Utwór "Dismantle" zespołu And Hell Followed With, pochodzący z ich wydanego w 2010 roku albumu Proprioception, zanurza słuchacza w mroczny, obsesyjny monolog, który doskonale wpisuje się w ogólne tematy liryczne zespołu, często poruszające kwestie nieśmiertelności, zła, złośliwości i piekła. Tekst piosenki jest intensywnym studium niezdrowej fascynacji, gdzie miłość, pragnienie i zniszczenie splatają się w jedno, tworząc duszny i klaustrofobiczny obraz stanu umysłu podmiotu lirycznego.

Początkowe wersy od razu wprowadzają nastrój niepokoju: „With unease have I slept these past months.” Podmiot liryczny jest nawiedzany przez wizję, „Her stride burning bright the confines of my dreams”, co sugeruje wszechogarniającą, niemal demoniczną obecność, która zawładnęła jego świadomością. Ta tajemnicza „ona” nie jest jedynie obiektem pożądania, ale siłą zdolną do „unleashing this perfection”, co nadaje jej boskie lub destrukcyjne cechy. Mówiący postrzega ją jako istotę, która „To such heights she will grow.” i która „breathe eternal that no darkness shall withhold.”. To wywyższenie obiektu obsesji do rangi wieczystego bytu, odpornego na ciemność, jest kluczowe dla zrozumienia skali tej fiksacji.

W miarę rozwoju tekstu, fascynacja przeradza się w obsesyjne pożądanie. Podmiot wyznaje: „In favored fascination do I covet thee so.” i pragnie „to bathe beneath such radiance, among the dancing of your flickering robe.” Motyw ognia i blasku jest tu wszechobecny, symbolizując zarówno uwielbienie, jak i potencjalną destrukcję. Nie ma żadnych barier dla tej istoty („No encumbrance embracing your swell, for no barrier could contain.”), co podkreśla jej wszechmoc i niedostępność, a jednocześnie potęguje pragnienie mówiącego, aby stać się jej częścią.

Kulminacja tej obsesji następuje w makabrycznym pragnieniu unicestwienia i zjednoczenia: „Only in morbid imaginings have I dreamt of this cremation, the joining of my ash to your unending tenure.” To morbidne marzenie o kremacji i połączeniu się w proch z wiecznym losem ukochanej jest radykalnym wyrazem pragnienia absolutnego zjednoczenia, nawet kosztem własnej zagłady. Podmiot liryczny, który „have awoken such madness”, prosi jedynie o „this pittance of appeasement; to burn eternally in your loving arms.” To błaganie o wieczne spalanie w objęciach symbolizuje ostateczne poddanie się i akceptację piekielnego losu u boku obiektu obsesji, co doskonale rezonuje z tematyką zespołu And Hell Followed With.

Jednakże, ta paląca adoracja pozostaje nieodwzajemniona. „And to the dismay of my every thought does she look down upon me in faces of aversion”, co z gwałtownością cauterizing the tears I have shed – jakby jej wzgarda była niczym rozgrzane żelazo wypalające jego smutek. To poczucie odrzucenia i wiecznej samotności w obliczu nieosiągalnego pragnienia jest źródłem niezmierzonego cierpienia: „Such multitudes of sorrow I would welcome if it meant only your loving embrace, yet these woes I shall know eternal for I still breathe alone.” Podkreśla to paradoks – ból jest tak wszechogarniający, że staje się wiecznym towarzyszem, a jedyne ukojenie (jej miłość) jest na zawsze poza zasięgiem.

Zakończenie utworu przynosi apokaliptyczny obraz, który można interpretować jako metaforę całkowitego zatracenia lub oczyszczającego zniszczenia: „And the sea of flames, folding in on itself, swallowed whole the entirety.” Ten morze płomieni, pochłaniające wszystko, wydaje się być ostatecznym spełnieniem dążeń podmiotu lirycznego do spalenia. W tym chaosie i zagładzie, paradoksalnie, odnajduje on jedyną radość: „How the roar of that which remains untamed brings me the only joy I this world have ever known.” To ostatnie zdanie sugeruje, że prawdziwa radość, a może i wolność, leży dla niego w nieokiełznanej, pierwotnej destrukcji, w „ryku” tego, co jest nieujarzmione. Jest to nihilistyczny wniosek, ale bardzo charakterystyczny dla deathcore'owego brzmienia i lirycznych motywów And Hell Followed With, gdzie chaos i zagłada często stanowią punkt odniesienia dla egzystencjalnego doświadczenia. Sam tytuł „Dismantle” (Rozebrać, Zdemontować) idealnie oddaje proces rozpadu psychiki podmiotu i jego dążenie do całkowitego unicestwienia w imię obsesyjnej miłości.