solowy projekt Aleksandry Snork (keyboardzistki zespołu DANCE MY DARLING), to artystka z Moskwy, która od 2022 roku eksploruje gatunek dark wave i electro pop, tworząc unikalne i hipnotyzujące pejzaże dźwiękowe. Jej debiutancki album „Ivory Tower” ukazał się 2 czerwca 2023 roku, a utwór „Jesus Told Us” był jedną z kilku singli promujących to wydawnictwo, udostępniony online 14 kwietnia 2023 roku. Apnoie charakteryzuje się „mrocznym i uwodzicielskim uniwersum”, a jej twórczość bywa opisywana jako „nowoczesny i okultystyczny performance”. W kontekście „Jesus Told Us” recenzenci zwracali uwagę na prowokacyjne teksty, które są „raczej szeptane niż śpiewane”, oraz na „niemal wszechobecną postawę ‘sex sells’ w projekcie”.

Tekst piosenki „Jesus Told Us” rozpoczyna się od introspekcyjnej refleksji nad ludzką naturą, porównując nas do „chmar lemingów” ("Flock of lemmings"), które „pokornie chowają się przed istnieniem” ("Humbly hiding / From existence"). Ten początek maluje obraz społeczeństwa biernego, konformistycznego, które unika konfrontacji z rzeczywistością. Dalsze wersy, „Łagodne spojrzenia / z przeciągającymi się sporami / o empatię / Lub zachowanie dystansu” ("Lenient glances / with lingering disputes / about empathise / Or keeping distance"), podkreślają paraliżujący brak zdecydowania i obojętność. Ludzie są ukazani jako niezdecydowani, wahający się między współczuciem a wygodnym zdystansowaniem się od problemów świata, co prowadzi do ich bezsilności i słabości ("feeble").

Refren, powtarzający się dwukrotnie, stanowi najbardziej uderzającą i prowokacyjną część utworu: „Oh. I know. Jesus get shame, shame of us all / Oh. I know. Jesus told us to squeeze our b****”. Pierwsza linijka sugeruje, że Jezus wstydzi się ludzkości, co można interpretować jako krytykę współczesnego społeczeństwa z perspektywy moralnej lub duchowej. Druga linijka jest wyraźnie kontrowersyjna i wieloznaczna. W kontekście ogólnego wydźwięku utworu oraz opisu Apnoie jako artystki z „bezczelnymi i prowokacyjnymi tekstami”, fraza „squeeze our b****” może być rozumiana jako wezwanie do działania, do odwagi, do przeciwstawienia się bierności i konformizmowi. Może to być metafora wzięcia spraw w swoje ręce, wyrażenia niezgody, a nawet prowokacyjnego buntu przeciwko ustalonym normom, które prowadzą do opisanej wcześniej bierności i „hańby”. Jest to rodzaj wezwania do przebudzenia i porzucenia postawy „leminga”.

Dalsze zwrotki wprowadzają element osobistego gniewu i frustracji: „D***heads messed up my flag messed up my past / Messed up my heart to damnation”. Podmiot liryczny obwinia innych ("damnheads") za zniszczenie jego tożsamości, przeszłości i sprowadzenie go na drogę potępienia. To osobiste cierpienie splata się z ogólną krytyką społeczną, sugerując, że indywidualna krzywda jest konsekwencją szerszych, systemowych problemów. Wersy „Suck, a point that I'm k***** / Point that I'm scared / Is a full exaggeration” wprowadzają motyw zaprzeczania własnemu bólowi i strachowi. Początkowo podmiot liryczny bagatelizuje swoje cierpienie, uznając je za „pełne wyolbrzymienie” ("full exaggeration"). To może odzwierciedlać mechanizm obronny, próbę zdystansowania się od intensywnych emocji lub powszechne przekonanie, że nie wolno okazywać słabości.

Jednakże powtórzenie i zmiana w ostatniej części tekstu jest kluczowa: „that I'm scared / that I'm f***** / Im only sick of this damnation”. Tutaj zaprzeczanie ustępuje miejsca otwartemu przyznaniu się do strachu i poczucia bycia zniszczonym ("f*****"). Stwierdzenie „Im only sick of this damnation” jest deklaracją wyczerpania i zmęczenia obecnym stanem rzeczy. Już nie ma mowy o wyolbrzymieniu; jest prawdziwe zmęczenie potępieniem, które stało się nieznośne. To przejście od bagatelizowania do szczerego wyznania intensywności doświadczanego bólu i rozczarowania jest kulminacją wewnętrznego konfliktu.

Podsumowując, „Jesus Told Us” Apnoie to mroczna i prowokacyjna refleksja nad apatią, konformizmem i frustracją współczesnego człowieka. Poprzez surowe i dosadne teksty, wzmocnione przez dark wave’owy i electro popowy styl, Apnoie tworzy utwór, który nie tylko krytykuje bierność społeczną, ale także wzywa do odważnego sprzeciwu i przebudzenia. Piosenka, będąca częścią debiutanckiego albumu „Ivory Tower”, doskonale wpisuje się w „mistyczne i uwodzicielskie uniwersum” artystki, dostarczając „nowoczesnego i okultystycznego performance’u”. Mimo braku szczegółowych wywiadów na temat konkretnie tego utworu, ogólne opisy twórczości Apnoie jako „bezwstydnie erotycznej” i „dostarczającej bezczelnych i prowokacyjnych tekstów” pozwalają na głębsze zrozumienie zamierzonego przekazu tej intrygującej kompozycji.